Morgunblaðið - 29.05.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. MAÍ 2015
✝ Hörður Zóp-haníasson
fæddist á Ak-
ureyri 25. apríl
1931. Hann and-
aðist á Sólvangi
13. maí 2015.
Foreldrar: Sig-
rún J. Trjámanns-
dóttir, f. 1898, d.
1965, og Zóphaní-
as Benediktsson, f.
1909, d. 1986.
Stjúpfaðir: Tryggvi Stef-
ánsson, f. 1893, d. 1983.
Systkini sammæðra: Stefán
Trjámann, f. 1933, d. 2001,
Jósef, f. 1934, d. 2007, Magn-
ús Valsteinn, f. 1936, og Sig-
ríður Sigurrós, f. 1938. d.
2010. Systkini samfeðra:
Haukur, f. 1933, d. 1988,
Ragnar, f. 1935, Kristín Árna,
f. 1937, d. 2008, og Birna, f.
1939.
Maki: Ásthildur Ólafsdóttir,
f. 1933. Foreldrar maka: Ólaf-
ur Þ. Kristjánsson skólastjóri,
f. 1903, d. 1981, og Ragnhild-
ur Gísla Gísladóttir, f. 1904,
d. 1996.
Börn Harðar og Ásthildar:
1) Ólafur Þ., f. 1951, maki
Hjördís Smith, f. 1953. Börn:
Sigrún, f. 1974 (móðir Svava
Kristbjörg Guðmundsdóttir);
Ásthildur Hanna, f. 1994. 2)
Sigrún Ágústa, f. 1952, maki
Bjarni Helgason, f. 1954,
Lærerhøjskole í Kaupmanna-
höfn 1968-69. Hann var kenn-
ari á Hjalteyri 1954-58, skóla-
stjóri í Ólafsvík 1958-60,
kennari við Flensborgarskóla
1960-70 (yfirkennari 1963-70)
og skólastjóri Víðistaðaskóla
frá stofnun 1970 til 1992.
Hann stofnaði fyrstur for-
eldrafélag við skóla í Hafn-
arfirði. Hörður var bæj-
arfulltrúi Alþýðuflokks í
Hafnarfirði 1966-74 og 1978-
86. Hann gegndi fjölmörgum
trúnaðarstörfum fyrir flokk-
inn. Hörður sat m.a. í stjórn
Sparisjóðs Hafnarfjarðar,
öldrunarmiðstöðvarinnar
Hafnar, Kaupfélags Hafnfirð-
inga, KRON, SÍS, yfirkjör-
stjórnar BSRB, Sjúkrasamlags
Hafnarfjarðar, Barnaverndar-
félags Hafnarfjarðar og Fé-
lags kennara á eftirlaunum.
Hörður var virkur í skáta-
hreyfingunni, fyrst í Skátafé-
lagi Akureyrar, stjórnaði síð-
an skátafélögum í
Kennaraskólanum, á Hjalteyri
og í Ólafsvík og var lengi fé-
lagsforingi Hraunbúa í Hafn-
arfirði. Hann var í forystu St.
Georgsgilda á Íslandi, m.a.
landsgildismeistari, og heið-
ursfélagi Hraunbúa og St.
Georgsgildisins í Hafnarfirði.
Eftir Hörð liggja tvær
ljóðabækur, Vísnagaman og
vinamál (1996) og Hugsað í
hendingum (2011). Hann
samdi auk þess nokkur önnur
rit og skrifaði fjölmargar
blaðagreinar.
Hörður verður jarðsunginn
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
29. maí 2015, kl. 13.
skildu. Börn:
Hugrún Ósk, f.
1976, á einn son;
Kjartan Bragi, f.
1979, á tvo syni.
3) Tryggvi, f.
1954, maki Edda
Skagfjörð Árna-
dóttir. Börn
Tryggva og Ástu
Kristjánsdóttur:
Hörður Helgi, f.
