Tímarit Máls og menningar - 01.12.1958, Qupperneq 91

TVÆR VERÐLAUNASÖGUR
Það varð þögn um stund, nú hefði
átt að vera búið að hleypa af næsta
skoti, en enginn hvellur heyrðist, aft-
ur á móti heyrðu fangarnir böðul-
inn tauta óþolinmóðan: Byssan er
hlaupin í baklás.
Er hún hlaupin í baklás? spurði
einn fanganna, hvaða vandræði!
Hvað er að henni? spurði annar,
áhyggjufullum rómi. Ætli sé ekki
hægt að gera við hana?
Eftir dálitla stund þyrptust allir,
sem eftir voru uppistandandi, um böð-
ulinn. Fjörlegar umræður hófust og
margar góðar ráðleggingar komu
fram, svo fljótlega varð gert við byss-
una. Lúðvíka, sem ekki hafði gert ráð
fyrir að viðgerðin tæki svona stuttan
tíma, var aftur farin að naga brauðið
sitt.
Lúðvíka, hættu að éta, orgaði böð-
ullinn. Farið aftur upp að veggnum,
öll saman.
Nú heyrðust skotin aftur. Þau sem
stóðu upp við vegginn féllu í sand-
inn. Lúðvíka var drepin með seinasta
skotinu. Hún kom því ekki í verk að
borða brauðið sitt áður en hún dó.
Ég, sem gekk þarna hjá, varð líka
fyrir skoti úr trébyssu fyrstabekkjar
nemandans, og enn þann dag í dag
situr sú kúla föst í hjarta mínu.
EFTIR STRÍÐIÐ
Högg með litlum hamri á stiga-
riðið gaf börnunum til kynna að þau
mættu leika sér í garði munaðarleys-
ingjahælisins. Allt húsið glumdi af
röddum og fótatökum sem færðust að
útidyrunum.
Garðurinn var Ijótur óræktaður og
niðurtroðinn. Allt gras var uppurið
undan fótum barnanna. Nokkur furu-
tré, há en hálfvisin, uxu þar. Hand-
leggir og fætur barnanna voru býsna
sterkir, þó mjóslegnir væru; þau
höfðu unnið svo á gildum trjábolun-
um að trén voru nærri komin að falli.
Leikirnir byrjuðu. Börn leika sér
margvíslega, sum fóru í froskaleik og
hestaleik, önnur grófu í jörðina með
spýtu, rétt eins og takast mætti með
spýtum einum að ná auðævum úr
jörðu, enn önnur léku sér í knatt-
spyrnu með tuskuknött.
Janek, sem stóð afsíðis, veifaði til
Stefeks og spurði hann brosandi:
Vildir þú eiga móður?
Stefek snerist á hæli, beygði sig og
tók upp glerbrot en fleygði því strax
aftur.
Þú ert vitlaus, svaraði hann.
Þeir fóru út í eitt garðshornið þar
sem margir runnar stóðu ennþá. Þeir
fældu spörfugl þaðan og ráku blátt
fiðrildi á flótta, tættu nokkur blöð af
265