Tímarit Máls og menningar - 01.03.1949, Blaðsíða 54

44
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
gersigraður að áhlaupi loknu. Hvað hafði komið fyrir? Ekkert annað
en það, að þessi listamaður hafði vakið steinsofandi eftirlegukindur
gamallar þjóðernistilfinningar, sem eitt sinn höfðu átt sér aðsetur í
sálum þessara vestrænu dýrkenda, sem hér voru saman komnir.
Kviksett sómatilfinning hrökk upp með andfælum og glápti á ræðu-
skörunginn í ofboði náttúrlegrar eðlishvatar. Ég heyrði ekki niðurlag
erindisins. Ég veit ekki, hvort nokkur heyrði það. Það kemur heldur
ekkert málinu við. Úrslitin voru þegar ráðin. Áhlaupaliðið var gersigr-
að í þessari lotunni.
Áheyrendur risu úr sætum sínum og gengu til dyra. Ég hélt um
stund kyrru fyrir og lét strauminn renna fram hjá. Aldrei hef ég séð
jafnbeygðan hóp ganga af fundi listamanns. Það voru hljóðir og hóg-
værir menn, sem gengu út úr hinum glæsilega sal við Hringbrautina í
höfuðstað landsins eftir að hafa hlýtt á rödd síns eigin spámanns.
Gunnar Benediktsson.
BJÖRN SIGURÐSSON:
SKOTMARK?
Nokkrir íslendingar vilja nú láta okkur taka upp þá nýlundu að
ganga í hernaðarbandalag með öðrum og stærri þjóðum. Slík ákvörð-
un mundi leiða til þess, að við yrðum hernaðaraðilar og tækjum upp
stríðsrekstur, ef til stórveldastyrjaldar kæmi.
Atlantshafsbandalagið er kallað varnarbandalag eins og venja er
til um hernaðarbandalög, en ýmsir viti bornir menn telja, að með því
sé fyrst og fremst verið að stíga eitt viðbótarspor til að renna nokkr-
um auðvaldsríkjum dálítið þéttar saman í hernaðarlega, efnahagslega
og pólitíska samsteypu; hefur jafnvel þegar verið rætt um að gera
bandaríki úr nokkrum núverandi ríkjum Vestur-Evrópu.
Þegar svo miklir hlutir eru til umræðu, er ærin ástæða fyrir smá-
þjóð að athuga sinn gang betur en hversdagslega. Sú þróun, sem stefnt
virðist að, gerist í skrefum, en þegar fyrstu skrefin eru stigin verður