1980; Kristján, f.
1986; Ásthildur Kristín, f.
1989. 4) Ragnhildur Gísla, f.
1955, maki Sigurður Þorláks-
son, f. 1951. Börn: Hörður
Þráinsson, f. 1974; Aldís, f.
1977, á þrjú börn; Ólöf, f.
1991, d. 1991. 5) Elín Soffía,
f. 1958, maki Sigurjón Gunn-
arsson, f. 1959. Börn: Tryggvi
Freyr Elínarson, f. 1976, á
tvö börn; Gunnar Þór, f. 1994.
6) Kristín Bessa, f. 1963, maki
Bjarni Sigurðsson, f. 1961.
Börn: Hildur Gígja Jóhanns-
dóttir, f. 1980, á fjögur börn;
Sigurður Halldór, f. 1988;
Bjarki Freyr, f. 1991; Fjóla
Valdís, f. 1994; Ólöf Birna, f.
1994. 7) Guðrún, f. 1966, maki
Tryggvi Jóhannsson, f. 1969.
Börn: Hörður Kristófer
Bergsson, f. 1991; Ragnhild-
ur, f. 1999; Ólafur, f. 2002.
Hörður lauk prófi frá
Kennaraskóla Íslands 1954 og
stundaði nám við Danmarks
Sumir eru heppnir með ætt-
ingja. Það á við um okkur systk-
inin sjö. Ekki síst vorum við hepp-
in með pabba.
Elstu börnin muna búsetu í
torfbænum á Þrastarhóli 1954.
Með Tryggva afa og Sigrúnu
ömmu. Eitt ár. Svo á Hjalteyri í
þrjú ár. Pabbi kenndi yngri deild.
Húsið heitir Mikligarður. Fjör á
bryggjunni þegar Egill Skalla-
grímsson landaði.
Tvö ár í Ólafsvík 1958-60. Börn-
in orðin fimm, hangandi í pilsum
25 ára móður. Skólastjórabústað-
ur við Ennisbraut. Læknisbústað-
ur öðrum megin – prestsbústaður
hinum megin. Rusli fleygt niður
Bakkann – oní fjöruna. Gengið
undir Ólafsvíkurenni. Leikið um
þorpið allt.
Haustið 1960 – aftur til Hafn-
arfjarðar. Hvaleyrarbraut 7 (nú
Ásbúðartröð 13). Afi og amma í
Flensborg, Ólafur Þ. og Ragnhild-
ur. Barnaskóli Hafnarfjarðar og
Öldutúnsskóli. Flensborg þar sem
pabbi kennir – og setur upp leikrit
fyrir árshátíðina. FH og skátarn-
ir. Tvær yngstu systurnar fæðast.
Pabbi stjórnar kvöldvökum á
Hvaleyrarbrautinni – krakkarnir í
götunni fá að vera með – ekkert
sjónvarp fyrr en 1966.
Ryetvej 6 í Lille Værløse
1968-9. Pabbi í Lærerhøjskolen í
København. Mamma fattar að
heitur matur og grautur í hádeg-
inu er ekki náttúrulögmál – gerist
femínisti. Tryggvi og Ragna fara í
sveit á Jótlandi. Feðgar vinna í
plastverksmiðju. Sumarferð með
sjö börn í Skódanum um alla Dan-
mörku. Sumir í skottinu á hlað-
baknum!
Flutt á Tjarnarbraut 11 haustið
1969 – eftir gubbuferð með Gull-
fossi. Svo keypt á Tjarnarbraut
13. Pabbi fyrsti skólastjóri Víð-
istaðaskóla 1970. Skólabúningar.
Foreldrafélag. Endalaust spjall
við erfiða nemendur. Mamma
skólaritari. Mörg góð ár á Tjarn-
arbrautinni – fjölmennt. HZ gerði
allt fyrir alla, skylda og óskylda.
