Þjóðlíf - 01.03.1991, Side 21

ríkisstjórninni og segir getuleysi hennar
hafa kostað gífurlega afturför á öllum svið-
um þjóðfélagsins. Auk efnahags- og at-
vinnumála gagnrýnir hann harðlega ör-
yggi innanlands, sem hefur verið ábóta-
vant að undanförnu, og síðast en ekki síst
málefni innflytjenda, en þar er pólitísk
samstaða nánast engin á milli stjórnmála-
flokka og öfgar í báðar áttir.
I öllum þessum hamagangi hefur for-
sætisráðherrann Michel Rocard samt
haldið fylgi sínu hjá almenningi. Staða
hans er þó talin heldur veikari innan
flokksins og gerast þær raddir æ háværari
að skipta þurfi um kallinn í brúnni. Hann
var einnig gagnrýndur fyrir aðgerðarleysi
sitt á meðan stríðið stóð yfir, því hann
fylgdi Mitterrand forseta án þess að eiga
nokkuð frumkvæði að málum. Þá missti
hann einnig stuðning vinstri arms flokks-
ins eftir að Jean-Pierre Chevenement
sagði af sér sem varnarmálaráðherra, and-
vígur stefnu forseta og ríkisstjórnar.
Margir sósíalistar telja samt mjög tvíeggj-
að að skipta um forsætisráðherra og myndi
slíkt aðeins veikja flokkinn. Þannig er
vitnað til ársins 1984 þegar Laurent Fa-
bius, nú forseti þjóðþingsins var gerður að
forsætisráðherra þegar aðeins tvö ár voru
eftir af kjörtímabilinu, líkt og nú. I kosn-
ingunum 1986 töpuðu vinstri flokkarnir
illilega og hægri menn náðu völdum undir
forsæti Jacques Chiracs. Stjórn hans lifði
reyndar aðeins í tvö ár, en sósíalistar
munu líklega að fenginni reynslu freistast
til að halda óbreyttri stjórn fram að næstu
þingkosningum árið 1993.
Kosningarnar 1993 munu einnig hafa
leiðandi áhrif á forsetakosningarnar
tveimur árum síðar því ef árin 1986-88 eru
undanskilin hafa forseti og forsætisráð-
herra ávallt verið úr sama flokki. Þá sjá
sósíalistar fram á annan vanda, en það er
að finna arftaka Mitterrands sem þá verð-
ur áttræður og hlýtur að setjast í helgan
stein.
Annar möguleiki er einnig fyrir hendi,
mun ólíklegri þó. Mitterrand gæti verið
steypt af stóli á þessu ári og hafa and-
stæðingar hans þegar hafið baráttuherferð
í þá átt. Forsetatíð Mitterrands telur nú 10
ár, en enginn forseti V. lýðveldisins hefur
setið lengur. Andstæðingar hans hafa ein-
mitt að leiðarljósi slagorðið frá 1969: „10
ans ’a suffit“ eða 10 ár nægja — sem haft
var uppi um Charles De Gaulle þegar
honum var komið frá völdum eftir 10 ára
forsetatíð.
0
Mótmælaganga í vetur gegn nefskatti ríkisstjómarínnar.
iðnaðarframleiðsla saman um 3% á síðustu
fjórum mánuðum ársins 1990 og 0,4%
samdráttur varð á þjóðarframleiðslu, sem
er nokkuð alvarlegt því uppsveifla hefur
verið öll síðustu ár. Þá er óvíst hvort þau
100 þúsund nýju störf sem sósíalistar
skapa á þessu ári nægi til að draga úr at-
vinnuleysi, því atvinnuleysingjum hefur
fjölgað um 42 þúsund frá því í september.
Menn eru einnig uggandi yfir að ýmis
stórfyrirtæki eru rekin með miklum halla
og má þar nefna flugfélagið Air France,
hátæknifyrirtækið Thomson og tölvuris-
ann Bull.
Efasemdarmenn eru vitaskuld einkum í
röðum stjórnarandstæðinga og fara þar
fremstir í flokki leiðtogar hægri flokk-
anna, Jacques Chirac (RPR) og Jean-
Marie Le Pen (FN). Það er reyndar engin
nýlunda að sá síðarnefndi sé á skjön við
aðrar stjórnarstefnur, en þessi öfgasinni
var einn fárra franskra stjórnmálamanna
sem mótmælti hernaðaraðgerðum gegn ír-
ak. Jacques Chirac var hinsvegar í megin-
atriðum sammála sósíalistum um málefni
Persaflóa, enda gat hann varla annað sem
fyrrum góðvinur Saddams Husseins. En
nú hefur hann hafið harða baráttu gegn
Mitterand forseti. Þegar næst verður kosið verður gamli maðurinn um áttrætt og líklegt að hann
vilji fara að hvíla sig á stjórnmálunum.
ÞJÓÐLÍF 21