Dagblaðið Vísir - DV - 30.03.2012, Blaðsíða 36

36 Viðtal 30. mars–1. apríl 2012 Helgarblað
eru fyrir er svo lítið. Vandinn er sá að
eftir hrunið var kosið alltof snemma
þannig það varð aldrei almennileg
hreingerning. Það er svolítið seint í
rassinn gripið að það fari fram stór-
hreingerning núna því þá verða liðin
fjögur og hálft ár frá hruni.
Við erum með ofsalega mikið
af fólki alls staðar í þinginu og ráð-
herraembættum sem var með í öllu
„bixinu“ hér áður. Það hefði kannski
verið sniðugra að hafa kosningarn-
ar aðeins seinna og ganga hreinna
til verks. Ég held að hættan við þessi
nýju framboð sé að þau leysist upp í
svona innbyrðis hjaðningavígum en
þau hljóta að eiga þarna ansi góða
möguleika. Ég myndi samt veðja
á að Sjálfstæðisflokkurinn verði í
næstu ríkisstjórn og kannski Fram-
sóknarflokkurinn líka. Miðað við það
ástand sem er núna.“
Ólafur hetja í útlöndum
Egill segir vera ákveðið tómarúm
í stjórnmálasenunni um þessar
mundir. „Það er gat á þessari frjáls-
lyndu miðju. Það verður áhugavert
að sjá hvað flokkurinn hennar Lilju
gerir. Ég er ekki að sjá að flokknum
hans Guðmundar Steingríms og
Heiðu eigi eftir að ganga vel, hann
vantar einhvern þunga og höfðar
ekki til kjósenda. Þetta er eins og
endurrómur af Besta flokknum en
samt eins og slappari útgáfa af Besta.“
Aðrar kosningar eru framundan.
Forsetakosningar í júní. Egill hefur
ákveðnar skoðanir á því. „Ólafur
Ragnar Grímsson er hrikalega óvin-
sæll hjá ákveðnum hópi fólks. Það
er kannski aðallega þessi framganga
hans á útrásartímanum og hins vegar
Icesave sem hann sagði tvisvar nei
við. Nú eru held ég æ fleiri að komast
að þeirri niðurstöðu að þessi synjun
hans hafi nú verið ansi fín. Menn eru
að tala um að Ólafur sé eitthvað að-
hlátursefni í útlöndum, það er ekki
satt, hann er hetja í útlöndum. Al-
veg sama hvaða fólk ég tala við í út-
löndum það talar um forsetann sem
sagði nei við fjármálavaldið. Hann
kom ansi sterkt út úr því.“
Synjun Icesave merkileg
Írar fóru rétta leið í þessum málum
að mati Egils. „Í Írlandi gerðu þeir
þetta mjög vel. Fengu karl á áttræðis-
aldri sem er heimspekingur og skáld
og lítur alls ekkert út eins og for-
seti. Hann er gamall og hann verður
aldrei mjög lengi, það er eitthvað fal-
legt við þetta. Hann stendur þá fyrir
eitthvað annað en það sem var fyrir.
Svo er annað, það er svo margt sem
brennur á þessari þjóð, ég vona að
við förum ekki að eyða alltof löngum
tíma í þetta forsetakjör sem á end-
anum skiptir kannski ekkert ofsa-
lega miklu máli. Menn verða samt
að gera sér grein fyrir því að Ólafur
er búinn að breyta forsetaembætt-
inu þannig að því verður ekki breytt
aftur í gamla farið, og að hann gerði
hluti sem í rauninni eru ansi merki-
legir. Þessar Icesave-synjanir hans
held ég að séu ansi merkilegir hlut-
ir. Hann bakaði sér ofsalega óvild hjá
fólki sem styður ríkisstjórnina, ég
held að það sé að mörgu leyti blint á
það hvað þetta var í raun merkilegur
atburður. Við sögðum þó nei við því
að setja peninga í fallinn banka. Við
höfum öðlast mikla virðingu að utan
fyrir vikið.“
Þegnskylda að stíga fram?
Egill segist ekkert vera sérlega bjart-
sýnn á ástandið eins og það er í dag.
