Gerðir kirkjuþings - 1992, Blaðsíða 221

Kirkjuþingi 1992 slitið
Á afmælisári er kirkjuþingi að ljúka. Fyrir 35 árum voru lög samþykkt um stofnun
kirkjuþings, eða 21. maí 1957, enda þótt ekki væri kosið til hins fyrsta þings fyrr en
árið eftir eins og ég minnti á í setningarræðu minni og vel er kunnugt öllum þingheimi.
Mér þykir líka sem þetta kirkjuþing rísi vel undir því að vera afmæhsþing. Það hefur
verið málefnalegt, hér hafa verið rædd mál, sem skipta miklu. Hér hafa menn rætt um
það, sem þeir meta mikils, af rökvísi og ákveðni, en alls endis höfðum við verið laus
við meting, hroka, útúrsnúning og yfírgang, eins og stundum ber við, þegar menn íjalla
um þá þætti, sem skipta þá miklu og sjást þá ekki ætíð fyrir.
Ég sagði við lok síðasta þings, 1991, að það væri styrkur kirkjuþings, að þingmenn
kæmu úr ýmsum áttum og frá margvíslegustu störfum. Ur þessum þráðum væri sá
vefnaður spunninn, sem væri ekki aðeins áferð þings út á við, heldur einnig sú
undirstaða, sem byggt er á. Ég hygg mig ekki einan þeirrar skoðunar nú, að þræðimir
hafí enn frekar styrkst í samspili þingmanna þessa þings og því sé sá vefnaður, sem
við berum upp fyrir kirkjuna og þjóðina alla, enn meiri og betri en fyrr hefur verið
unnt.
Kirkjuþing hefur haslað sér völl þessi 35 ár frá lagasetningunni. Það var eftirtektarvert
og sagði mikla sögu um þessi ár og breytingamar, sem orðið hafa á þeim, þegar fyrsti
varaforseti þingsins, kirkjuráðsmaður séra Jón Einarsson tók með sér Gjörðir
kirkjuþings hins fyrsta í ræðustól. Þar var ekki þykk bók margra blaða, líkist reyndar
frekar einu þingmáh nú, sem mikið hefur verið lagt í og með em nokkur fylgiskjöl.
Vissulega segir þetta ekki aha söguna um kirkjuþing nú og þá eða er sanngjam
mælikvarði að nota th samanburðar. Á okkar tímum mikils pappírsflóðs og ótrúleg-
ustu notkunar á skjölum og framleiðslu þeirra, svo að ekki fer hjá því, að þeir sem
skógum unna, horfa með kvíða til allra þeirra trjábola, sem hefur orðið að fóma og
fella til þess að gera úr þá pappírskvoöu, sem við fömm misjafnlega vel með í blöðum
okkar og gögnum., þá segir síðuijöldi í Gjörðum kirkjuþings ekki aha söguna. Og þó
sýna heftin þá miklu breytingu, sem á er orðin.
Þingmönnum hefur ekki aðeins íjölgað, og þyrfti þó enn frekar að huga að þeim
málum með því, að fleiri fulltrúar leikmanna í sóknamefndum bætist í hópinn til að
gæta þess jafmæðis leikra og lærðra, sem að var stefnt í upphafí, og málum hefur
heldur ekki aðeins íjölgað, heldur einnig viðfangsefnunum, sem þingmenn og kirkjuráð
telja að eðlilegt sé, að kirkjuþing fjalli um.
Þessa gæti líka í umfjöllun íjölmiðla. Vissulega ber að þakka biskupsritara fyrir að
koma málum þingsins á framfæri við ahan þann fjölda ljósvakamiðla og blaða, sem
nú eru á hveiju strái, en þessir aðhar hafa einnig vanist því að leita eftir fréttum héðan
og spyija að fyrra bragði án þess að beðið sé eftir því, að þeir séu beðnir um
umfjöllun. Má vissulega rekja þessa breytingu th þess, að kirkjuþing fjallar ekki aðeins
um þrengstu kirkjulegu málefni að dómi þeirra, sem utan standa, heldur tekur á
216