Læknablaðið : fylgirit - 01.05.2010, Blaðsíða 35

Læknablaðið : fylgirit - 01.05.2010, Blaðsíða 35
VISINDI A VORDOGUM FYLGIRIT 63 er 5 tilfellum af Landspítala (LSH) sem meðhöndluð voru á tveggja ára tímabili. Efniviður og aðferðir: Safnað var upplýsingum um öll tilfelli þar sem rof á hjarta hafði greinst með vissu eftir gangráðsísetningu á LSH frá 1. jan. 2008 til 31. des. 2009. Farið var yfir sjúkraskrár og könnuð meðferð og afdrif sjúklinganna. Niðurstöður: 5 sjúklingar greindust á tímabilinu, einn árið 2008 og 4 árið eftir. Á sama tímabili voru gerðar 389 nýísetningar á gangráðum á LSH og komið fyrir samtals 700 gangráðsvírum. Tíðni hjartarofs var því 0,7% fyrir hvern vír og 1,3% fyrir hverja gangráðsísetningu. Meðalaldur var 71 ár (51-84 ára) og karlar 2 talsins. Algengasta einkennið var brjóstverkur og hafði enginn sjúkl. klár einkenni um bráða hjartaþröng (tamponade). Greining var staðfest með TS (gated CT) eða ómskoðun og greindust allir nema einn innan tveggja vikna frá aðgerð (bil: 1 sólarhr. - 33 mán.). Hjá 3 sjúklinganna var gerður bringubeinsskurður, blóð tæmt úr gollurshúsi (mest 0,5 L), saumað yfir gatið og nýjum leiðslum komið fyrir. Hjá hinum 2 var vírinn dreginn á skurðstofu með vélindaómstýringu. Fjórir sjúklingar lifðu af og útskrifuðust en 83 ára kona dó á gjörgæslu úr lungnabólgu sem ekki tengdist gangráðsísetningimni. Ályktun: Rof á hjartavöðva eftir gangráðsísetningu er hættulegur fylgikvilli sem getur valdið blæðingu inn í gollurshúsið. Fáar rannsóknir eru til um tíðni þessa fylgikvilla og sömuleiðis hvaða meðferð sé skynsamlegast að beita. Mikilvægt er að hafa rof á hjartavöðva í huga hjá sjúklingum með brjóstverk eða lágþrýsting eftir gangráðsísetningu. V-105 Míturlokuskipti á íslandi 1990-2006 Sigurður Ragnarsson1, Þórarinn Arnórsson1, Tómas Cuóhjaitssnn11 ’Hjarta- og lungnaskurðdeild, Tæknadeild HÍ sigurra@landspitali.is Tilgangur: Árangur míturlokuskipta á íslandi hefur ekki verið kannaður áður en fyrsta slíka aðgerðin hér á landi var gerð 1990. Tilgangur rannsóknarinnar var að kanna skammtímaárangur þessara aðgerða, þ.m.t. dánartíðni og fylgikvilla. Aðferðir: Aftursýn rannsókn sem náði til allra sjúklinga sem fóru í míturlokuskipti á íslandi 1990-2006, samtals 52ja sjúklinga. Karlmenn voru 34 (65%) og meðalaldur 61 ár (bil 17-85). Rúmlega 2/3 voru með míturlokuleka en 15 með þrengsli. Sex sjúklingar höfðu hjartaþelsbólgu, 7 nýlegt hjartadrep og 90% voru í NYHA flokki III-IV fyrir aðgerð. Meðal logEuroSCORE var 16,2% (bil 1,5-78,9%). Helmingur fór samtímis í kransæðahjáveituaðgerð, 19,2% í ósæðarlokuskipti og 9,6% í þríblöðkulokuviðgerð. Fjórðungur hafði áður farið í opna hjartaaðgerð. Niðurstöður: Tveir fengu lífræna loku en 50 gerviloku. Meðalstærð nýju lokanna var 30,3 mm (bil 27-31). Meðaltími á hjarta- og lungnavél var 162 mín. og tangartími 107 mín. Meðallegutími á gjörgæslu var 9,4 sólarhringar (bil 0,5-77). Marktæk hækkun á hjartaensímum (CK- MB >70) greindist hjá 62% sjúklinganna og alvarlegir fylgikvillar hjá 46%. Nýtilkomið hjartadrep var algengast (22%), en aðrir alvarlegir fylgikvillar voru öndunarbilun (n=5) og bráð nýmabilun (n=4). Sjö sjúklingar (13,5%) fóru í enduraðgerð vegna blæðingar og 2 þurftu ósæðardælu (IABP) eftir aðgerð. Minniháttar fylgikvillar greindust hjá helmingi sjúklinga, og voru gáttatif, lungnabólga og skurðsýkingar algengastar. Þrír sjúklingar létust <30 d. (7,1%), en tveir til viðbótar létust fyrir útskrift. Ályktun: Míturlokuskipti er umfangsmikil aðgerð þar sem tíðni alvarlegra fylgikvilla er há, sérstaklega hjartadrep og blæðingar sem krefjast enduraðgerða. Hér á landi er dánartíðni <30 daga tiltölulega lág, sérstaklega þegar haft er í huga að margir sjúklinganna eru alvarlega veikir fyrir aðgerð. V106 Gáttatif eftir opnar hjartaaðgerðir á íslandi Sólveig Helgadóttir1, Hannes Sigurjónsson2, Inga Lára Ingvarsdóttir1, Sæmundur J. Oddsson2, Martin Ingi Sigurðsson2, Davíð O. Amar3, Þórarinn Amórsson2, Tómas Guðbjartsson1-2 ^Læknadeild HÍ, 2hjarta- og lungnaskurðdciid og 3hjartadeild Landspftala soh2@hi.is Inngangur: Gáttatif er algengur fylgikvilli opinna hjartaaðgerða. Einkenni