Listin að lifa - 01.10.2002, Blaðsíða 26

Húsfreyjan sómir sér vel á sínu fagra heimili. Á borðinu stendur Kristsstyttan
hennar kæra sem varð höfðinu styttri í jarðskjálftanum 17. júní 2000. Ljósm. 0. Sv.8.
miklu verðmætara en áður. Mér þótti
vænt um að fá Kristsstyttuna mína.
Höfuðið brotnaði af henni í jarð-
skjálftanum 17. júní árið 2000, en
tengdadóttir mín límdi það svo vel að
ekki er að sjá neina misfellu.”
Anna strýkur yfir stofuklukkuna
sína, 60 ára brúðkaupsgjöf. „Klukkan
mín fór að haga sér undarlega eftir að
hún kom upp á meginland, neitaði al-
veg að ganga! Ég vildi koma henni í
viðgerð, en Leifi sagði: „Við skulum
sjá hvað hún gerir heima.“ Og viti
menn, þá fór hún að ganga og hefur
ekki stoppað síðan. Mér þykir svo
vænt um þessa klukku, má ekki af
henni sjá.”
Andrúmið í landi hjá heimilislausu
fólki var ekki auðvelt. Önnu fannst
erfiðast að upplifa skilningsleysið.
„Við héngum í lausu lofti, vissum
ekki hvað við áttum að gera. Margir
fóru upp á Kambabrún til að horfa á
gosið, en ég gat ekki hugsað mér að
sjá Vestmannaeyjar brenna.” Anna fór
aftur til Eyja 13. júlí.
„Yndisleg gola á bryggjunni mætti
okkur, en allt var kolsvart nema
blessuð sólin. Allar girðingar í kafi svo
og kirkjugarðurinn. Við gengum beint
af augum að húsinu okkar. Við sáum
kvist og alls konar dót sem hafði verið
uppi á lofti. Þau sem voru með okkur
sögðu þetta vera suðurkvistinn. Leifi
fór með höndina inn og dró handklæði
út. Þá sáum við að hraunið hafði snúið
þakinu og mulið allt undir sig. Ég var
treg að fara eftir þessa ferð.
I ágúst fór ég aftur út í Eyjar, labb-
aði um kaupstaðinn og fékk hlýjar
móttökur m.a. hjá Dóru Úlfarsdóttur.
Hún var að sópa stéttina og sagði þeg-
ar hún sá mig: „Anna mín, gaman að
sjá þig. Þú borðar ekki niðri í bát í
Vestmannaeyjum, þú borðar steiktan
fisk hjá okkur. Komdu aftur heim, þá
lagast allt!” Þessu gleymi ég aldrei.
Guðleifur og Guðjón tengdasonur
okkar voru harðir á því að fara heim
með bátinn. Við hjónin fórum því á
stúfana að reyna að fá eitt stykki við-
lagahús út í Eyjar, en fengum það svar
frá Magnúsi bæjarstjóra að búið væri
að úthluta öllum húsum. „Ég var heit-
reið á þessum tíma, afar ólík sjálfri
mér og svaraði því fullum hálsi:
- Hvers vegna gerið þið þetta, Magn-
ús? Fullt af fólki vill fara heim. Eitt-
hvað skrítið, að þið eruð búnir að setja
flest húsin niður á mesta jarðskjálfta-
svæði landsins!
Vissulega var það skrítið, að ekki
eitt einasta hús fór til Eyja sem gefið
var erlendis frá. En heim fórum við 7.
nóvember, eftir níræðisafmæli
mömmu 1. nóvember og komum okk-
ur fyrir í leiguhúsi. Blessuð mamma
talaði aldrei heila setningu eftir að
þetta kom fyrir. Margt eldra fólkið fór
mjög illa út úr gosinu.
Það eru ekki margir sem missa, á
einu augnabliki, nágranna sína út um
hvippinn og hvappinn og sjá þá
kannski aldrei aftur, æskustöðvamar
og lautirnar, allt komið undir hraun.
Mig dreymir oft að ég sé að labba við
Laufás. Sagt er að ef mann dreymi ein-
hvern stað, þá sé maður þar. Fallegasti
hluti af Eyjunum fór undir hraun.
Ég hefði ekki viljað missa af þess-
um fyrsta vetri, samheldnin og vinátt-
an var svo ríkjandi. Þetta voru þeir
hörðustu sem vildu ekki gefast upp.”
Anna segist þekkja nokkra sem vilja
ekki einu sinni heimsækja Eyjar. „Það
er fólk sem ekki er búið að vinna úr sín-
um málum. Ég held að við sem snerum
aftur, höfum farið betur út úr þessu, en
öll erum við með sár á sálinni, þá var
engin áfallahjálp. Margir Vestmannaey-
ingar geta aldrei unnið úr þessu.”
Önnu og Leifa hélst ekki á leigu-
húsinu. Eigendurnir, sem ætluðu að
búa annars staðar, kunnu ekki við sig
og sneru heim. Þá lenti Anna í því að
búa í gámahúsi. „Við vorum þó með
þak yfir höfuðið, sem var þokkalegt í
góðu veðri, en vikurinn rauk inn ef
hvessti. í rigningu glumdi svo í þak-
inu, að maður varð að hækka í útvarp-
inu. Svo voru alltaf gestir hjá okkur
sem ég kunni afskaplega illa við. Mýs
voru í skúffum og skápum og átu m.a.
bestu tertuuppskriftina mína.”
Undarlegt að sitja á þessu glæsilega
heimili og hlusta á húsfreyjuna segja
sína lífsreynslusögu. Hún brosir angur-
vært. „Við áttum alltaf falleg heimili og
fengum lóð á yndislegum stað, þótt það
væri ekki átakalaust. Það átti að ýta
okkur öllum sem vildum fara að byggja
út í gamla hraun. Ég hef alltaf kunnað
vel við mig í þessu húsi, aldrei verið
hrædd eftir að ég flutti aftur heim.”
Anna segir að mestu máli skipti í
lífinu að eiga góða heilsu og gott fólk
að, vera í sátt við sjálfan sig og aðra.
„Ég sætti mig við allt hérna, þó mætti
vera betri stjórn. Ég er sátt við hvað
skaparinn hefur gert - ég er ekki reið
út í nýja hraunið eins og margir eru.
Ég bið þó til 'guðs,^ að eldgos komi
ekki aftur í byggð á Islandi.”
<%.Sw.C$>.
Lundauppskrift Önnu: Með reyktan
lunda er gott að setja maltöl út í vatn-
ið, og láta hann rétt malla í 2 >/2 til 3
tíma. Meðlæti er kartöflur, hvít sósa
og smjör.
26