Dagblaðið Vísir - DV - 30.03.2012, Blaðsíða 49

Innhverfir eru vanmetnir einstaklingar
n Þeir sem tala mest fá ekki endilega bestu hugmyndirnar
S
amkvæmt nýrri bók eru inn-
hverfir einstaklingar (e.intro-
verts) jafn líklegir til að ná
langt í lífinu og þeir mann-
blendnu og opinskáu. Susan Cain,
sem skrifaði bókina Quiet: The Po-
wer of Introverts In a World That
Can’t Stop Talking, heldur því fram
að innhverfir einstaklingar séu ekki
endilega feimnir eða ófélagslynd-
ir heldur velji þeir frekar rólegt um-
hverfi þar sem þeir geta hugsað í
næði. Á hinn bóginn, segir Cain,
þurfa úthverfir einstaklingar að vera
í kringum annað fólk til að hlaða raf-
hlöðurnar.
Að sögn Cain gerir samfélagið út-
hverfum einstaklingum mun hærra
undir höfði en þeim innhverfu þrátt
fyrir að einn þriðji hluti mannkyns sé
innhverfur. „Dulir og ómannblendn-
ir einstaklingar eru oft vanmetnir og
misskildir,“ segir Cain sem segir at-
vinnuauglýsingar gjarnan keyra á
orðum á borð við „samskiptahæfni“
og „hressileiki“.
„Hæfileikinn til að láta í þér heyra
er oft mest metinn. Hins vegar sýna
engar rannsóknir fram á að þeir sem
tali mest fái bestu hugmyndirnar,“
segir Cain sem segir sama kerfi í
skólum með áherslu á fyrirlestra- og
samvinnuhæfni.
Bók Cain hefur vakið upp miklar
rökræður. Blaðamaður Wired, Clive
Thompson, telur að hún eigi eftir að
bæta mannorð innhverfra einstak-
linga. En innhverfi pistlahöfund-
urinn Judith Warner, sem skrifar í
New York Times, telur að „lágvær-
ari umræða“ hefði verið árangurs-
ríkari.
Sem dæmi um þekkta innhverfa
einstaklinga nefnir Cain Barack
Obama Bandaríkjaforseta. „Hann
er ekki feiminn en hann er inn-
hverfur og það persónueinkenni
vinnur með honum,“ segir Cain sem
segir breska rithöfundinn J.K. Rowl-
ing einnig gott dæmi um innhverf-
an einstakling sem hefur náð langt.
Lífsstíll 49Helgarblað 30. mars–1. apríl 2012
Sigrún
Daníelsdóttir
Líkams-
virðing
Í
mörg ár hef ég talað um líkams-
virðingu og hvatt til þess að fólk
friðmælist við líkama sinn. Mér til
undrunar hefur þetta sjónarmið
oft verið túlkað sem einhvers konar
uppgjöf. Eins og þetta þýði að mað-
ur leggi árar í bát og játi sig sigraðan
gagnvart hvers kyns ólifnaði.
E
n ég er búin að átta mig á því
hvað liggur þarna að baki. Í
hugum margra er óánægja
og jafnvel ógeð á eigin líkama
eina mögulega ástæðan fyrir því að
nenna að lifa heilbrigðu lífi. Algengt
er til dæmis að fólk hendi sér í átak
þegar það sér óviðunandi tölu á
vigtinni eða mynd af sér í slæmu
ljósi. Drifkrafturinn að baki hegð-
unarbreytingunni er óánægja og
andúð á sjálfum sér. Hver færi í
ræktina ef hann væri bara sáttur? Þá
myndi maður bara flatmaga á melt-
unni og sturta í sig drasli allan dag-
inn, ekki satt?
Þ
essi hugsunarháttur opinberar
fjandsamlegt samband margra
við líkama sinn, þar sem tog-
streitan milli þess hvernig
maður er og hvernig maður vildi
vera (eða óttast að verða) er drif-
fjöður hollra lífshátta. Ef við borð-
um hollt og hreyfum okkur fyrst og
fremst af því við viljum verða grönn
eða óttumst að verða feit þá er ekk-
ert skrýtið að við skulum halda að
sátt við eigin líkama þýði endalok
heilbrigðra lífsvenja. En þetta held-
ur fólk af því það veit ekki hvernig
það er að elska líkama sinn og vilja
honum vel.
A
ð taka upp friðsamlegra
samband við líkama sinn
felur ekki í sér vanrækslu eða
sinnuleysi heldur að koma
fram við líkama sinn eins og aðrar
lifandi verur sem manni þykir vænt
um. Eins og börnin sín, gæludýr eða
ástvini sem maður vill sjá dafna og
líða vel.
Í gamla daga var gengið út frá
því að harka væri nauðsynleg í upp-
eldi barna því óttinn við refsingu
væri það eina sem héldi þeim á
réttri braut. Hugmyndir okkar um
gildi óttans við að fitna eru af svip-
uðum toga. Svo kemur á daginn að
börnin spillast ekki af því að sleppa
við vöndinn heldur verður uppeldi
þeirra farsælla ef þau njóta ástar og
hlýju til jafns við aga. Það er nefni-
lega ekki sama á hvaða forsendum
við gerum hlutina og væntum-
þykjan er svo margfalt gæfulegri en
vonskan.
