Tímarit Máls og menningar - 01.11.1945, Blaðsíða 49

Á TÓLFTU STUND
175
í broddi þessa ógæfulýðs eru alls konar prangarar, sem mæna
gírugum augum eftir ágóðahlut af sölunni, og pólitískir lánleysingj-
ar, sem hyggjast ná uppgangi og öryggi undir verndarvæng hinna
amerísku vopna. En fyrir almúganum, sem þessir menn treysta, að
aldrei þreytist á að trúa því lygilegasta, fyrir honum er þessi sala
á „föðurlandinu“ túlkuð á þann veg, að þetta sé lífsnauðsyn vegna
„hættunnar úr austri“. Þessi túlkun hljómar þó kannski ekki nógu
sennilega. En þá hlaupa útlendar fréttastofur undir baggann, auð-
vitað heiðarlegar og hlutlausar: Rússar heimta hernaðarstöðvar á
Spitsbergen. Rússar krefjast hernaðarstöðva í Norður-Noregi, —
reyndar fáum dögum eftir að tilkynnt var frá Osló, að þeir væru
farnir þaðan með allan sinn herafla (!). Þessum voða er vitanlega
beint gegn íslandi.
Og blöðin fara hamförum í Rússlandsníðinu og konnnúnistaróg-
inum til þess að uppmála fyrir hinum auðtrúa, hve þessi háski úr
aústri sé ægilegur: Rauði herinn nauðgar konum í Berlín, ógurleg
morð og ofsóknir í Eystrasaltslöndunum, Rauði herinn fer með rán-
um og rupli, stjórnleysi í Rauða hernum, prestaofsóknir í Júgóslavíu,
hryllileg morð á þýzku flóttafólki í Póllandi, tortryggni Rússa, Rúss-
ar ósamvinnuþýðir, kínverskir kommúnislar sakaðir um morð, rán
og pyndingar, gjöreyðingarstefna Rússa í Þýzkalandi, héruðin, sem
Rússar ráða yfir í Þýzkalandi gerð að eyðimörk, en hinn rauði hluti
Berlínar gerður að eins konar sýningarvöru (!!)
Þessar skelfingar eiga að sætta hinar frómu sálir við söluna á
„föðurlandinu“. Bandarískar hernaðarstöðvar eru túlkaðar sem
brimbrjótur gegn innrásinni úr austri og vörn á móti sams konar
hörmungum, sem aumingja Þjóðverjar mega nú líða á verndarsvæði
Rauða hersins. Hernaðarvöld Bandaríkjanna myndu að vísu komast
svo að orði, að vígstöðvar þeirra hér eigi að vera vörn fyrir Ame-
ríku. En það skiptir náttúrlega engu máli. Innbyrlanir okkar hljóta
að vera réttari en strategía Ameríkanans.
Næsta heimsstyrjöld, ef hún verður þá nokkur, yrði háð með
kjarnorkusprengjum, og það má gera ráð fyrir, að þess verði ekki
langt að bíða, að fleiri þjóðir en Bandaríkin og England hafi slík
vopn til umráða. Ef Rússlandshatararnir fengju þann óskadraum
sinn uppfylltan, að sú styrjöld risi fyrir árás Bandaríkjanna á Sovét-