Listin að lifa - 01.10.2002, Blaðsíða 38

Listin að lifa - 01.10.2002, Blaðsíða 38
Sveinn og Sissa mamma á dansleik í Eyjum. sannfæringarkrafti, „en nemendur mínir sýna mér best, hvað tíminn líður fljótt.” Já, Sveini finnst skrítið að sjá litlu krakkana sem hann var að kenna vera orðna foreldra - jafnvel með stálpuð börn. I þeim töluðu orðum gengur ung móðir inn á verkstæðið með litla stelpu. Augu telpunnar stækka við að sjá rauðmálaða brúðuvagninn og stóra brúðuhúsið. í öllu leikfangaflóði nú- tímans snerta þessi handsmíðuðu leik- föng ákveðinn streng. Þau eru eftir- mynd fyrstu íslensku leikfanganna. Brúðuvagninn gæti verið stofuprýði með gönilu brúðunni hennar ömmu, arflegð, mann fram af manni. „Smíðar þú klemmukassa?” spyr konan? „Ég er alltaf að ágirnast klemmukassann hjá vinkonu minni sem hún smíðaði hjá þér. Við stelp- urnar vorum alltaf að heimta að fá að læra að smíða hjá þér, en fengum það aldrei.” Konan snýr sér að mér og segir á- búðarfull: „en við undirbjuggum jarð- veginn! Stelpurnar á eftir mér fengu að smíða hjá Sveini.” Sveinn lofar að klemmukassinn skuli líta dagsins ljós innan tíðar. Konan fer brosmild út, en sú litla á erfitt með að slíta sig frá glugganum. Af hverju skyldi Sveinn hafa byrjað að smíða leikföng? „Ég hætti að kenna ‘91. Engin vinna og engin eirð í mínum beinum. Ég keyrði stefnulaust um bæinn eða glápti á sjónvarpið. Svo þegar ég ætl- aði að fara að mála verkstæðið hérna, varð allt vitlaust að gera. Fyrst pant- aður brúðuvagn - og síðan koll af kolli.” Sveinn lætur í veðri vaka að smíðin gefi ekki mikið í aðra hönd, en ánægj- an sé margföld. Ekki allir kennarar sem geta haft svona gott samband við nemendur sína og afkomendur þeirra. Lífslist útiverunnar: „A smíða- verkstæðinu í skólanum voru engar ryksugur, en 200 krakkar mættu til mín yfir vikuna. Maður var fullur af ryki þegar upp var staðið. Þá var mik- ill léttir að skella sér inn í Herjólfsdal og vera smástund með sjálfum sér.” Einn fegursti golfvöllur landsins blasir við sjónum frá Fjósakletti, enda fór svo að Sveinn ánetjaðist golfinu. „Ég byrjaði í golfi 60 ára. Hvílíkar stundir sem félagsskapurinn hefur gef- ið mér - mörg ár! Nú förum við félag- arnir í „Svarta genginu” næstum því á hverjum degi þegar veður leyfir. Hér get ég gengið út á golfvöll hvenær sem er. í Reykjavík þarftu að panta tíma. Golfklúbburinn hér gerir vel við 38
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Listin að lifa

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Listin að lifa
https://timarit.is/publication/1106

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.