Tímarit Máls og menningar - 01.04.1984, Síða 113

ingar Kjararannsóknarnefndar um
vinnutíma, sem sérstaklega er vísað til í
skýrslunni). Af því leiðir að samanburð-
ur við slík gögn var ekki framkvæman-
legur nema að mjög takmörkuðu leyti.
Auk þess er það engan veginn sjálfgefið
(eins og Auður lætur liggja að), að að-
ferðafræðilega sé alltaf nauðsynlegt að
gera slíkan samanburð. Það hlýtur að
ráðast af því hversu áreiðanleg þau gögn
eru, sem verið er að vinna með hverju
sinni. I þessu tilviki er byggt á mjög
traustum heimildum.
Síðari þátturinn, sem hún segir að at-
hugasemdir sínar beinist að er að ekkert
sé „gert með upplýsingarnar og það er
öllu alvarlegra. Með því á ég við, að
samspil breytanna sem höfundar hafa í
höndum er ekkert athHgað." (bls. 467)
Þetta er einfaldlega ósatt. Eins og rakið
var hér að framan (liður 5), er fjölbreyti-
legt samspil þátta athugað í þessari
fyrstu úrvinnslu gagnanna. En eins og
einnig hefur komið fram, miðast sú úr-
vinnsla við að „kortleggja" ástandið,
bera saman stöðu karla og kvenna og
mismunandi aldurshópa, og samspil at-
vinnu og heimilislífs. Þannig er þessi
fullyrðing Auðar hér að ofan ósönn, en
hitt er annað mál, að jafn ítarlegar upp-
lýsingar og hér hefur verið safnað mætti
vinna mun meira ef til þess fengist tími
og fé. En enn ber að sama brunni og fyrr
í þessari gagnrýni Auðar, skortur þess
sem hún hefði viljað hafa í skýrslunni er
megingagnrýni hennar á það sem þar
kemur fram.
Loks er rétt að víkja að skætingi sem
fram kemur um túlkun undirritaðs á
hvenær munur á prósentustigum telst
mikill og hvenær lítill o. s. frv. Auður
tekur fimm dæmi víðsvegar úr texta
skýrslunnar (bls. 468—469), þar sem
tölulega álíka munur prósentustiga er
Umsagnir um bœkur
mjög misjafnlega auðkenndur í textan-
um (talinn mikill, lítill, nokkur
o. s. frv.). Að sjdlfsögðu birtir Auður
ekki í dæmum þessum það samhengi
sem þau eru sett fram í, enda virðist
samhengið ekki skipta Auði máli, sá
einn munur sem er „magnlegur" (mæld-
ur í prósentustigum hér) skiptir máli,
„eðlismunur“ fyrirfinnst ekki í hennar
hug, eða hvað? Þessu til staðfestingar
ætla ég að fjalla um tvö dæmi sem hún
tekur. Annað dæmið tekur Auður af
blaðsíðu 8 úr ágripi Þorbjörns Brodda-
sonar, en þar tekur hann þannig til orða:
Aðeins lítill hluti svarenda er í
stjórnmálafélögum. Innan þessa litla
hóps er átakanlegur munur milli
karla og kvenna (tafla 6.6). Loks er sá
hópur sem kalla mætti starfandi
flokksmenn aðeins brot af þessu litla
broti. Osagt skal látið um tengsl
þessara niðurstaðna við lýðræðið á
meðal okkar en sjálfsagt hugsar hver
sitt. (bls. 8)
Tilefni þessara orða Þorbjörns er, að í
töflu 6.6 (bls. 126) kemur fram að 15,1%
karla eru í stjórnmálafélagi, en 8,2%
kvenna. Þannig er nærri tvöfaldur mun-
ur í þessu samhengi kallaður „átakan-
legur“. Þetta hneykslar Auði mjög, því á
bls. 68 í skýrslunni segir í umfjöllun um
töflu 3.16, sem sýnir hlutfall giftra
kvenna sem virkar eru í atvinnulífi eftir
starfstéttum eiginmanna þeirra:
Fyrir síðasta stéttarflokkinn í töfl-
unni, verkalýðsstétt, lækkar hlutfall
atvinnuþátttöku aftur, en ekki nema
um tæp 8% í tæp 70% giftra kvenna
sem virkar eru í atvinnulífi, sem er
næst hæsta hlutfall atvinnulífsþátt-
töku meðal þessara fjögurra hópa.
(bls. 68)
231