Sífelld stórinnkaup í bakaríum.
En að lokum bara Hörður og Hild-
ur.
Reiturinn við Kaldárselsveg.
Tekinn í fóstur, trjárækt og upp-
græðsla. Hver afkomandi fékk
eigið tré. Margar góðar stundir.
Sólvangsvegur 1. Nokkur ár í
farsælli elli. Heilsu Harðar hrak-
ar. Fer á Sólvang og býr þar síð-
ustu tvö árin. Yrkir meira en
nokkru sinni fyrr – á tölvuna,
einkum á nóttinni. Hættir að yrkja
í árslok 2014. Lífslöngunin farin.
„Fer heim“ 13. maí 2015.
Nokkrar stiklur úr langri ævi
segja lítið – og þó. HZ var númer
eitt skáti – virkur alla ævi. Mundi
alltaf æskustarfið með Tryggva
Þorsteinssyni í Skátafélagi Akur-
eyrar – Tryggvi var helsta fyrir-
mynd hans í lífinu. Númer tvö var
hann krati – skátahugsjónin og
jafnaðarmennskan voru honum
eitt og hið sama. Svo var það sam-
vinnuhreyfingin, skógræktin,
dýraverndin, öldrunarmálin,
barnaverndarmálin, skriftirnar,
skólamálin, kjarabarátta kennara.
Og kveðskapurinn. Skátaskáldið.
Afmælishvellirnir. Skensið. Bar-
áttuljóðin. Hafnarfjarðarkvæðin.
Eftirmælin.
Það er gott að hafa átt merki-
legan föður. En betra að hafa átt
góðan föður. Föður sem skildi.
Skemmti. Útskýrði. Flissaði.
Stríddi. Huggaði. Hafði tíma og
þolinmæði. Alltaf. Las endalaust
fyrir börnin og afkomendur
þeirra. Sagði sögur. Um sjálfan
sig í sveitinni í Dagverðartungu.
Um börnin sín þegar þau voru lítil.
Um Loðinbarða.
Fyrir þetta erum við þakklát.
Ólafur Þórður, Sigrún
Ágústa, Tryggvi, Ragn-
hildur Gísla, Elín Soffía,
Kristín Bessa og Guðrún
Harðar- og Ásthildarbörn.
Það er aðfangadagur jóla. Lítil
hnáta skoppar óþreyjufull um
húsið. Hvenær byrja eiginlega jól-
in? Dyrabjallan hringir. „Afi og
amma eru komin!“ hrópar sú litla.
Skömmu síðar er hún sest í fang
afa síns, hefur fengið að taka upp
einn pakka sem lítur út eins og
bók. Afi les fyrir sonardótturina
og þá styttist biðin eftir jólunum
til muna.
Svona var þetta á jólum alla
bernsku og æsku Ásthildar
Hönnu, dóttur okkar, að undan-
skildum einum jólum: „Afi og
amma verða ekki með okkur þessi
jólin, þau verða fyrir norðan!“ Við
þessi tíðindi brast stúlkan í grát,
tók þó gleði sína aftur er henni var
tjáð að afi og amma yrðu að öllum
líkindum í Barmahlíðinni að ári.
Það er dýrmætt að eiga fjársjóð
minninga sem tengjast manni eins
og Herði, tengdaföður mínum.
Ófáar stundirnar áttu barnabörn-
in í fangi hans, þau gátu setið tím-
unum saman og hlustað á afa lesa.
Alveg sérstaklega þótti Ásthildi
Hönnu varið í hversu gaman hon-
um þótti að spila, þær eru ófáar
ótuktirnar sem þau spiluðu, enda
fullyrðir hún að afi sé áreiðanlega
búinn að finna sér spilafélaga þar
sem hann er nú í tilvistinni.
Það er einnig fáheyrður lúxus
að eiga von á kveðskap við öll há-
tíðleg tækifæri. Sem ég sit við
þessi skrif kemur Ólafur og spyr
mig hvort ég sé búin að sjá það
nýjasta sem fór inn á fésbókina.
