Dagblaðið Vísir - DV - 06.06.2014, Blaðsíða 24

Helgarblað 6.–9. júní 201424 Fólk Viðtal
Kom að móður
sinni látinni
Þ
egar mamma var ólétt af
mér þá lagðist hún á götuna
fyrir framan strætó og ætl-
aði að enda líf sitt þannig,“
segir Katla Rós Völu- og
Gunnarsdóttir. Rúmum þrjá-
tíu árum síðar kom Katla Rós að
móður sinni, Sigríði Völu Haralds-
dóttur, látinni. Hún hafði svipt sig
lífi. Móðir hennar hafði lengi glímt
við veikindi en Katla Rós veit enn
ekki hvað var að eða hvenær móðir
hennar veiktist. Það var ekki fyrr en
núna nýlega, tæpum tveimur árum
eftir fráfall móður hennar, sem Katla
Rós heyrði af meintri sjálfsvígstil-
raun hennar á meðgöngunni. „Það
var mjög vont. En þetta hefur allt
verið vont,“ útskýrir hún. 
Vissi aldrei hvað var að
Við hittum Kötlu Rós á vinnustof-
unni í Listaháskólanum þar sem hún
var að ljúka meistaranámi í mynd-
list. Hún hefur raðað í kringum sig
verkum af útskriftarsýningunni sem
fjalla öll um móður hennar, samskipti
þeirra tveggja og sjálfsvígið. Meira
að segja BA-verkefnið sem hún gerði
árið 2010, fjallaði um minningarnar,
sem hún deilir nú með okkur í von
um að opna umræðuna svo hugsan-
lega verði hægt að hjálpa börnum í
sambærilegum aðstæðum. „Ef ég get
hjálpað einhverjum með því að segja
mína sögu þá er takmarkinu náð.“
Það er margt sem hefði mátt fara
betur. Þegar Katla Rós hugsar til baka
þá verður henni ljóst að í öllum erfið-
leikunum hefði hjálpað ef hún hefði
einhvern tímann fengið að vita hvað
væri að móður hennar. „Ef einhver
hefði sagt okkur hvað væri að og
hvernig best væri að bregðast við því.
Það var erfitt að átta sig á veikindun-
um því mamma var bæði klár og
skemmtileg. Það var gaman að vera
í kringum hana þegar vel lá á henni.“
Bestu stundirnar voru þegar þær
hækkuðu tónlistina í botn og döns-
uðu saman. Eða spjölluðu saman um
heima og geima. „Ég sagði mömmu
allt. Stundum notaði hún það gegn
mér en ég gerði það samt. Eins og
hún væri stóra systir mín frekar en
mamma.“
Þær fóru líka saman til Moskvu
þar sem móðir hennar setti upp sýn-
ingu. Það var allt í senn erfið, gefandi
og skemmtileg ferð. Þannig var það
oft, eiginlega alltaf. „Á sama tíma og
mér fannst mjög gaman að vera með
henni þá var það líka erfitt. Ég var
alltaf stressuð vegna þess að ég vissi
aldrei í hvernig skapi hún yrði eða
hvað tæki á móti mér þegar ég kæmi
heim. Það eru svo margar tilfinningar
að gerjast innra með mér og þær eru
einhvern veginn allar í flækju.“ 
Reiðiköstin ollu kvíða
„Mamma varð stundum svo rosalega
reið og árásirnar urðu svo persónu-
legar. Sem barn og unglingur tók ég
það afar nærri mér. Það voru öskurifr-
ildi á heimilinu þegar ég var of ung
til þess að skilja hvað væri að gerast.
Þessu ástandi fylgdi stöðugur kvíði og
mér var alltaf illt í maganum, án þess
að vita hvers vegna. 
Ég er enn svo viðkvæm að það má
Katla Rós Völu- og Gunnarsdóttir tók litla
bróður sinn í fóstur eftir að móðir þeirra framdi sjálfsvíg
fyrir rétt tæpum tveimur árum síðan. Móðir þeirra hafði
lengi glímt við veikindi og líf þeirra allra mótaðist af
því. Sjálfsvígshótanir höfðu verið hluti af lífinu svo lengi
sem Katla Rós man eftir sér. Hún tekst á við erfiðar
minningar og gerir upp við æskuna og móðurmissinn.
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
ingibjorg@dv.is
„Ég er
búin
að gráta í
tvö ár