Friður sé
með yður
É
g vona að stofnfrumumeð-
ferð verði í boði innan fimm
ára,“ segir Hrönn Huld Bald-
ursdóttir, móðir Guðrún-
ar Nönnu Egilsdóttur, sem
er haldin taugasjúkdómnum SMA.
Sjúkdómurinn orsakast af genagalla
sem veldur vaxandi máttleysi. Eng-
in meðferð er til en Hrönn bindur
vonir við að stofnfrumumeðferð nái
að stöðva framgang sjúkdómsins og
leiða til styrktaraukningar. Slík með-
ferð mun að öllum líkindum verða
dýr og því hafa Hrönn og móðir
hennar, Nanna, gripið til þess ráðs að
framleiða og selja ýmiss konar smá-
hluti með það markmið að safna í
sjóð sem grípa megi til þegar með-
ferðin verður að veruleika.
Guðrún Nanna, sem er 17 ára,
greindist með sjúkdóminn tæp-
lega tveggja ára en Guðrún er bund-
in við hjólastól í dag. Móðir hennar
og amma hófu fyrst að safna pen-
ingum til styrktar rannsóknum á
sjúkdómnum.
„Við hugsuðum um heildina og
sendum peningana sem við söfnuð-
um út til Bandaríkjanna til samtaka
sem kallast FSMA. Frá árinu 2009
ákváðum við svo að líta okkur nær.
Síðan höfum við tekið þátt í ýmsum
mörkuðum og reynum að grípa öll
tækifæri til að selja vörurnar okkar.
Í fyrrasumar vorum við örugglega á
15 mörkuðum,“ segir Hrönn en þær
mæðgur framleiða til að mynda snið-
ug bókamerki, glasaskraut og jóladót.
„Bókamerkin hafa verið mjög vinsæl
en svo hefur mamma líka prjónað
Barbie-föt og eitthvað af Baby Born-
fötum, handstúkur og vettlinga. Guð-
rún Nanna tekur líka þátt í þessu með
okkur og hefur verið að sauma fallega
jólapoka. Hún er dugleg í höndunum
og handavinnan veitir góða þjálfun
fyrir fínhreyfingarnar,“ segir Hrönn
og bætir við að þær stundir sem þær
mæðgur eyði saman við handavinn-
una séu ómetanlegar. „Við reynum
að vera sem mest saman og erum
þakklátar fyrir að geta unnið að þessu
saman. Frítími okkar fer í þetta. Ég er
heimavinnandi og sinni heimili og
þremur börnum ásamt því að koma
vörunum okkar á framfæri og svo er
mamma hér í næsta húsi og hún er
okkur mikil hjálp. Þó hún sé orðin
áttræð situr hún ekki iðjulaus. Hún
er alltaf að finna upp á einhverju nýju
og hjálpar okkur Guðrúnu mikið,“
segir Hrönn og bætir við að Guðrún
Nanna hafi það ágætt.
„Hún er bara farin að bíða eftir að
eitthvað gerist – að hún geti komist
í einhvers konar meðferð sem geti
að minnsta kosti styrkt hana. Von-
andi verður það fljótlega. Við höld-
um í þá von,“ segir hún og bætir við
að meðferðin verði að vera viður-
kennd. „Þótt við viljum gera allt sem
við getum fyrir Guðrúnu Nönnu
þá hlaupum við ekki út í neina vit-
leysu, sem gæti þess vegna gert hana
enn veikari. Við viljum vera viss um
að meðferðin sem hún fari í gefi
árangur.“
Þeir sem vilja kaupa smádót af
þeim mæðgum og styrkja þannig
Guðrúnu Nönnu er bent á síðuna
Styrktarsjóður Guðrúnar Nönnu
– Skref fyrir Skref á Facebook.
Eins er hægt að styrkja beint en
bankareikningur sjóðsins er:
0315-13-300200 og kennitala
ábyrgðarmanns 300967-3889.
indiana@dv.is
Safna fyrir
veika dóttur
n Hrönn Huld og mamma hennar hanna ýmislegt smádót
Mæðgur Guðrún
Nanna er haldin
taugasjúkdómnum SMA.
Mæðgurnar eru að safna
í sjóð til að grípa í þegar
stofnfrumumeðferð
verður að veruleika.
Barbie-föt Amma Guðrúnar Nönnu hannar til
dæmis þessi fallegu föt á Barbie-dúkkur.
Bókamerki Þær mæðgur búa til falleg og frumleg bókamerki en hægt er að skoða úrvalið á Facabook-síðunni Skref fyrir Skref.
Forseti Bandaríkjanna Að sögn Susan Cain er Barack Obama
dæmi um innhverfan einstakling sem hefur náð langt í lífinu.
Skapari Harry Potter Susan Cain segir breska rithöfundinn J.K.
Rowling vera innhverfa.