„Stundum hef ég spurt mig að því
hvort það væri einhver þegnskylda
hjá manni að stíga fram á svið stjórn-
málanna og reyna að tala einhverri
annarri röddu. Svo óttast maður
að maður myndi bara sökkva ofan í
hænsnahópinn. Ég hef til dæmis velt
því fyrir mér hver hefðu orðið ör-
lög mín ef ég hefði farið á þing síð-
ast. Það er auðveldara að vera frekar
vinsæll fjölmiðlamaður en óvinsæll
alþingismaður. Að sumu leyti hefur
maður meiri áhrif líka.“
En býst hann við að fara í fram-
boð einhvern daginn? Nei, ég held ég
ekki. Það yrði þá að vera á einhverj-
um forsendum þar sem maður væri
að skapa eitthvað. Ekki á forsendum
þrassins. Ekki að ganga inn í ein-
hverjar rullur sem er búið að búa til.“
Lélegasti samkvæmis-
maður á jörðinni
Þrátt fyrir að Egill sé mikið inni í um-
ræðunni og þekki eðlilega þar af leið-
andi mikið af fólki þá segist hann þó
yfirleitt kjósa einsemdina og hann
sé ekki vinmargur. „Ég er einfari að
eðlis fari. Ég á ekkert mikið af fólki
sem ég umgengst. Eina fólkið sem
ég umgengst náið er fjölskylda mín,
annað fólk hitti ég bara svona ein-
staka sinnum í kaffi.“
Aðspurður af hverju það sé segir
hann hlæjandi: „Æ, bara. Maður er
orðinn gamall og það verður alltaf
erfiðara að halda uppi samræðum.
Ég komst að því að blóð er þykkara
en vatn.“
Að eigin sögn er Egill ekki mikið
fyrir samkvæmislífið. „Ég er löngu
hættur að drekka áfengi og reykja
sígarettur. Ég hef eiginlega ekki
drukkið áfengi neitt að ráði í meira
en áratug. Ég hætti bara. Ég var ekki
leiðinlegur með víni, held ég hafi
reyndar verið frekar skemmtilegur
með víni svona framan af. En þetta
var mér mikill þunglyndisvaldur. Ég
varð þunglyndur af þessu. Það er
vanmetið hvað fólk sem telur sig vera
þunglynt, hversu mikið af því má
rekja til áfengisneyslu,“ segir hann
með áherslu.
Það er ekki vandmál hjá honum
að sneiða hjá áfenginu. „Ég hef enga
þörf fyrir að drekka áfengi, langar
ekki til þess. Þetta er ekki mikill kross
í lífi mínu. Ég hugsa ekkert út í þetta.
Ef ég á að fara út á kvöldin þá fæ ég
kvíðakast, það er helst að ég fari á
tónleika en ég sæki þá mikið, en ef ég
á að fara út á kvöldin á veitingahús
þá er ég bara með kvíðahnút í mag-
anum. Ég er svo lélegur samkvæmis-
maður – ég er örugglega lélegasti
samkvæmismaður á jörðinni,“ segir
hann og skellir upp úr. „Ég held að
sumt fólk sem þekkir mig hafi orð-
ið fyrir vonbrigðum, það er kannski
að bjóða mér í veislur og svona en ég
kem aldrei. Ég hef farið á eina árs-
hátíð síðan 2000.“
Elskar að ferðast
Frítímanum eyðir hann frekar í
lestur og ferðalög en partístand. „Ég
ferðast mikið. Það er mitt líf og yndi
að ferðast. Fyrir utan bækurnar og
tónlistina þá eru ferðalögin mjög
mikilvæg. Það er partur af lífi mínu
sem ég get ekki verið án. Mér finnst
hræðilegt að ég sé orðinn 52 ára og
eigi eftir að sjá svona ofboðslega
mikið af veröldinni. Ég er að fara til
Kanada núna í vor, ferð um Íslend-
ingaslóðirnar, ég á flytja fyrirlestra í
leiðinni og hlakka rosalega mikið til.
Ég á Asíu alveg eftir, sem er algjör
skömm. Ég hef ferðast dálítið mikið
um Bandaríkin síðustu árin,“ segir
Egill dreyminn.
„Ég eyði þeim peningum sem
ég afla mér mikið til í ferðalög. Ég
bý í frekar lítilli íbúð, 110 fermetra
íbúð hérna í miðbænum. Við erum
nýbúin að henda gamla Benzinum
okkar og erum á gömlum Skoda.
