Dagblaðið Vísir - DV - 23.04.2010, Blaðsíða 15

FRÉTTIR 23. apríl 2010 FÖSTUDAGUR 15
KEYPTU UNDIRGEFNI
STJÓRNMÁLAMANNA
tíma. „Björn Ingi Hrafnsson flaug til
London, gisti á Radisson Edwardian
í byrjun febrúar 2007 og var í veislu
á Claridge‘s Hotel, vegna Kaupthing
Singer & Friedlander. Björn Ingi
Hrafnsson veiddi líka í boði Glitn-
is í Laxá í Leirársveit dagana 10.-
11. júlí 2007, sem stjórnarmaður í
Orkuveitunni,“ segir í skýrslu rann-
sóknarnefndar Alþingis. Við það má
bæta að Björn Ingi þáði einnig lax-
veiðiferð í Miðfjarðará sumarið 2007
ásamt Guðlaugi Þór Þórðarsyni og
Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni, þáver-
andi borgarstjóra. Veiðiferðin var
sögð í boði Hauks Leóssonar sem
þá var stjórnarformaður Orkuveitu
Reykjavíkur.
Hver býður?
Í fyrirspurn, sem lögð var fram í sept-
ember 2008 um þessa tilteknu veiði-
ferð, virtist ekki ljóst hvort ferðin
hefði verið í boði Hauks eða Baugs
sem hafði ána á leigu umrædda
daga.
Hanna Birna Kristjánsdóttir borg-
arstjóri svaraði fyrirspurninni með-
al annars svo, að í innkaupareglum
Orkuveitu Reykjavíkur væri kveðið á
um að starfsmönnum væri óheimilt
að þiggja boðsferðir sem tengdust
viðskiptum fyrirtækja við Orkuveitu
Reykjavíkur nema með sérstakri
heimild forstjóra. „Ákvæðið nær ekki
til fulltrúa í stjórn fyrirtækisins. Fram
hefur komið í máli þáverandi borg-
arstjóra Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar
að ferðin hafi ekki verið farin í boði
fyrirtækis, hún hafi verið farin í boði
vinar og félaga til áratuga og að hon-
um hafi verið ókunnugt um aðkomu
tilvitnaðs fyrirtækis að Miðfjarðará.“
Taldi Hanna Birna að Vilhjálmur
hefði sem borgarstjóri því ekki brotið
gegn reglum Reykjavíkurborgar.
Sérhagsmunir -
almannahagsmunir
Rannsóknarnefnd Alþingis og sið-
fræðihópur hennar eru þungorð í
garð íslenskra stjórnmála og seg-
ir meðal annars í 8. bindi: „Fram-
ganga margra stjórnmálamanna ber
vott um skort á fagmennsku og gagn-
rýnni hugsun. Fjölmargir stjórn-
málamenn og stjórnmálasamtök
þáðu styrki frá bönkunum sem hef-
ur ekki haft hvetjandi áhrif á stjórn-
málamenn til að skilja sig skýrar frá
þeim, veita þeim aðhald og kynna
sér stöðu þeirra betur með almanna-
hag að leiðarljósi.“
Augljóslega getur þessi niður-
staða nefndarinnar einnig átt við
um stórfyrirtæki sem seilast vildu til
áhrifa og eignarhalds á orkulindum
og orkufyrirtækjum ríkis og sveit-
arfélaga á árunum frá 2005 til 2007.
ar komu meðal annas við sögu FL
Group og Landsbankinn.
Ekki er líðandi að gæslumenn al-
mannahagsmuna gangi
erinda einkafyrirtækja
með þeim hætti sem
gert var í aðdraganda
bankahrunsins.
Styrkjakóngurinn Guðlaugur Þór
Þórðarson og stuðningsmenn hans
öfluðu um 25 milljóna í kosningasjóði
hans. Nær fimmtungur kom frá Baugi,
Kaupþingi og Landsbanka.
Styrkjakóngurinn Guðlaugur Þór
Þórðarson og stuðningsmenn hans
öfluðu um 25 milljóna í kosningasjóði
hans. Nær fimmtungur kom frá Baugi,
Kaupþingi og Landsbanka.
Styrkjakóngurinn Guðlaugur Þór
Þórðarson og stuðningsmenn hans
öfluðu um 25 milljóna í kosningasjóði
hans. Nær fimmtungur kom frá Baugi,
Kaupþingi og Landsbanka.
Styrkjakóngurinn Guðlaugur Þór
Þórðarson og stuðningsmenn hans
öfluðu um 25 milljóna í kosningasjóði
hans. Nær fimmtungur kom frá Baugi,
Kaupþingi og Landsbanka.
Steinunn Valdís Óskarsdóttir fékk 12,8 milljónir króna í styrki:
80 prósent í auglýsingar
Steinunn Valdís Óskarsdóttir, al-
þingismaður Samfylkingarinnar,
fékk 12,8 milljónir króna í styrki
vegna prófkjörsbaráttu sinnar fyr-
ir borgarstjórnar- og alþingiskosn-
ingar árið 2006. Steinunn Valdís var
sá frambjóðandi sem hlaut hæstu
styrkina frá bönkunum á árunum
2005 til 2007. Hún fékk 3,5 millj-
ónir króna frá Landsbankanum. Í
skjali sem Steinunn Valdís sendi
Ríkisendurskoðun á sínum tíma
kemur fram að langstærsti hluti
styrkjanna sem hún fékk fóru í aug-
lýsingakostnað. 10 milljónir króna
fóru í þann lið af þeim 12,8 milljón-
un króna sem hún hlaut í styrki eða
nærri 80 prósent. Auk þess keypti
hún ráðgjöf kyrir um 1,7 milljónir
króna.
