Tímarit Máls og menningar - 01.05.1988, Qupperneq 72

Tímarit Máls og menningar
ur þú að ég lesi dagblöð? Hérna!“ og hann fleygði til Georgs dag-
blaðssnifsi sem einhvernveginn hafði borist með upp í rúmið.
Gömlu dagblaði með nafni sem Georg var alls ókunnugt.
„Hversu lengi þú hikaðir áður en þú komst til þroska! Móðirin
varð að deyja, hún fékk ekki að upplifa þann gleðidag, vinurinn
tortímist í Rússlandinu sínu, þegar fyrir þremur árum var hann
gulnaður og einskisnýtur orðinn, og ég, þú sérð hvernig ástatt er
fyrir mér. Pú sérð það með eigin augum!“
„Þú hefur semsagt setið fyrir mér!“ hrópaði Georg.
Faðirinn sagði vorkunnsamur, líkt og í framhjáhlaupi: „Petta ætl-
aðir þú væntanlega að segja áður. Nú á það alls ekki við lengur.“
Og hærra: „Nú veistu semsagt hvað til var auk þín, til þessa vissir
þú aðeins af sjálfum þér! Þú varst eiginlega saklaust barn, en miklu
fremur varst þú þó djöfullegur maður! - Og því skaltu vita: Eg
dæmi þig nú til dauða, til drukknunar!“
Georg fannst hann rekinn úr herberginu, hann bar út með sér í
eyrunum höggið af falli föðurins á rúmið að baki honum. I stigan-
um, þar sem hann þaut niður þrepin eins og eftir hallandi fleti, hljóp
hann í flasið á þjónustustúlku sinni, sem var á leið upp til að þrífa
íbúðina eftir nóttina. „Jesús!“ hrópaði hún og huldi andlitið með
svuntunni, en hann var þegar horfinn. Hann hljóp út um húsdyrnar,
yfir akbrautina, knúinn áfram til vatnsins. Hann hafði þegar gripið
um handriðið eins og hungraður maður eftir næringu. Hann sveifl-
aði sér yfir, eins og hinn afburðagóði fimleikamaður sem hann hafði
verið í æsku, stolt foreldra sinna. Enn hélt hann sér föstum, máttinn
dró úr höndum hans, milli handriðsrimlanna kom hann auga á al-
menningsvagn sem auðveldlega myndi yfirgnæfa fall hans, hrópaði
lágt: „Kæru foreldrar, ég hef þó alltaf elskað ykkur,“ og lét sig falla.
A þessu augnabliki var beinlínis endalaus umferð yfir brúna.
Þýð. Astráður Eysteinsson og
Eysteinn Þorvaldsson
Franz Kafka (1883-1924), einn af mikilhæfustu rithöfundum aldarinnar, var lög-
fræðingur að mennt og starfaði lengst af við slysatryggingastofnun í Prag, þar sem
hann fæddist og bjó svotil alla sína ævi. Prag heyrði þá undir austurrísk-ungverska
206