Tímarit Máls og menningar - 01.03.1992, Síða 102

Klakabörnin
Það sem eftir lifði nætur vorum við ljósur í ófrískum huga konunnar.
Það var kominn í hana kerlingakuldi sagði hún og gamla konan í næsta
rúmi trúði okkur fyrir því að þetta yrði erfitt, hún væri orðin svo
kölkuð og köld. Sjálf sagðist konan hafa verið skorin upp og í hana
sett þessi klakabörn, nú yrði hún að fæða. Og við tókum á móti,
möglandi að vísu, en kófsveittar yfir konunni kveinandi um kuldann
og beinfrosin börnin, hvað gátum við gert? Vefjið þau inn í ylvolg
handklæði, bað hún þá, kannski þau þiðni. Við vorum að bleyta í
handklæðum, utangátta, þegar ein okkar hvíslaði: hugsiði ykkur, þær
ganga fyrir batteríi og geta ekki dáið — þetta væri efni í hryll-
ingsmynd.
TMM 1992:1
\
92