Ég eyði rosalega litlum peningum
í svona veraldlega hluti. Ég er ekki
einn af þeim sem skuldsetti mig fyrir
hrun til að kaupa húsnæði eða sófa-
sett eða eitthvað svoleiðis. Ég eyði
peningum í ferðalög og þannig vil
ég hafa það.“
Eldar alltof góðan mat
Egill og eiginkona hans, Sigurveig
Káradóttir, ferðast mikið og oftast er
10 ára sonur þeirra, Kári, með í för.
„Mér finnst maður verða bara svo
óendanlega mikið ríkari og ég vona
vitrari, af því að ferðast. Strákurinn
minn er mikið alinn upp á ferðalög-
um og ég held hann hafi haft mjög
gott af því. Hann hefur kynnst fólki
af öðrum kynþáttum, fólki sem er
öðruvísi en hann. Ég held að það
hafi gert hann að betri manni og svo
hefur hann lært tungumál á ferða-
lögunum.“
Egill og Sigurveig hafa verið sam-
an í rúmlega áratug. „Við byrjuðum
saman áramótin 2000–2001. Ég
bauð henni á nýársball á borginni,
ég var aðeins félagslyndari þá,“ segir
hann hlæjandi og heldur áfram: „Og
við höfum eiginlega verið saman
síðan þá.“
Sigurveig er listakokkur og sýslar
ýmislegt tengt matseld. Árið 2008
stofnaði hún fyrirtækið Matark-
istuna sem meðal annars framleiðir
hafrakökur og makkarónur sem fást
víða.
En er ekki erfitt að vera giftur
svona góðum kokki? „Hrikalegt!“
segir Egill skellihlæjandi og bendir
á sig. „Þú sérð það nú á mér. Nei,
ég segi svona. Ég má ekki tala illa
um hana en hún eldar náttúrulega
alltof góðan mat. Þessi kona gæti
verið með frábærasta veitingahús á
Íslandi. En hún býr til sín eigin mat-
væli samkvæmt sinni eigin línu sem
er eiginlega betra því veitingarekstur
er svo stressandi og lýjandi. Hún er
með svona hafrakökur sem eru seld-
ar úti um allt land og makkarónur í
öllum litum. Svo er hún svona alltaf
að prófa sig áfram með eitthvað nýtt,
ótrúlega hugmyndarík. Hún er líka
búin að skrifa tvær bækur og er að
blogga og fylgist rosalega vel með.“
Þarf að töfra fram
granna hlauparann
Á planinu hjá Agli er að koma sér í
form. „Ég sagði frá því í Kiljunni um
daginn þegar Jónína Leósdóttir kom
til mín að ég ætlaði að fara megra
mig. Það hefur ekki alveg gengið,
fyrst fékk ég flensu og svo bólgnaði
önnur stóra táin á mér upp vegna
gamalla íþróttameiðsla og ég er
ennþá haltrandi um með bólgna
stóru tá. En þegar bólgan sjatnar þá
ætla ég að fara að hjóla og í ræktina.“
Einhverjum kann að koma
spánskt fyrir sjónir að Egill tali um
gömul íþróttameiðsl enda er hann
kannski þekktur fyrir margt annað
en íþróttatakta. Á yngri árum var
hann hins vegar á fullu í sportinu
og hefur enn gaman af því að hreyfa
sig. „Mér finnst reyndar gaman að
hreyfa mig, „believe it or not.“ Ég
var mikið í íþróttum þegar ég var
yngri. Ég var bara í öllu. Alltaf í fót-
bolta og svo var ég borðtennissnill-
ingur, ég var mjög góður í badmin-
ton. Ég bý reyndar enn að þessu. Ég
er ágætlega hraustur að mörgu leyti,
þó ég sé alltof þungur þá býr inni í
mér nokkuð hraustur íþróttamaður.
Ég þarf bara að kalla hann fram. Ég
er með gott þrek og slíkt en ég fór
að blása út þegar ég var 26–27 ára,“
segir Egill og segist tvisvar hafa náð
að grenna sig almennilega síðan þá.
„Eitt skiptið þegar ég náði að megra
mig þá hljóp ég hálfmaraþon á al-
veg fáránlega góðum tíma, 1.35. Eins
og ég segi, inni í mér býr grannur
hlaupari, það þarf bara að töfra hann
fram,“ segir hann skellihlæjandi.
