Tímarit Máls og menningar - 01.07.1977, Síða 21

Það er maísólin hans
En í kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns,
og á morgun skín maísól,
það er maísólin hans,
það er maisólin okkar,
okkar einingarbands,
fyrir þér ber ég fána
þessa framtíðarlands.
Og þegar Kristinn var fyrr en varði búinn að skapa nýtt bókmennta-
félag úr einingarbandinu, þá gerðist Einar óðara erindreki þess, og hafi
eldri bróðirinn verið heilinn sem skipulagði og stjórnaði Máli og menn-
ingu, þá var yngri bróðirinn hjartað sem dældi blóðinu út á meðal fólks-
ins. Alla tíð síðan hefur hann verið hinn óþreytandi miðill og tengiliður:
elja hans og ósérhlífni hefur ekki átt sér nein takmörk, hæfileiki hans til
að nálgast fólk og umgangast á árangursríkan hátt er blátt áfram með
eindæmum. Það má vera persóna úr skrýtnum steini sem ekki lifnar við
og tekur fjörkipp þegar Einar birtist í öllum sínum elskulega ham, hvort
heldur til að færa bók eða tímaritshefti ellegar þá bara til að kría út
aura fyrir málefnið: ég held að enginn núlifandi íslendingur sé meiri
snillingur í þeirri list að stilla rétt hljóðfærið í brjósti manneskjunnar
og spila síðan á það sitt gamla og fallega lag.
En það þarf mikið úthald til að iðka slíka list áratugum saman, ekki
síst þegar þess er gætt að allur menningartónn þjóðlífsins hefur aldrei
tekið gagngerðari breytingum en einmitt á viðkomandi tímaskeiði. Og
þetta hlýmr að vera þeim mun erfiðara sem á bak við alla glaðværðina
stendur trúfastur alvörumaður sem smndum hefur orðið að horfa upp á
maísólina sína fölskvast og draumana ráðast á aðra lund en gömlu bobb-
spilurunum og sundköppunum hefur verið allskostar að skapi.
En sem þrímgur væri stendur sexmgur dáðadrengurinn Einar Andrés-
son enn æðrulaus frammi í stafni síns dýra knarrar — ekki til þess að
höggva mann og annan, heldur til að flytja fólki þann ástfólgna menn-
ingarfarm sem hann hefur helgað alla krafta sína liðlega helming ævinnar.
Enda þótt þessi ljúflingur okkar sé ekki í handraða í dag, veit ég fyrir
víst að þeir eru æði margir sem árna honum heilla á þessum þjóðsagna-
kennda afmælisdegi hans. Það geri ég einnig af heilum hug og þakka
honum ógleymanlega viðkynningu og ómetanlega barátm í þjónusm
þess málstaðar sem tengdi okkur þegar trausmm böndum í fyrsta skipti
sem við hittumst
131