Lögmannablaðið - 01.12.2011, Síða 33

lögmaNNaBlaðið tBl 04/11 33
ViðtAl
málshraðinn var eftir því. núna er gert
ráð fyrir því að gagnaöflun sé að mestu
leyti lokið áður en mál er höfðað og
það er auðvitað miklu betra. annað sem
hefur breyst eru samskipti lögmanna
við fjölmiðla og svo auglýsingar
lögmannsstofa. Þegar ég var að byrja
var lögmönnum bannað að auglýsa og
almennt talið vera fyrir neðan virðingu
þeirra. Það eina sem þeir gátu auglýst
var nafn, titill og stofa en ekki mátti
auglýsa t.d. á hvaða sviði lögmaðurinn
var að starfa. Ég er ekki að segja að
þetta hafi farið í ranga átt, síður en svo,
heldur að benda á að þetta er breyting
frá því sem var.
Jón Steinar: auglýsingabannið var
afnumið í minni formannstíð hjá LmFÍ
og eins afnámum við lágmarksgjaldskrá,
sem var áður í gildi. Ég er stoltur af
þessum breytingum.
Þjónusta ekki eins persónuleg
Jón Steinar: mér finnst ein breyting
hafa orðið í lögmennsku fyrir utan
tæknibreytingar frá því ég hóf lög-
mannsstörf og það er þessi hálfgerði
verksmiðjurekstur á lögmannsstofum. Í
mínu starfi í dag þykist ég stundum sjá
að þegar lagt er af stað með mál á stórri
stofu þá er kannski einhver minna
framgenginn lögmaður settur í málið
og hefði greinilega mátt líta betur yfir
öxlina á honum. Svo er málið komið í
Hæstarétt og þá er verið að reyna að
bjarga einhverju sem ekki var í lagi í
byrjun. Þegar ég var að byrja þá snérist
lögmannsstarfið meira um persónulega
þjónustu og maður þurfti að vera
tiltækur fyrir skjólstæðinginn.
Ég rak mína stofu án þess að vera
með neitt tímagjald. gjaldskráin var
hagmunatengd og maður gaf ótal viðtöl
án þess að taka gjald fyrir. Þessi andi
er orðinn allt annar núna, en það er svo
sem ekkert athugavert við að „taxera“
eftir tíma. Það er bara öðruvísi andi í
kringum þetta.
Hákon: Þegar ég byrjaði lögmennsku
þótti það siðferðileg skylda lögmanns
að vera með eitt eða tvö „pro bono“
mál sem kallað var. Þetta er ekki til
lengur. maður hefur heyrt að menn taki
mál undir formerkjunum „no cure - no
pay“ en þarna skipti það ekki máli.
Gestur: Ég þykist vita að það sé á
fleiri lögmannsstofum en hjá okkur að
menn reki stundum tiltekin mál óháð
því hvort þeir fái borgað fyrir þau eða
ekki. Það er aldrei markmið í sjálfu sér
að fá ekki greitt fyrir mál en menn leggja
stundum af stað með verkefni og gera
sér fullkomlega ljóst að möguleikinn á
að fá endurgjald er takmarkaður.
lögmaður flutti mál gegn
dómaranum
Ragnar: Ég byrjaði í lögmennsku
um mitt ár 1962 og það hafa orðið
gríðarlegar breytingar síðan. Þá voru
tvær „stórar stofur“ og ég vann á annarri
þeirra ásamt þremur öðrum. Á hinni
stofunni voru þrír lögmenn. Það voru
ótrúlega mörg sjóréttarmál á þessum
tíma þar sem við sátum í sjóprófum
dögum og vikum saman eftir vertíðir.
Og reyndar allt árið því það voru
skipsárekstrar og bjarganir en allt fór
meira og minna fyrir dómstóla. Þá voru
f.v. ragnar aðalsteinsson, Hákon árnason, Þórunn guðmundsdóttir, jón steinar gunnlaugsson og gestur jónsson.