Tímarit Máls og menningar - 01.04.1984, Síða 111

því er tæpt á ýmsu er fram kemur í nið-
urstöðum könnunarinnar, Þorbjörn
leyfir sér að velta þeim fyrir sér og draga
af þeim ályktanir. Þessi skrif voru hugs-
uð sem stutt kynning á skýrslunni og
ætluð til að vekja frekari áhuga væntan-
legra lesenda á henni. Vangaveltur Þor-
björns í þessu ágripi virðast fara ákaflega
fyrir brjóstið á Auði. Rök hennar gegn
þeim fela í sér næsta furðulega útúrsnún-
inga. Á grundvelli þeirra lætur hún sig
ekki muna um, að fordæma ágripið eins
og það leggur sig.
5. Gagnrýni á úrvinnslu könnunar-
innar.
Auður ræðir í nokkrum vandlætingar-
tón um, að skýrslan „byggi eingöngu á
úrvinnslu þess spurningalista sem send-
ur var út“. (bls. 466) Hún segir orðrétt:
Töflurnar eru 104 og allar unnar á
fremur einfaldan hátt: teflt er saman
tveimur þáttum (breytum) og niður-
staða athuguð. Oftast er um að ræða
hvernig tiltekin breyta raðast á kyn
og/eða aldur.
(bls. 466)
Við þetta verður að gera nokkra at-
hugasemd. Alls eru 110 töflur í megin-
texta skýrslunnar (að vísu eru aðeins 104
þeirra númeraðar), og ekki eru þær allar
unnar á „einfaldan hátt: teflt saman
tveimur þáttum“, eins og segir í tilvitn-
uninni hér að ofan. Að teflt sé saman
tveim breytum eingöngu á við 41 af
þessum 110 töflum (37%). í öðrum 34
töflum (31%) er einnig teflt saman
tveimur breytum, en þar fylgja strax á
eftir aðrar töflur sem brjóta sömu
breytu upp á annan hátt og töflurnar
bornar saman í texta. Einfaldar tíðni-
töflur eru 10, og töflur sem sýna einfalda
Umsagnir um brekur
meðaltalstíðni eru 4 (alls 14 tíðnitöflur
eða 13%). Loks eru þrjár breytur eða
fleiri skoðaðar saman í 21 töflu (19%).
„Allar“ töflurnar sem Auður sá við lest-
ur skýrslunnar reyndust þannig vera
tæpur þriðjungur taflna í skýrslunni.
Þessi fyrsta úrvinnsla könnunar jafn-
réttisnefndar í Reykjavík er langt frá því
jafn einföld og takmörkuð og Auður
lætur í veðri vaka, þótt ekki sé á þessu
stigi nema á einum stað farið út í „flókn-
ari“ tölfræðigreiningu efnisins. Vissu-
lega verðskulda þessi gögn „dýpri“
greiningu. En það getur ekki orðið til að
rýra þá nauðsynlegu úrvinnslu gagnanna
sem greint er frá í skýrslunni.
6. Dæmi falsad til að sýna í hve mörgu
skýrslunni er ábótavant.
Neðst á blaðsíðu 466 í grein sinni segir
Auður að of langt mál yrði að fara „í
einstaka kafla skýrslunnar, þótt full þörf
væri raunar á því. Þar er að mörgu að
finna og vil ég nefna eitt dæmi til að sýna
fram á, að skýrslunni sé í mörgu ábóta-
vant.“ Hér fyrir neðan fylgir „dæmi“
hennar:
I töflu 3.4 á bls. 46 er gerður sam-
anburður á niðurstöðum jafnréttis-
kannana á atvinnuþátttöku kvenna í
4 bæjarfélögum 1976 og Reykjavík
1980—81. Þeir Kristinn og Þorbjörn
telja Neskaupstað vera líkastan
Reykjavík að félagslegri samsetningu
og út frá því álykta þeir, að þar sem
atvinnuþátttaka giftra kvenna í
Reykjavík var 10 prósentum meiri
árið 1980 heldur en meðal giftra
kvenna á Neskaupstað árið 1976 hafi
atvinnuþátttaka giftra kvenna aukist
um 10 prósent á þessum árum. (bls.
467).
Skal engan undra þótt þetta hneyksli
Auði ef satt reynist. En það sem í raun
229