Dagblaðið Vísir - DV - 30.03.2012, Blaðsíða 33

Viðtal 33Helgarblað 30. mars–1. apríl 2012
Hún segist hafa verið orðin sér-
fræðingur í egglosi og öðru sem við-
kemur frjósemi. „Ég vissi því að það
væri eitthvað ekki eins og það átti að
vera. Þar sem ég var orðin þrítug vildi
ég ekki sóa tímanum og dreif mig á
Art Medica. Ég er mjög óþolinmóð
manneskja og vildi komast að því
strax ef eitthvað væri að. Þegar búið
var að útiloka að eitthvað væri að
Völla fór ég í speglun þar sem kom í
ljós að ég er með sjúkdóm sem heit-
ir legslímuflakk. Mér fannst í raun
frábært að vita hvað væri að því þá
var hægt að tækla vandamálið,“ seg-
ir hún en bætir við að samt hafi hún
ekki búist við að fyrsta meðferðin
myndi takast. 
Algjört kraftaverkabarn
Baldvin var tveggja ára þegar Þóra
varð óvænt ófrísk aftur. „Ég gekk með
hann í 42 vikur og var með hann á
brjósti til 14 mánaða aldurs. Fyrir
vikið var frjósemin allt í einu húrr-
andi fín. Móey er algjört kraftaverka-
barn,“ segir hún og bætir við að hún
hafi átt erfitt með að trúa að hún væri
orðin ófrísk.
„Líkaminn var samt að reyna að
láta mig vita. Ég var til dæmis kom-
in með brjóstsviða – það fær eng-
inn brjóstsviða á sjöttu viku. Ég var
líka alltaf þreytt og grenjaði yfir öllu.
Völli spurði mig hvort ég væri ekki
bara ófrísk en það var það fáránleg-
asta sem ég hafði heyrt. Ég beið eftir
að ég byrjaði á túr og, eins heimsku-
lega og það hljómar, ákvað ég að nota
gamla trixið – kaupa prufu. Það hafði
aldrei klikkað þegar við reyndum að
eignast Baldvin og ég ákvað að reyna
á það.
Kvöld eitt hafði ég sett Baldvin í
bað og pissaði á meðan á kvikindið.
Greyið Baldvin sat svo lengi í baðinu
að vatnið var orðið ískalt því mamm-
an sat bara í sjokki á klósettinu,“ seg-
ir hún og brosir að minningunni. „Ég
hafði verið með yfirlýsingar um að
hann yrði einkabarn því hann svaf
svo illa. En auðvitað vorum við glöð.“ 
Móðurhlutverkið breytti öllu
Aðspurð segist hún þó ekki búast við
því að börnin verði fleiri. „Ég held að
tvisturinn sé mín tala. Þetta passar
svo vel svona, annað á hægri hönd-
ina og hitt á vinstri. Sumir eru ótrú-
lega góðir í því að eignast mörg börn
en ég held að ég sé góð í því að eiga
tvö börn. Ef þriðja barnið kæmi væri
það hjartanlega velkomið en það er
ekki á teikniborðinu.“ 
Þóra var orðin 32 ára þegar hún
varð mamma og hún segir móður-
hlutverkið hafa breytt öllu. „Fókus-
inn í lífinu breyttist algjörlega þegar
börnin komu. Við tókum þetta með
trompi og urðum strax mikið fjöl-
skyldufólk. Við lifum fyrir þessi börn
okkar og það er aðallega þeirra vegna
sem við erum komin heim. Við vilj-
um að þau alist upp í íslensku sam-
félagi og í nálægð við ömmu sína og
afa. Í hjartans einlægni tókum við
þessa ákvörðun af því að við teljum
það best fyrir þau,“ segir hún og bæt-
ir við að hún hafi brennandi áhuga á
öllu sem viðkomi börnum og barna-
uppeldi. 
Dellan kemur frá mömmu
„Ég held að það sé mömmu að kenna.
Hún er mesta dellumanneskja sem
ég hef hitt, ég hlýt að hafa þetta frá
henni. Mér finnst börn svo áhuga-
verð og það hvað við getum gert til að
aðstoða þau í gegnum lífið og hvern-
ig við getum orðið bestu mögulegu
foreldrarnir,“ segir Þóra sem ætlaði
sér alltaf að verða mamma. „Það
var alltaf á stefnuskránni en ég var
með það á hreinu að það þyrfti rétt-
an kandídat í verkið. Hann fann ég
þegar ég hitti Völla,“ segir Þóra sem
er alin upp í Reykjavík.
Faðir hennar heitir Sigurður Pét-
ursson og er kennari en mamma
hennar er Ólöf Kristjánsdóttir líf-
efnafræðingur. Hún á eina systur,
Örnu, sem er viðskiptafræðingur og
er ófrísk að sínu þriðja barni.
„Fjölskyldan er lítil en ofboðslega
náin og þannig viljum við hafa það.
