Tímarit Máls og menningar - 01.12.1958, Qupperneq 11

JÓHANNES ÚR KÖTLUM
Aldarminning Þorsteins Erlingssonar
Ef þér ei ægir allra djöfla
upphlaup að sjá
og hverri tign að velli velt
sem veröldin á
og höggna sundur hverja stoS
sem himnana her:
þá skal ég syngja sönginn minn
og sitja hjá þér.
Þannig hófust skilmálarnir. SíSan segir hvernig þú skalt hata kúgarann,
elska hlekkjaSa frelsishetjuna, lesa leyndardóma tilverunnar meS eigin aug-
um, feta beint og óhikaS aS settu marki. hætta lífsfleyinu gegnum brim og
hoSa án lillits til eilífrar umbunar. Ogrunin endar á þessa leiS:
Og seinast þegar svarta nótlin
sígur á lönd
og dökkar hrannir hrynja um knör
og hvergi sér strönd,
þá láttu bátinn horfi halda
hvert sem hann her:
og ég skal sæll á svarta djúpiS
sigla meS þér.
Þetta eru harSir skilmálar. Þó mun sönnu næst aS án þess aS leitast viS aS
fullnægja þeim komumst viS aldrei heil í höfn meS Þorsteini Erlingssyni.
SkáldiS sem setti þessa skilmála fæddist einu ári á undan móSur minni —
sjálfur fæddist ég tveim árum eftir aS þeir voru bornir fram. En þótt kynslóSir
komi þannig og fari er þaS trúa mín að hugrekki þessa einfalda ljóSs eigi eftir
185