Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1991, Side 106

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1991, Side 106
að skáp, leitaði nokkra stund og fann eldspýtur og pakka af kertum. Hann kveikti á einu kerti og lét vax drjúpa á gólfið. Hann setti það í pollinn og hélt því stöðugu á meðan vaxið storknaði. Hann tók annað og festi það á sama hátt. Hann fór eins að með hin kertin þar til hann hafði tæmt pakkann. Gulgráum bjarma sló á veggi og loft. Flöktandi birtan skekkti herbergið. Maðurinn lagðist á kalt gólfið og horfði á drungalegan leik ljóssins og skugganna í loftinu. Gamalkunnug tómleikakennd sótti á hann. Honum fannst farg þrýsta á sig. Það var líkt og vitundin væri að fletjast út í breiðu sem grúfði undir blýhimni. Hún var köld. Lífvana. Endalaus. Hann ætlaði að rísa á fætur, en gat það ekki. Hann reyndi að kalla fram minningar til að gleyma kenndinni. Ekkert kom nema samhengislausar flísar sem molnuðu og fuku burt áður en hann gat raðað þeim saman. Hann hafði legið þannig lengi þegar mynd lifnaði loks í huga hans. Það var konuandlit. Hann sá brún augu umlukt löngum bráhárum. Hún var með svartar, bogadregnar auga- brúnir og lítinn, eilítið bústinn munn. Þau höfðu verið saman fyrir mörgum árum. Bæði voru nítján. Hann hafði aldrei verið með konu áður. Nálægð hennar skipti tilverunni í tvennt: Svartar, fljótandi nætur og bjarta, hvassa daga sem hvísluðu efasemdum í eyra hans. Honum þótti vænt um hana, en vissi að sambandið gat ekki enst. Þau voru gerólík. Eina nóttina hafði hann sagt að hann væri ekki viss um að hann vildi halda sambandinu áfram. Hann fann augu hennar á sér. Hún tók utan um hann. Hann mundi hvemig hendur hans urðu votar þegar hann strauk andlit hennar. Það hafði snortið hann djúpt að kona gæti grátið hans vegna. Eitt andartak langaði hann að leita að henni, finna aftur nálægð hennar. Hann vissi að það myndi ekki ganga, en þráin vann gegn tóminu í huga hans. Hann reis upp og horfði í kertalogið. Vax flaut um gólfið. Hann blés á kertin — eitt í einu, þar til einungis hið fyrsta var eftir. Hann bar lófana að loganum. Hiti streymdi inn í hendur hans. Hann blés á ljósið. Mjúkt myrkur umvafði hann. 96 TMM 1991:1
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.