Pabbi vildi alltaf hafa okkur öll ná-
lægt sér og ég eyðilagði það plan þeg-
ar ég fór á flandur. En hann er sáttur
í dag,“ segir hún brosandi. Hún seg-
ir það afar jákvætt fyrir börn að um-
gangast fleiri kynslóðir. „Pabbi er líka
svo mikill kennari og það er fyndið
hvað orðfæri hans smitast yfir á börn-
in. Það er algjörlega ómetanlegt.“ 
Heltekin af börnum
Hún segir aldrei að vita nema ný bók
líti dagsins ljós en í dag vinnur hún
að vefsíðunni foreldrahandbokin.
is. „Bókin var rifin úr höndunum á
mér þegar ég var komin upp í 300
blaðsíður en ég hefði getað skrifað
svo miklu meira. Þess vegna hélt ég
áfram með síðuna. Ég veit ekki hvað
gerðist þegar ég eignaðist mitt fyrsta
barn. Ég varð bara alveg heltekin af
áhuga á öllu sem við kemur börnum
og ekki síst eftir að barnið er komið í
heiminn.
Sjálf fékk ég algjört áfall þegar
ég varð mamma. Ég vissi ekki neitt,
kunni ekki neitt og var í tómu rugli.
Þess vegna fór ég út í þessi skrif. Ég
trúi því að vel vopnuð af upplýsing-
um séum við betur í stakk búin til að
takast á við verkefnin. Ég vildi líka
benda á að það er engin ein rétt leið
og með því að tala við 120 konur fékk
ég mismunandi reynslusögur. Kon-
ur hafa rétt á að upplifa hlutina eins
og þær upplifa þá hverju sinni,“ segir
Þóra sem hefur nú startað mömmu-
bloggi á síðunni þar sem mæður
deila sinni daglegu reynslu.
„Mömmubloggið hefur fengið
frábærar viðtökur en þar eru konur
að tjá sig um allt milli himins og jarð-
ar; allt frá því hvernig það er að eign-
ast alvarlega veikt barn og hvernig sé
best að velja barnalækni. Ég er líka
að reyna að byrja með pabbablogg
en það hefur fengið dræmar viðtök-
ur. En verandi femínisti vil ég að allir
aðilar hafi sínar málpípur. Ég vil búa
til verkfæri þar sem fólk getur tjáð
sig, því þessi þöggun, að það megi
ekki tala um það þegar illa gengur,
hefur slæm áhrif.
Ég held að við gætum sparað
milljónir í heilbrigðiskerfinu ef fólk
gæti fengið að tjá sig, sagt hvernig
því líður og viðurkennt vanmátt sinn.
Slíkt hefur ótvírætt meðferðargildi,“
segir Þóra og bætir við að hópur fólks
hafi beina aðkomu að síðunni for-
eldrahandbokin.is. „Þetta er eigin-
lega orðið að skrímsli í höndunum
á mér. Ég vinn alfarið við þetta og
það er mikill lúxus að vera sinn eigin
herra. En ég er harður húsbóndi.“
Hætt að plana
Þau Völundur hafa nú keypt sér gam-
alt sögufrægt hús í miðbæ Reykja-
víkur. „Þetta er gamla húsið hans
Jóns Leifs og stendur við hliðina á
Menntaskólanum í Reykjavík. Hvað
við endanlega gerum við húsið á eft-
ir að koma í ljós. Við ætlum að búa
þarna en svo höfum við þennan
stóra kjallara sem við klórum okkur
í hausnum út af. Húsið býður upp á
spennandi möguleika en það hefur
ekkert verið meitlað í stein ennþá.
Við skiptum líklega um skoðun
þrisvar á dag,“ segir hún brosandi
og bætir við að næst á dagskrá sé að
leggja land undir fót. 
„Við ætlum að reka veitingastað
á Húsavík í sumar. Völli er frá Aðal-
dal og við höfum gengið með það í
maganum í nokkur ár að dvelja fyr-
ir norðan. Þetta er algjör draumur
og við gátum ekki neitað þegar þetta
tækifæri kom upp í hendurnar á okk-
ur,“ segir hún og bætir við að þau hafi
ekki enn ákveðið hvar þau muni hafa
aðsetur.
„Það er ekki okkar stíll að ákveða
hlutina til hlítar. Við erum ekkert
að stressa okkur á hlutunum. Allt í
heiminum er hverfult og tekur mið af
breytingum. Við þekkjum masterpl-
anið en erum hætt að plana smáat-
riðin. Ef við erum dugleg skilar það
einhverju góðu. Það er alltaf eitthvað
nýtt að gerast,“ segir hún og bætir við
að eitt besta ráðið sem hún hafi feng-
ið þegar hún varð mamma hafi verið
að hætta að bíða eftir næsta spenn-
andi tímabili. „Ég lifi í núinu og er
svo þakklát fyrir fjölskylduna og að
geta dregið að mér andann nokkurn
veginn áhyggjulaus. Ég er bara svo
hamingjusöm.“
„Ég held að við
gætum sparað
milljónir í heilbrigðiskerf-
inu ef fólk gæti fengið að
tjá sig, sagt hvernig því
líður og viðurkennt van-
mátt sinn.
Komin heim
Þóra naut áranna
á Bahamaeyjum.
Sér í lagi þegar
þau Völundur voru
nýgift og barnlaus.
Hún mælir ekki með
að fjölskyldufólk
flytji til eyjanna
enda sé heilbrigðis-
kerfið í molum.
MynD Sigtryggur Ari
Paradís Þóra ásamt Baldvin Snæ á ströndinni á Bahamaeyjum.
Varðhundar Mikið er um ofbeldi og þjófnað á e
yjunum en Þóra og
Völundur voru með nokkra hunda sem vörð
u húsið.