Þar gat að líta kvæðabálk sem
undirrituð fékk í tilefni hálfrar
aldar afmælis – er hægt að fá betri
afmælisgjöf?
Þau verða ekki fleiri ljóðin sem
Hörður yrkir til afkomenda sinna
og vina. Þau verða heldur ekki
fleiri jólin sem við njótum návistar
hans. Við getum hins vegar ornað
okkur við minningarnar sem hon-
um eru tengdar. Ég verð ævinlega
þakklát fyrir að hafa átt Hörð að
samferðamanni í hartnær 30 ár.
Blessuð sé minning hans.
Hjördís Smith.
Elsku afi minn.
Núna ertu farinn á betri stað.
Þú ert yndislegasta og besta
manneskja sem ég veit um. Þú ert
og verður alltaf stoð mín og stytta.
Ég elska þig af öllu hjarta og þú
átt alltaf eftir að eiga stóran stað í
hjarta mér. Ég gæti ekki verið
heppnari með afa. Ég veit að þú
átt alltaf eftir að vaka yfir mér. Ég
á svo ótrúlega margar ómetanleg-
ar minningar um þig. Ég elska þig
og mun alltaf gera.
Þín
Ragnhildur.
Þá er elsku afi okkar farinn eft-
ir mörg góð ár. Síðustu vikur höf-
um við rifjað upp mikið af minn-
ingum og eru þær margar og
góðar. Afi var alltaf svo góður,
sagði okkur sögur og samdi handa
okkur ljóð þegar við áttum afmæli
og við önnur skemmtileg tilefni.
Þegar mamma og pabbi ákváðu
að byggja í Kópavogi bjuggum við
hjá ömmu og afa á Tjarnarbraut-
inni í tæpt ár, þar vorum við að
sjálfsögðu velkomin enda gömlu
hjónin vön því að hafa marga á
heimilinu. Okkur systkinunum
þótti gott að búa hjá þeim, afi var
alvöru afi sem dekraði við okkur,
maður var varla búinn að minnast
á bakkelsi þegar hann kom heim
með kræsingar úr bakaríinu, hon-
um þótti líka alveg jafn gott og
okkur að fá kræsingar. Á Tjarn-
arbrautinni var alltaf mikið fjör og
höfðu amma og afi ótrúlega þol-
inmæði fyrir uppátækjum okkar
systkinanna. Afi gat setið með
okkur tímunum saman, lesið sög-
ur og gert grín, það er nefnilega
það dýrmætasta sem situr eftir,
eftir að hann hefur kvatt okkur,
allar þær stundir sem hann var
tilbúinn að eyða með okkur krökk-
unum og kenna okkur um allt á
milli himins og jarðar. Það er
óhætt að segja að betri afa er
varla hægt að hugsa sér, hann var
alveg eins og afar eiga að vera,
góður, fyndinn, fullur af fróðleik
og svolítill stríðnispúki.
Ferðalögin með afa og ömmu
eru ógleymanleg, afi kunni sögu
um hvern einasta hól sem keyrt
var fram hjá og voru þær hver
annarri skemmtilegri, við hugsum
alltaf til þeirra þegar við keyrum
um landið, bílferðirnar eru nefni-
lega ekki alltaf jafn fljótar að líða í
dag og þær voru í gamla daga með
afa og skemmtilegu sögunum
hans.
Elsku afi, við erum óendanlega
þakklát fyrir allar góðu stundirn-
ar sem við höfum átt með þér. Þú
hefur kennt okkur svo margt og
erum við öll sammála um að þegar
að því kemur að við verðum afar
og ömmur þá viljum við verða eins
og þið amma.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Hildur Gígja, Sigurður
Halldór, Bjarki Freyr,
Fjóla Valdís og
Ólöf Birna.
