Tímarit Máls og menningar - 01.03.1991, Síða 64

frystihúsi, ekkert ráp í Reykjavík, fyllirí og hark. Áhyggjulaust líf í faðmi náttúrunnar,
sjálfum sér nógur. Þannig var draumur Bjama í daunillri káetunni á kalsamri vetrar-
vertíðinni, þetta sá hann fyrir sér þegar hann óð fiskkösina á dekkinu, með þessum draumi
bægði hann timburmönnunum frá sér eftir landlegumar. Hann hafði þó ekki mörg orð um
þetta fyrr en fór að líða á vertíðina. Þá fór hann að færa þetta í tal við Pál bróður sinn sem
var á öðmm bát frá sama plássi, en hann gerði ekki mikið með þetta í fyrstu. En það var
þó ekki fyrr en þeir vom komnir í bæinn með allmikið fé upp á vasann að Bjami fór
virkilega að velta þessu fyrir sér. Hann sá að ef þeir slægju hýrunni sinni saman, bræðumir,
gætu þeir jafnvel borgað hæfilega trillu út í hönd. Þar sem við sátum í Kínverska garðinum
þessi björtu vorkvöld og sötruðum rósavínið sýndist okkur þetta rakið. Þeir gætu drifið
sig norður um leið og þeir væm búnir að kaupa trilluna og gera hana klára, síðan gætu
þeir tekið sumarið í að átta sig á staðháttum og svo fengju þeir sér vinnu í vetur og söfnuðu
sér í sjóð til að gera upp eitthvert hentugt hús þama. En fyrst var að athuga með bát. Og
glösin tæmdust og ný flaska var keypt og loks gengum við út í vomóttina færir í flestan
sjó.
Það var Bjami sem talaði, Palli hlustaði, en við hinir vomm fullir af áhuga, lögðum
sitthvað til málanna og öfunduðum bræðuma, langaði til að slá í púkk en vomm kannski
of ragir eða of bundnir einhverju öðm. Ymsir settust við borið og tóku þátt í ráða-
gerðunum, þar má nefna Gunnar Guðnason listmálara, Hörð Arnmundarson skáld og
einhvern tíma var Árni frá Stakkholti líka við borðið með sitt hógværa bros, einnig Níels
sem kallaður var Nillinn og sveif um bæinn með sígarettu í munnvikinu, þama kom Amar
Ásgrímsson sem ævinlega var á leið á sellufund og em þá ýmsir ótaldir. En sérstaklega
ber að nefna Svenna mælistiku, sem fékk þetta undarlega nafn af því að í mörg ár hafði
hann unnið við mælingar. Hann var þá dögum saman úti á landi en átti þriggja eða fjögurra
daga frí á milli. Og nú eyddi hann þessum frídögum sínum með okkur í Kínverska
garðinum við rósavín og ráðagerðir.
Og það var fyrir tilstilli Svenna að skriður komst á málið. Hann kvaðst þekkja mann
inni í Vogum sem ætti trillu og væri að reyna að losna við hana. Bjama leist vel á þetta
og við ræddum málið af ákafa. Aðeins Palli sat hljóður hjá og dreypti á víninu. Hann
virtist vantrúaður, hafði ef til vill aldrei átt von á að málið kæmist á þetta stig. Svenni
kvaðst þess fullviss að báturinn væri falur ef peningar væm til reiðu, og það vom þeir
þótt eitthvað hefðu þeir rýrnað við þrásetu þeirra bræðra og örlæti í Kínverska garðinum.
Daginn eftir gat Svenni staðfest orð sín eftir símtal við bátseigandann. Næsta dag gæti
hann farið með bræðrunum til hans og gengið frá kaupunum. Brúnin var mjög farin að
lyftast á Palla. Þetta var orðið meira en óraunsær draumur hjá bróður hans. Hann pantaði
rneira vín og við skáluðum. Málið var að komast í höfn, draumurinn að rætast. Innan fárra
54
TMM 1991:1