Tímarit Máls og menningar - 01.12.1958, Qupperneq 43

SPRENGJAN OG BUDDAN
,.Meiri her!“
Já, það er þýðingarlaust annað en
viðurkenna staðreyndir: Það sem
stór hluti íslenzkra kjósenda sagði í
tvennum síðustu kosningum var ein-
faldlega þetta: „Meiri her!“ Hugsun-
arháttur þessa fólks er orðinn svo
spilltur, að það væri sama hvað ein
ríkisstjórn gengist fyrir miklum verk-
legum framkvæmdum, keypti mörg
fiskiskip, reisti mörg fiskiðjuver,
byggði mörg orkuver, sama hvað hún
tryggði okkur víðáttumikla landhelgi,
sama hvað hún gerði mikið til að efla
íslenzkt atvinnulíf og auka velmegun
manna af heiðarlegum íslenzkum
framleiðslustörfum, slíkt skírskotar
bókstaflega ekki til þess fólks, er ég
nú nefndi, — þetta fólk vill hafa
„plentí skæs og rólegheit“ — fram-
tíðardraumar þess eru allir bundnir
áframhaldandi hernámi landsins,
áframhaldandi austri bandarískra
blóðpeninga útyfir íslenzkt þjóðlíf.
Þessvegna kýs þetta fólk ekki þá sem
vilja kaupa ný og fullkomin fiskiskip,
svo að við getum veitt meiri fisk og
lifað eins og menn í landinu, heldur
kýs það hina, sem opinskátt krefjast
áframhaldandi hernáms, svo að æ
fleiri okkar megi leggjast á spena
hinnar bandarísku hernaðarbúkollu
og verða að siðferðilegum aumingj-
um.
Og hvernig stendur á þessu?
Ástæðurnar eru auðvitað margar,
of margar til þess að þær verði allar
ræddar hér. Eina þeirra má ég til
með að ræða alveg sérstaklega, þó ég
hafi reyndar oft ritað og rætt um hana
áður, en það er sú ástæðan sem við
hernámsandstæðingar sjálfir berum
ábyrgð á.
Það er sem sé skoðun mín að við
höfum ekki sem skyldi beitt áhrifum
okkar til að þjóðin mætti halda sið-
ferðilegri vöku sinni gagnvart her-
náminu. Af okkar hálfu hefur til
dæmis gætt furðumikillar tilhneiging-
ar til að afsaka athæfi þeirra manna
sem hafa horfið til hernámsvinnu, þó
að starfskrafta þeirra væri þörf við
íslenzka framleiðslu, í stað þess að
segja við þá eins og satt var, að þeir
ættu að skammast sín fyrir þetta. Og
þessu hafa að sjálfsögðu ráðið sjón-
armið þeirrar vondu stefnu sem
nefnd hefur verið hentistefna. Þeir
sem helzt hafa haft orð fyrir okkur á
opinberum vettvangi hafa hikað við
að segja allan sannleikann um þessi
mál af ótta við að styggja handlang-
arana, og missa þar með fylgi þeirra.
Málflutningnum hefur sem sé verið
hagað með tilliti til þess að þrátt fyrir
allt væru handlangararnir atkvæði.
Jafnframt hafa svo talsmenn okkar
haldið uppi hörðum árásum á auð-
stéttina fyrir það illa verk að selja
landið fyrir peninga. En um hitt hefur
verið þagað, að launin til verka-
manna og iðnaðarmanna á Keflavík-
urflugvelli og öðrum herstöðvum hér
eru greidd úr nákvæmlega sama sjóði
217