Góðir hlutir gerast hægt, enda
var það örsjaldan sem maður sá
afa stressaðan eða að flýta sér. Afi
var frábært dæmi um hvernig á að
flýta sér hægt og ná frábærum ár-
angri.
En auðvitað mæla menn árang-
ur á mismunandi vegu. Sumir
myndu eflaust telja upp alla þá
titla sem afi bar í gegnum tíðina en
þeir voru ófáir. Kennari, formaður
hér og þar, skáld, skátaforingi,
skólastjóri og margt margt fleira.
Þótt afi hafi náð ótrúlegum ár-
angri í starfi og félagsstörfum eru
það ekki þeir titlar sem afi sóttist
eftir. Nema kannski í skátastarf-
inu en betri skáta en afa er erfitt
að finna. Afi hélt nefnilega sjálfur
upp á titla eins og að vera kallaður
vinur, eiginmaður, faðir, afi og
langafi. Það voru þau afrek sem
veittu honum mesta gleði. Hann
var líka frábær í þeim efnum, vin-
margur og afar barngóður. Ef
hann hefði fengið að lýsa sjálfum
sér hefði hann alltaf valið orð eins
og hjálpsamur og góður fram yfir
framsækinn og metnaðargjarn.
Sjálfur verð ég að vera hjart-
anlega sammála honum því þótt
hann hafi vissulega verið metnað-
arfullur dugnaðarforkur sem
kenndi mér margt, þá man ég allt-
af mest eftir ljúfa, hjálpsama og
skilningsríka skátaafanum og
mun ávallt sakna hans.
Höfðingi meðal engla.
Kærleikurinn í kertinu brennur,
kuldinn færist samt nær.
Rólega valdið frá þér rennur,
rámur afi færist mér fjær.
Kertið slokknar, kvölunum lýkur,
kraftmenni fær loks frið.
Lífið fyrir ljúfum dauða víkur,
engill lifnar glæstur við.
Minning lifir meðan ljósin slokkna,
máttur ástar aldrei deyr.
Afi kveður, augun vökna,
aldrei hef elskað þig meir.
Til himna skal halda,
hægt þar tíminn líður.
Traustur afi mun tjalda,
tryggur eftir mér bíður.
Gunnar Þór
Sigurjónsson.
Sem barn vissi ég vel að ég átti
frænda sem hét Hörður norður í
landi, móðir mín frændrækin og
býsna hróðug yfir fregnum af
bróðursyni sínum, mesta efnis-
dreng. Það urðu svo vissulega orð
að sönnu og svo mætumst við
frændurnir síðar á göngum Kenn-
araskólans og varð strax afar vel
til vina. Hann þótti snemma til for-
ystu fallinn og farsæl er saga hans
hvar sem á verði var staðið, því
Hörður frændi átti ljómandi lífs-
gildi að verja og vernda. Hvort
sem það var í frábærri skólasögu
hans, eða hinu sífrjóa skátastarfi,
á þjóðmálasviði og í bindindismál-
um, hvarvetna var unnið af ein-
lægni og alúð, þar sem manngildið
skipaði ávallt öndvegi.
Hörður var málsnjall og rök-
fastur, hann kryddaði mál sitt
grómlausri gamansemi og greip
oft til eðlislægrar hagmælsku
sinnar. Honum var enda ævinlega
og alls staðar kveðið lof samferða-
manna, metinn mikils fyrir orð-
heldni, birturíkar og heitar hug-
sjónir og málafylgju alla. Hann
var með afbrigðum ritfær og stór-
virkur á því sviði s.s. dæmin mörg
eru deginum ljósari.
