Tímarit Máls og menningar - 01.05.1988, Blaðsíða 45

Austrið er rautt
En ekki nóg með það: Gunni var rétt kominn út af kontórnum og
vissi ekki hvað hann átti að hugsa, stóð ringlaður á miðju frystihús-
gólfinu, en ekki bara yfir tíðindum Hafdísar, því einsog allir aðrir sá
hann hvar Siggi stóð uppi á einni af saltfiskstæðunum og veifaði
öðrum kaffibrúsanum á meðan hann hélt ræðuna frá því á fundinum
kvöldið áður. I orðum hans var sami eldfimi krafturinn, bara enn
meiri ofsi.
Fólk dreif að því vegna bilunar í vélasalnum heyrðist hún um allt
frystihúsið. Það var úað, ullað, blístrað og klappað og þegar verk-
stjórinn kom æðandi með stingandi augnaráð og skipaði honum
umsvifalaust niður hikstaði Siggi og fékk sér sjúss og glotti, en færð-
ist svo bara enn meir í aukana.
Þá leit verkstjórinn á klukkuna og beið í hálfa mínútu áður en
hann stökk upp á stæðuna, kraftalegur í þykkri grænni peysu og
niðurbrettum klofstígvélum. Hann ætlaði að hrifsa kaffibrúsann af
Sigga og stoppa hann en Siggi varðist með brúsanum áður en hann
henti honum frá sér og hoppaði á verkstjórann og felldi hann.
Saltkornin spýttust einsog snjókorn, þeir veltust um stæðuna og
niðri príluðu þeir sem gátu upp á lyftarana til að sjá sem best. Þeir
voru alveg við brúnina og Siggi, eldrauður og ofsafenginn, var að
reyna að ná taki á verkstjóranum, sem lá á bakinu, en með feiknarlegu
handafli tókst verkstjóranum að fleygja honum ofan af sér og spark-
aði um leið í magann á honum þannig að Siggi flaug fram af stæð-
unni. Höfuðið skall í gólfið og það lak blóð sem litaði gólfið rautt.
Við fórum með Sigga á sjúkrahúsið. Það þurfti að sauma nokkur
spor í hnakkann og við aðra augabrúnina. Næsta morgun sat Siggi
og keðjureykti oná ferðatöskunni, þungbúinn með sáraumbúðir á
höfðinu og appelsínugulu rafmagnsritvélina sér við hlið, en seinna
um daginn flugu hann og Gunni suður. Þeir voru samferða Garðari
Hafstað sem ætlaði að láta prenta eftir sig ljóðabók strax og hann
kæmi í bæinn. Af róttækum aðkomumönnum vorum við Flosi einir
eftir.
Við ætluðum ekki að láta deigan síga en halda starfi okkar áfram.
Næsta morgun vöknuðum við en þegar við mættum í frystihúsið var
okkur sagt að fara yfir í gúanóbræðsluna, þangað væri búið að flytja
okkur, nei nei, ekki út af neinum málum, heldur aðeins í hagræðing-
arskyni. Með okkur komu Jói á lyftaranum og þrír aðrir.
179