DV sendi Steinunni Valdísi fyr-
irspurn um prófkjörsbaráttu henn-
ar og játaði hún því að eftir á að
hyggja hefðu styrkirnir verið allt of
háir. Hún sagðist aldrei hafa fundið
fyrir því að hún væri skuldbundin
stærstu styrkveitendum sínum.
as@dv.is
„Ég fór eftir settum reglum um
styrki til frambjóðenda og leiðbein-
ingum frá Ríkisendurskoðun sem
giltu á þeim tíma. Auk þess setti ég
mér sjálfur reglur,“ segir Guðlaug-
ur Þór Þórðarson, alþingismaður
Sjálfstæðisflokksins, sem fékk 24,8
milljónir króna í styrki vegna próf-
kjörsbaráttu sinnar fyrir Alþingis-
kosningar árið 2007. Hann hafi far-
ið eftir ströngustu reglum sem giltu
á þeim tíma. Allir styrkirnir hafi far-
ið til félagsins Guðlaugur á Alþingi
sem er fyrirtæki í hans eigu. Óvíst
sé að allir frambjóðendur á árun-
um 2005 til 2007 hafi fylgt reglun-
um til hins ýtrasta líkt og hann hafi
gert.
„Styrkirnir fóru í hefðbundna
kosningabaráttu. Auglýsingar, út-
hringingar, skoðanakannanir og
skrifstofu,“ segir hann. Í umræddri
kosningabaráttu hafi á bilinu 500 til
700 sjálfboðaliðar unnið fyrir hann.
Aldrei hafi fleiri sjálfboðaliðar unn-
ið fyrir nokkurn frambjóðanda á Ís-
landi svo hann viti til.
Eftir á að hyggja segir Guðlaug-
ur Þór að styrkirnir hafi verið allt
of háir. „Mistökin sem við gerðum
er að við áttum fyrr að koma með
reglur út af prófkjörum. Það er
nauðsynlegt að gagnsæi ríki,“ segir
hann. Hann sat í nefnd sem samdi
lög um fjármál stjórnmálasamtaka
og frambjóðenda sem sett voru á
Alþingi árið 2007. Í sinni prófkjörs-
baráttu hafi hann þó reynt að fylgja
því að hafa marga minni styrkveit-
endur. Fjörutíu aðilar veittu honum
styrki og hæsti styrkurinn nam um
átta prósentum af heildarframlög-
um. Ótækt sé að tveir til þrír aðilar
fjármagni alfarið kosningabaráttu
frambjóðenda. Með 300 þúsund
króna hámarki sé verið að sporna
við því. „Það hefur aldrei neinn
rukkað mig um slíkan greiða“ seg-
ir Guðlaugur Þór aðspurður hvort
hann hafi einhvern tímann fundið
sig skuldbundinn styrkveitendum
sínum.
as@dv.is
Guðlaugur Þór var með mörg hundruð sjálfboðaliða:
Styrkirnir voru allt of háir
„Það sem kostar yfirleitt mest hjá
frambjóðendum er að ráða fólk til
aðstoðar. Það er hins vegar ekki
hátt tímakaup í þeirri vinnu,“ segir
Andrés Jónsson almannatengill.
Þegar Andrés er beðinn um að
tína saman helstu kostnaðarliði
frambjóðenda, svarar hann: „Fram-
bjóðandi ræður sér einn almanna-
tengil og hann kostar um milljón
krónur fyrir kosningabaráttuna.
Síðan er það auglýsingakostnaður
og uppsetning á tölvukerfi. Yfirleitt
fá menn húsnæði fyrir kosninga-
skrifstofu án endurgjalds. Á þess-
um tíma voru menn líka að fá tölvur
að láni án endurgjalds. Síðan er það
símakostnaður sem getur varla far-
ið yfir milljón. Frambjóðendur voru
yfirleitt með mjög fullkomin tölvu-
kerfi, sem kosta samt ekki nema
nokkur hundruð þúsund krónur.“
Hann kallar eftir því að stjórn-
málamenn sem söfnuðu háum
styrkjum í kosningabaráttu sinni,
útskýri í hvað þessir styrkir fóru.
„Barack Obama safnaði meiri pen-
ingum en nokkur frambjóðandi í
sögunni en við höfum samt trú á því
að hann sé góður stjórnmálamaður
og geti komið góðu til leiðar. Það
er frambjóðendum sem voru með
svona háar fjárhæðir í hag að út-
skýra þessi mál. Ef menn geta sýnt
fram á að þeir hafi rekið svona dýra
baráttu losna þeir undan þeim grun
um að þeir hafi látið stækka sumar-
bústaðinn sinn í leiðinni. Það væri
hollt fyrir alla að fá sundurliðun.
Það voru margir svona hlutir sem
menn þögðu í hel. Við eigum ekki
að samþykkja það. “
Andrés Jónsson almannatengill:
GERI GREIN FYRIR
ÚTGJÖLDUM SÍNUM