Þjóðlíf - 01.03.1991, Qupperneq 44

HLJOMPLÖTUR
UMSJÓN: GUNNAR H. ÁRSÆLSSON
Tcmita Tikaram: Everybody’s Angel
Einstök
Alveg er með ólíkindum hvað
þessi stúlka (sem er ekki ættuð
frá Grænlandi eins og sumir
halda, heldur frá Fiji-eyjum og
Þýskalandi, og er búsett á
Englandi) hefur gert það gott á
undanförnum þremur og hálfu
ári. 18 ára gömul gaf hún út
stórkostlega plötu, „Ancient
Heart“ og hefur sú skífa þegar
selst í tæplega fjórum milljón-
um eintaka. „The Sweet
Keepei“ kom út í febrúar á
síðasta ári og kemst ekki með
tærnar þar sem A.H. hefur
hælana. Fröken Tanita lætur
þó ekki deigan síga, nú er
komin út þriðja platan hennar,
„Everybody’s Angel.
Það er einhvernveginn ekki
rétt að bera þessa plötu saman
og Ijúf
viðA.H.Ená plötunni vinnur
svotil sama fólkið með Tanitu
og hefur gert. Tanita er á svip-
uðum nótum og fyrr, syngur
ljúfar melódíur með engillíkri
röddu, melódíur sem eru oft
undir áhrifum frá alþýðu og
þjóðlagatónlist, t.d. lagið
„Swear by Me“, þar sem 16
hljóðfæraleikarar koma við
sögu.
Alls eru 14 lög á plötunni og
öll í þessum einstaka, ljúfa og
persónulega stíl sem Tanita
Tikaram hefur skapað sér. I
raun er stúlkan einstök, ekki
orðin 21 árs gömul og hefur
náð svo langt án þess þó að
spillast af frægðinni. Vonandi
heldur hún dampi.
The Charlatans: Some friendly
Hammond, ekki Albert
EinsogÞorsteinnJ. segiríÚt-
varpinu; „Þetta líf, þetta líf‘,
þá segi ég; „Þetta orgel, þetta
orgel“. Hammond orgelið var
einn af þeim þáttum sem sköp-
uðu hippamenninguna á sín-
um tíma. Hvað hefðu hipparn-
ir orðið án þessa hljóðfæris?
Það þyrfti að gera vísindalega
úttekt á því.
Breska hljómsveitin „ The
Charlatans“, sem er skipuð
fimm ungum piltum, og kem-
ur frá Manchester-svæðinu,
er svo til mynduð í kring um
Hammond orgelið sem Rob
Collins keypti fyrir slikk fyrir
nokkrum árum. Fyrir tæpum
tveimur árum gekk hann til
liðs við hljómsveitina og nú
hefur platan „Some Friend-
ly“, þeirra fyrsta, litið dagsins
ljós. Hún rauk beint í fyrsta
sæti óháða listans, seldist í
100.000 eintökum á tveimur
dögum.
Tónlist hljómsveitarinnar er
það sem ég kýs að kalla „Ham-
mond-marinerað danspopp“
því orgelið er aðalhljóðfærið.
Varðandi lagasmíðarnar eru
þær margar hverjar ágætar, t.d
„ You ’re not very welT, „Polar
Bear“ og „FloweC, en þeir
hefðu mátt vera gagnrýnni á
útsetningarnar sem á stundum
eru langdregnar. Samt er
óhætt að fullyrða að hljóm-
sveitin er að gera spennandi
hluti, þrátt fyrir að nokkur
byrjendabragur sé á þessari
skífu.
Jesus Jones: Doubt
Jésús Jónsson
Frá Englandi (eins og margt
annað í popptónlist) kemur
þessi kvintett, „Jesus Jones“.
Formaður hans er Mike nokk-
ur Edwards. Þetta er fyrsta
verk hljómsveitarinnar og
hljómar bara skrambi vel að
mestu leyti. Þetta er einskonar
bræðingur af poppi, rokki,
danstónlist, sýrurokki og jafn-
vel örlar á pönki einhversstað-
ar á bakvið. Söngvarinn, (Mi-
ke, býst ég við) er með hrjúfa,
kraftmikla og góða rödd sem
passar við bræðinginn þannig
að heildarmyndin skemmist
ekki. Þó maður hrópi nú ekki
„Jesús minn!!“ af gleði yfir
plötunni í heild sinni gerist
það næstum því í lögum eins
og „Trust me“, „International
bright young thing’,
„Welcome back Victoria“ og
„Real, real, reaT.
Mér finnst frumburður Jés-
úsar Jónssonar lofa góðu og
verður spennandi að fylgjast
með þeim á komandi árum.
44 ÞJÓÐLÍF