eru oftast væg en geta verið hættuleg og aukið tíðni fylgikvilla og lengt legutíma. Markmið rannsóknarinnar var að kanna tíðni gáttatifs eftir hjartaaðgerðir hér á landi og skilgreina áhættuþætti. Efni og aðferðir: Rannsóknin var aftursýn og náði til sjúklinga sem gengust undir kransæðahjáveitu- (n=638) og/eða ósæðarlokuskiptaaðgerð (n=130) á Landspítala (LSH) 2002-2006. Sjúklingum sem gengust undir aðrar hjartaaðgerðir eða höfðu þekkt gáttatif fyrir aðgerð var sleppt. Gáttatif/-flökt var greint með hjartalínuriti eða hjartarafsjá, hafði staðið í a.m.k. 5 mínútur, og/eða sjúklingur fengið lyfjameðferð við gáttatifi. Ein- og fjölþáttagreining var notuð til að meta áhættuþætti gáttatifs og sjúklingar með gáttatif bornir saman við þá sem höfðu reglulegan hjartslátt. Niðurstöður: Tíðni gáttatifs/-flökts fyrir allan hópinn var 44%, marktækt hærri eftir ósæðarlokuskipti en hjáveituaðgerð (73% vs. 38%, p<0,001). Útfallsbrot (EF) og helstu áhættuþættir kransæðasjúkdóms voru sambærilegir í báðum hópum, en sjúklingar með gáttatif voru marktækt eldri, oftar konur og með hærra EuroScore. Þeir höfðu einnig lengri vélar- og tangartíma og tíðni bæði alvarlegra og minni fylgikvilla var hærri. Auk þess var legutími sjúklinga með gáttatif 3 dögum lengri (miðgildi) og dánartíðni þeirra marktækt hærri (0,9% vs. 4,8%, p=0,002). í fjölbreytugreiningu reyndust aðeins aldur og EuroScore sjálfstæðir áhættuþættir gáttatifs eftir aðgerð. Ályktun: Gátttif er algengasti fylgikvilli hjartaaðgerða og greinist hjá næstum helmingi sjúklinga. Helstu áhættuþættir hér á landi eru hærri aldur og EuroScore, og hefur einnig verið lýst í öðrum sambærilegum rannsóknum. V-107 Bringubeinsfistlar eftir opnar hjartaskurðaðgerðir. - Tíðni, áhættuþættir og horfur Steinn Steingrímsson1'3, Tómas Guðbjartsson'4, Ronny Gustafsson2, Arash Mokhtari2, Richard Ingemansson2, Johan Sjögren2 'Hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 2hjartaskurðdeild háskólasjúkrahússins á Skáni, Svíþjóð, 'læknadeild HÍ steinnstein@gmail.com Inngangur: Bringubeinsfistlar er alvarlegur en fátíður fylgikvilli opinna hjartaaðgerða. Erfitt er að uppræta þessa fistla og oft þörf á langvarandi sýklalyfjameðferð og endurteknum skurðaðgerðum. Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna tíðni þessara fistla, skilgreina áhættuþætti og kanna afdrif og lifun sjúklinganna. Efniviður og aðferðir: Rannsóknin byggir á framsýnum gagnagrunni hjartaskurðdeildar Háskólasjúkrahússins í Lundi, eða 12.297 opnum hjartaaðgerðum frá 1999-2008. Af þeim greindust 30 sjúklingar með bringubeinsfistil. Aðhvarfsgreining var notuð við mat á áhættuþáttum og 120 (4:1) sjúklingar án fistla notaðir sem samanburðarhópur. Niðurstöður: Tíðni bringubeinsfistla var 0,23% einu ári frá aðgerð. Meðalaldur sjúklinga var 68 ár, þar af 77% karlar. Flestir, eða 63%, höfðu farið í kransæðahjáveituaðgerð og 20% í ósæðarlokuskipti. Helstu áhættuþættir fistla voru fyrri saga um sýkingu í bringubeinsskurði (OR=15,7), nýrnabilun (OR=12,5), reykingar (OR=4,7) og þegar beinvax var notað í upphaflegu aðgerðinni (OR=4,2). Sárasugu var beitt í 20 alvarlegustu tilfellunum og létust tveir sjúklingar á meðan meðferð stóð. Fimm ára heiidarlifun sjúklinga með fistla var 58% borið saman við 85% í viðmiðunarhóp (p=0,003). Ályktun: Dánartíðni er aukin hjá sjúklingum með bringubeinsfistla og fylgikvillar tíðir. Fyrri sýking í bringubeinsskurði og nýmabilun em langmikilvægustu áhættuþættimir. Flestir hafa þó ekki fyrri sögu um sýkingu í bringubeini, sem bendir til að í þorra tilfella sé um síðbúna sýkingu að ræða í kringum stálvíra sem halda saman bringubeininu. Á síðari árum hefur sárasuga rejmst vel í meðferð þessara sjúklinga. V-109 Notkun espaðs storkuþáttar VII á Landspítala á 10 ára tímabili Róbert Pálmason1, Brynjar Viðarsson2, Felix Valsson3, Kristinn Sigvaldason3, Tómas Guðbjartsson4's, Páll Torfi Önundarson2,5 ‘Lyflækningasviði, ^blóðmeinafraíðideild, 3svæfinga- og gjörgæsludeild, 4hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 5læknadeild HÍ robertpalmason@gmail.com LÆKNAblaðið 2010/96 35

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.