Morgunblaðið - 20.12.2014, Blaðsíða 42

Morgunblaðið - 20.12.2014, Blaðsíða 42
sandinn þar til það hverfur niður í holu, en skömmu síðar hefur vind- urinn fært sandinn yfir og hér er eins og ekkert hafi gerst eða geti gerst. Svona lítur jörð án manna út. Sandöldurnar í sunnanverðri Namibíu verða ekki til úr engu. Hér suðuraf þar sem Rauðá beljar til sjávar með sandburð frá Kalah- ari-eyðimörkinni lengst innanúr í Botsvana og Suður-Afríku er efn- isveitan. Rauðá er eins og jökul- árnar okkar heima. Þegar til sjáv- ar fellur fer framburðurinn inn í mót hafstrauma sem skola allan leir úr sandinum og þyrla frá dýp- inu inn á strönd Namibíu. Þar taka álandsvindarnir við og feykja honum inn í heita mörkina. Sand- öldurnar hlaðast upp á tugþús- undum ára og verða mörg hundr- uð metra háar. Það eru þessir kraftar eilífð- arvélanna sem segja að maðurinn sé skammtímagestur og skipti engu í því stóra samhengi sem hrærir lönd og dreifir heimsálfum. Við hæfi að hér búi planta sem kallast lifandi steingervingur. Welwitschia skríður með þykk og kræklótt blöð um harða mela, ein- hvern veginn kemst hún af næst- um vatnslaus og tilveran mæld í biblíusögulegum einingum: Vís- indamenn gruna elstu plönturnar Dauði Namibíueyðimörkin: Elsta eyði- mörk í heimi. Hér hefur ekki snjó- að í 50 milljónir ára. Eða bara aldrei. Elsta land sem maður legg- ur að fótum í Afríku, kjarninn í gamla meginlandinu sem var til áður en álfurnar tók að reka sund- ur, fyrir 300-500 milljónum ára. Dauður skógur í kvos þar sem sandöldurnar hafa lokað allt af í 1000 ár er hrollvekjandi dæmi um líf sem dagar uppi og talar beint inn í samtíma okkar. Þetta er mannlaus veröld. Heimurinn eins og hann verður þegar Móðir Jörð hefur hreinsað þessa óværu af sér sem mannkyn er. Í sögunni allri erum við langt innan skekkjumarka á skeið- klukku eilífðar, jafn banalt og það er að segja slíkt þá erum við menn bara sandkorn í þessari eyðimörk sem skríður með öldur sínar og brennandi hita hægt og bítandi yfir það sem fyrir verður. Ef það er satt sem vísindamenn segja þá er jörðin 4,6 milljarða ára gömul. Setjum það í skilj- anlegar einingar og gerum hana 46 ára gamla. Saga mannkyns er þá 4 ár. Tilvera okkar, hins iðn- vædda manns, nemur þar af einni mínútu. Á henni eyddum við helm- ingi skóga á jörðinni. Slíkar fram- farir má kalla hamfarir. Dauðinn er reyndar bara á yf- irborðinu. Í brennheitum sand- inum eru ótal skordýr, sporð- drekar, bjöllur, kóngulær – og flugur flögra framhjá eðlum sem reyna að éta þær. Hvert kvikyndi hefur sérhæft sig í að lifa af ein- hverju öðru, því ef hinn hæfasti kemst af einhvers staðar þá er það hér. Í fjörutíu til fimmtíu stiga hita þar sem aldrei rignir reynir á þróunarkenninguna. Þokuloftið sem kemur snemma morguns frá hafinu ber með sér raka sem skapar skammlífa dögg á kyrkingslegum smárunna, hana má sleikja af. Bjalla hefur lært að lyfta upp óæðri endanum móti mistrinu til að safna á skelina dropa sem hnígur í kjaftinn á henni. Jafnvel stóru dýrin sem eigra hér um sums staðar hafa að- lagast: Langhyrningurinn stendur uppi á sandöldu og lætur þoku- loftið kæla granir og væta svo hann geti sleikt útum, eða hann grefur upp eitthvað sem líkist fjarskyldum ættingja melónu og sýgur úr vætuna. Þessi mikla skepna sem vegur næstum tonn lifir af í 47 stiga hita. Þegar rignir mikið inni í landi mörg hundruð kílómetra í burtu kemur fyrir að ævafornir farvegir beri vatn inní mörkina, sögufrægar vinjar bera þess merki að slíkt gerist reglu- bundið og þótt árnar gufi bara upp halda jarðlögin raka um hríð – og næra stöku tré. Smávaxnir eðlufætur og skott mynda strik í um að hafa spírað sem fræ um það leyti sem lítið sveinbarn kom í heiminn í fjárhúsi í Betlehem fyrir 2000 árum. Norðan við sand er Leikvöllur guðanna. Ógnarstór grjótfjöll teikna mynstur inn í sólsetrið. Hvalstórir steinar eins og hráviði og í hrúgum hver upp af annari. Sandar á milli og stöku antilópul- undir, skuggar af eyðimerk- urljónum í stjörnum prýddri nótt- inni en með morgninum þunglamalegar fílahjarðir eins og lambaspörð innan um grjótið. Þetta jarðrask er sagt frá þeim Jörð án manna Það er óhætt að segja að landslagið í Namibíueyðimörkinni sé ólíkt því sem Íslendingar eiga að venjast, enda ekki að furða. Úrkoma telst næsta óhugsandi á þessum stað sem mun vera elsta eyðimörk í heimi. Þessi tré tilheyra dauðum skógi sem er áhrifaríkt dæmi um líf sem dagar upp, eins og höfundurinn, Stefán Jón Hafstein, kemst að orði. Afríka – ást við aðra sýn heitir ný bók sem Stefán Jón Hafstein gefur út og geymir frásögur af litríku mannlífi og dásamlegri náttúru í Afríku. Hér er kafli úr bókinni sem fjallar um eyðimörkina í Namibíu þar sem landslagið er Íslendingum framandi enda í flestu frábrugðið því sem við eigum að venjast. Ísland ehf. gefur út. Sögur dreifa. 42 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. DESEMBER 2014 BÆKUR Gjafakort Argentínu steikhúss fyrir starfsfólkið eða ástvinina JÓLAGJÖF sem bragð er afBarónsstíg 11 101 Reykjavík Upplýsingar á argentina.is eða í síma 551 9555 Dansk julegudstjeneste holdes i domkirken onsdag den 24. december kl. 15.00 ved pastor María Ágústdóttir. Danmarks ambassade.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.