Gerðir kirkjuþings - 1999, Blaðsíða 109

30. mál.
31. KIRKJUÞING. 1999.
Þski. 30.
3. Ef breytilegur rekstrarkostnaður prestsseturs er hærri en eðlilegt getur talist miðað
við sambærilegar fasteignir.
4. Vegna löglegra leyfa.
5. Ef sérstakt álag er á prestssetri sem leiðir til sérstakra skyldna eða umönnunar við
jörðina eða staðinn.
Endurgjald fellur þó ekki niður vegna sumarleyfa og gildir þar einu þótt um
uppsafnað sumarleyfi kunni að vera að ræða.
Stjóm prestssetrasjóðs er heimilt að mæla svo fyrir að ákvarðanir um þessi efni skuli
vera tímabundnar. Ákvörðun á grundvelli 4. tl. gildir þó aldrei lengur en níu mánuði
nema alveg sérstaklega standi á. Þá er heimilt að fella ákvörðun úr gildi ef forsendur
hennar hafa breyst.
Ákvarðanir sjóðsstjómar samkvæmt 1.—3. tl. falla sjálfkrafa úr gildi er prestur lætur
af embætti og afhendir prestssetur.
Sjóðsstjóm getur þó ákveðið að ákvarðanir um lækkun leigugjalds skuli haldast að
einhveiju eða öllu leyti áfram þótt prestaskipti verði.
Þegar svo hagar til, að leigugjald er lækkað á grundvelli 1. tl. þessarar greinar, skal
að jafnaði litið svo á, að prestur fari áffam með umráð þess hluta prestssetursins og beri
ábyrgð á honum eins og prestssetrinu að öðm leyti, ef svo vill verkast, en tekið skal tillit
til þeirrar ábyrgðar svo og annarra kvaða eftir því sem við á við ákvörðun um lækkun á
leigu. Skal viðbótarfjárhæð skv. 7. gr. reglna þessara, endurgreidd presti að tiltölu ef svo
vill verkast.
Umráð prests og ábyrgð ná þó einungis til þeirra réttinda sem hann hefur á
prestssetrinu en ekki þeirra sem kunna að hafa verið skilin undan, sbr. 2. gr. Prestur ber
ekki ábyrgð á hugsanlegum eignum þriðja manns á prestssetri umfram það sem segir í 4.
gr., nema þær séu til komnar samkvæmt samningi prests við þriðja mann og hann njóti
afraksturs af þeim eignum.
3. gr.
7. gr. sömu starfsreglna orðist svo:
Prestssetrasjóður annast lögboðnar vátryggingar á prestssetrum. Innir sjóðurinn af
hendi iðgjöld vegna nauðsynlegra vátrygginga prestssetra og öll fasteignagjöld af þeim,
þ.m.t. fasteignum sem prestur kann sjálfur að eiga.
Við ákvörðun leigugjalds, sbr. 5. gr. 1. um prestssetur nr. 137/1993, tekur stjóm
prestssetrasjóðs meðal annars mið af upphæð vátryggingariðgjalds og fasteignagjalda af
prestssetri. Kemur sú fjárhæð til viðbótar afgjaldi skv. 5. gr. starfsreglna sjóðsins, telst
hluti þess og innheimtist með sama hætti. Ekki skal krefja prest um slíkt viðbótargjald af
þeim hluta prestsseturs sem ekki nýtist honum og stjóm sjóðsins hefúr samþykkt að hann
skuli ekki hafa afhot af né umráð yfir.
4. gr.
Á eftir 1. mgr. 20. gr. sömu reglna komi ný málsgrein, sem verður 2. mgr. og orðist
svo:
Ef prestssetur er ekki setið af presti til frambúðar eða um lengri tíma, m. a. vegna
sameiningar prestakalla, skal stjóm prestssetrasjóðs fara með vörslu og fyrirsvar
prestssetursins.
104