Það var einkar gott að eiga
hann að sem tryggan bindindis-
mann, sem hugsjónamann jafnað-
arstefnu og mannúðar, sem æsku-
lýðsleiðtoga sem unni gróanda
þjóðlífsins og erjaði akur sinn af
stakri prýði þar sem annars stað-
ar, en fyrst og síðast sem afar góð-
an vin í áranna rás. Hvar sem var
á mannfundum þá var ævinlega
eftir því vel tekið sem Hörður
lagði til mála, hann setti sinn
sterka svip á orðræðu alla. Honum
var enda falinn mikill trúnaður og
rétt minnt á formennsku hans í
kaupfélaginu, enda sannur sam-
vinnumaður eins og þeir gerðust
beztir að ógleymdum forystu-
störfum hans fyrir Alþýðuflokk-
inn í Hafnarfirði sem bæjarfulltrúi
hans til fjölda ára. Hörður var
heitur andstæðingur hvers kyns
hernaðarbrölts, friðarsinni af
beztu gerð sem og þau hjón bæði.
Hér verður líka sérstaklega getið
bindindishugsjónarinnar sem átti
í honum málsvarann snjalla og það
starf hans allt mátum við samherj-
ar hans og þar var gott að eiga
hann að, hvort sem var í sókn eða
vörn.
Minningafjöld sækir heim hug-
ans inni allar svo hugljúfar og
yndistærar, gott að finna þá ein-
stöku alúðarhlýju er stafaði alltaf
frá frænda mínum, vita um leið
hve dýrmætt það var að eiga að
frænda svo vammlausan dreng-
skaparmann.
Í dag hugsum við Hanna til
hennar Ásthildar sem hefur staðið
sína lífsvakt sem samherji hans og
baráttufélagi, barnmargt var
heimilið og húsmóðurstarfið erfitt
og krefjandi og sannarlega komu
þau hjón börnum sínum til manns
og hún sem og afkomendur þeirra
eiga hugljúfar og einlægar sam-
úðarkveðjur frá okkur hjónum.
Höfðingi háleitra hugsjóna og
heiðríkrar starfssögu er horfinn
okkur og aðeins eftir að þakka
vermandi vináttu og veitula sam-
fylgd. Far heill, frændi og vinur.
Helgi Seljan.
Í mars á næsta ári munu ís-
lenskir jafnaðarmenn minnast
þess að heil öld er liðin frá stofnun
Alþýðuflokksins og Alþýðusam-
bands Íslands, baráttusamtaka fá-
tæks fólks, sem áttu að breyta
þjóðfélaginu. Þeir sem þekkja þá
sögu vita að höfuðvígi jafnaðar-
manna á Íslandi voru á Ísafirði og
í Hafnarfirði.
Ég held að á engan sé hallað
þegar ég segi að Hörður Zóphaní-
asson þekkti sögu þeirra Hafnar-
fjarðarkrata manna best. Hörður
var vel menntaður kennari og
uppeldisfrömuður og hafði stund-
að framhaldsnám við Kennarahá-
skólann í Kaupmannahöfn. Upp-
eldi æskulýðsins var í hans huga
hluti af mannrækt jafnaðar-
mannsins. Þeir sem nutu hand-
leiðslu hans á æskuárum, bera því
vitni, að öllum kom hann til nokk-
urs þroska.
Hörður var jafnaðarmaður og
verkalýðssinni eins og þeir gerast
bestir. Nú, þegar þjóðfélagið er að
leysast upp í verkfallsátökum, er
hollt að rifja upp hvernig verka-
skiptingu var háttað á þeim tíma.
Stéttarfélög sömdu við atvinnu-
rekendur um kaup og kjör. Vissu-
lega þurfti oft að beita verkfalls-
vopninu til að sækja réttmætan
hlut vinnandi fólks af þeim arði
sem vinnan skapar. Ef einkafram-
takið brást sýndu Hafnarfjarðar-
kratar að þeir voru fullfærir um að
stýra öflugum fyrirtækjum á veg-
um sveitarfélagsins til að halda
uppi atvinnu.