Langar í geit í garðinn
Eins og áður sagði er Egill alinn
upp í Vesturbænum. Hann býr enn
á sömu slóðum enda kann hann
best við sig þar. „Ég er enn á þessu
svæði. Það er alltaf verið að tala illa
um fólk sem býr í 101 en þetta er
langblandaðasti bæjarhlutinn. Hér
býr fjölbreyttasti hópur af fólki á Ís-
landi. Hér eru útlendingar, rónar,
skrifstofufólk og útrásarvíkingar. Hér
eru þeir snauðustu og þeir ríkustu.
Þetta er langáhugaverðasta hverfið
að því leytinu,“ segir hann og upp-
lýsir að hann hafi þó hugleitt að flytja
úr miðbænum. „Við vorum að pæla
í húsi úti á Álftanesi, ég á mér pínu-
lítinn draum um að vera með geit í
garðinum, en þá hugsaði ég með
mér hvað ég hefði að gera þarna. Ég
hefði þurft að keyra tíu kílómetra til
þess að komast í bæinn. Ég reyndar
bý í húsi með stórum garði og gæti
því faktískt verið með geitina í garð-
inum, ég þyrfti reyndar einhver leyfi
en það er fræðilega hægt. Það er
meira að segja skúr á bak við,“ seg-
ir hann kíminn en þó vottar fyrir al-
vöru. „Þetta er eitthvað frá Grikk-
landi, það er svo mikið af geitum
þar.“
Draumastaðurinn á Grikklandi
Grikkland á einmitt stóran sess í
hjarta Egils og fjölskyldu hans. Þau
heimsækja eyjuna Folegandros á
hverju sumri. „Það er minn drauma-
staður. Þrátt fyrir að allt sé í „messi“
í Grikklandi þá er það svona fyrir-
heitna landið fyrir mér. Mér þykir af-
skaplega vænt um Grikki og er mjög
sorgmæddur yfir því hvað þeir eru
í miklum erfiðleikum. Við förum
alltaf á sömu eyjuna og erum þar í
svona mánuð en viljum alltaf vera
lengur. Þetta er svona eins og skjól
á bak við heiminn. Það er enginn
að hugsa um pólitík eða ástandið í
heiminum. Þetta er eiginlega svo-
lítið óraunverulegt. Þetta er eins og
að hverfa aftur til einfaldari tíma.
Maður kveikir aldrei á sjónvarpinu
og við lifum bara svona frekar fá-
brotnu og góðu lífi.“
Egill fór fyrst til Grikklands fyrir
um 15 árum. „Það var eiginlega fyrir
tilviljun. Og svo æxlaðist það þann-
ig að ég hef farið þangað á hverju ári
síðan og núna eiginlega bara á þessa
eyju. Hún veitir mér allt sem ég þarf.
Þetta er ákveðið samfélag þarna.
Sonur minn er mjög vinsæll þarna,
það er búið að bjóða honum vinnu
þegar hann verður unglingur. Ég
myndi frekar vilja hafa hann þarna
sem ungling en á Íslandi. Þarna er
miklu meira flæði milli kynslóð-
anna. Það eru allir saman. Ég myndi
miklu frekar vilja hafa hann þarna 15
ára gamlan en að hafa hann hérna í
miðbænum í Reykjavík,“ segir hann.
Egill á sér draum um að eyða
elliárunum á draumaeyjunni góðu.
„Fólk verður yfirleitt mjög gamalt
þarna, það er náttúrulega svo gott
mataræði, ég verð ábyggilega ekki
eins gamall og heimamenn en mig
langar að vera þarna í ellinni sem
gamall maður og sitja þarna með
gamla fólkinu og horfa yfir fallegu
torgin sem eru þarna.“ n
„Ég hef til dæmis
velt því fyrir mér
hver hefðu orðið örlög
mín ef ég hefði farið á
þing síðast. Það er auð-
veldara að vera frekar vin-
sæll fjölmiðlamaður en
óvinsæll alþingismaður.
Eigin herra „Ég
reyni að vera minn
eigin herra, hef
alltaf verið það
og fer mínar eigin
leiðir,“ segir Egill og
neitar að hann sé
tengdur einhverjum
stjórnmálaöflum.