Tímarit Máls og menningar - 01.11.1945, Blaðsíða 40

166
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
þessu ári berast hingað raddir frá erlendu stórveldi um, að það
þurfi að hafa ítök á íslandi að stríðinu loknu. En hitt mun færri
kunnugt, að til eru íslendingar, sem ekkert hafa við þau ítök að
athuga, og telja þá hag landsins jafnvel betur borgið. En hvað eru
landráð? Við minnumst Guðmundar ríka og þeirra óhappamanna
Sturlungaaldarinnar, sem komu að lokum landinu undir konung.
Við minnumst þeirra til ævarandi varnaðar. Aldrei má það henda,
að við seljum, leigjum eða semjum af okkur einn þumlung af þessu
landi. Þetta verður aldrei of oft sagt, aldrei hrópað of hátt, aldrei
grópað of djúpt í vitund hvers Islendings. Ef við gefum litla fing-
urinn, látum við alla höndina. Ef við gerum þetta, þá höfum við
ekkert lært af sjö alda fórnum og frelsisbaráttu kynslóðanna. Þá
væri okkur hetra að hafa aldrei stofnað lýðveldi, hafa aldrei fæðzt.
Ef við hins vegar afsölum okkur aldrei á nokkurn hátt neinum
landsréttindum af frjálsum vilja, hvað sem í boði er og hvað sem
er í hættu, þá er okkur borgið. Þau myndu þá vart verða tekin með
valdi, og þótt svo færi, þá hefðum við ekki glatað þeim. Réttlætið
sigrar alltaf að lokum, segir máltækið, og það má til sanns vegar
færa. Engin þjóð, hversu smá sem hún er, lætur land sitt og menn-
ingu fyrir ofbeldinu, ej enginn hennar eigin þegna svíkur. Þetta
ættum við að skilja, sem lifum þetta stríð. .
Hjálpi okkur guð vors lands og íslands þúsund ár.