Á Alþingi unnust svo stóru mál-
in: almanna-, sjúkra- og atvinnu-
leysistryggingar, skylduaðild að
lífeyrissjóðum, jafnrétti til náms,
jafnrétti kynjanna til starfa
o.s.frv. Og stundum, þegar at-
vinnurekendum og verkalýðs-
hreyfingu var um megn að ná
sameiginlegri niðurstöðu við
samningaborðið kom til atbeini
ríkisvalds, löggjafa og sveitar-
stjórna, til að jafna kjör eða finna
praktískar lausnir á félagslegum
vandamálum. Það er þetta sem nú
hefur brugðist.
Mörg undanfarin ár hefur hall-
að á vinnandi fólk þegar kemur að
skiptingu þjóðartekna. Auðurinn
hefur safnast á æ færri hendur.
Ríkisvaldinu hefur verið misbeitt í
þágu hinna ríku. Nú finnum við
sárlega fyrir því að samstarfs
verkalýðshreyfingar og öflugs
jafnaðarmannaflokks nýtur ekki
lengur við. Þess gjöldum við nú
öll.
Þetta er eitt af því, sem læra
má af hundrað ára sögu hreyfing-
ar jafnaðarmanna á Íslandi. Hörð-
ur þekkti þessa sögu í þaula. Hann
hafði bæði lifað hana og skrifað
hana. Hann skrifaði hundrað ára
sögu Verkalýðsfélagsins Hlífar
með tengdaföður sínum, Ólafi Þ.
Kristjánssyni. Hörður skrifaði
líka kennsluefni um sögu Hafnar-
fjarðar í þremur heftum. Sjálfur
þekkti hann þessa sögu af eigin
reynslu sem bæjarfulltrúi í fjögur
kjörtímabil og stjórnarmaður í fé-
lögum samvinnumanna, eins og
Kaupfélagi Hafnfirðinga.
En Hörður var ekki bara allt
þetta. Hann var snjall hagyrðing-
ur og skáldmæltur vel, eins og
ljóðabækur hans: Vísnagaman og
vinamál og Hugsað í hendingum
bera vott um. Hann naut sín
manna best sem hrókur alls fagn-
aðar á mannfundum og gleði-
stundum okkar jafnaðarmanna.
Við minnumst þeirra stunda með
eftirsjá og þakklæti.
Við Bryndís sendum Ásthildi,
afkomendum þeirra, sem og vin-
um og félögum meðal Hafnar-
fjarðarkrata, einlægar samúðar-
kveðjur.
Jón Baldvin Hannibalsson.
Þú sem lyftir hugsjón hátt
heill í hverju verki.
Í hjartanu þú eldinn átt,
allt þess ber hér merki.
Þessa vísu orti Hörður um hug-
sjónamenn, en hún er líka eins og
sniðin um hann sjálfan, hugsjóna-
manninn og eldhugann.
Vorið 1958 var auglýst laust
starf skólastjóra við barnaskóla
Ólafsvíkur. Meðal umsókna er
bárust var ein frá 27 ára kennara
við barnaskólann á Hjalteyri, og
fylgdu henni einstök meðmæli og
frásagnir um ágæti þessa manns.
Myndaðist algjör samstaða og ein-
hugur innan skólanefndar að ráða
bæri þennan mann til starfsins og
staðfesti menntamálaráðherra
ráðningu hans.
Skólinn hafði starfað skv. eldra
fyrirkomulagi þar sem skóla-
göngu lauk með fullnaðarprófi, en
fyrsta verk Harðar, sem hlotið
hafði stöðuna, var að breyta skól-
anum skv. nýjum fræðslulögum
og stofna til unglingadeildar. Allt
gerði hann það með miklum ágæt-
um, hóf öflugt skátastarf innan
skátafélagsins og hratt í fram-
kvæmd ýmsum nýjungum í skóla-
haldi.
Þarna var stofnað til ævilangr-
Hörður
Zóphaníasson