Gerðir kirkjuþings - 2006, Síða 6

þig.” Svo bætir Jesús við: “Þetta er lögmálið og spámennimir.” Þetta grundvallarboðorð
trúar og breytni ber okkur að virða og hafa í huga og minni. Að hjálpa náunganum er
hluti þess lögmáls sem ritað er í hjörtu allra manna. En það þarf að minna á það, og
rækta þá siðvitund, siðgæði og ábyrgð einstaklings og samfélags sem greiðir umhyggju
og kærleika veg.
Guð kærleikans lætur sér annt um gjörvalla sköpim sína, sérstaklega þá sem eiga á
hættu að troðið sé á. Ekkjur og munaðarleysingjar og útlendingar em oft neíhd í
Biblíunni sem dæmi um hina smæstu og bjargarlausustu. "Guð rekur réttar
munaðarleysingjans og ekkjunnar og elskar útlendinginn, svo hann geíur honum fæði
og klæði," segir í orðinu helga. Þetta er vert að muna þegar íjölbreytnin eykst hröðum
skrefúm í íslensku samfélagi og æ fleiri setjast hér að frá fjarlægum álfum,
menningarheimum og trúarbrögðum. Við verðum að stuðla að því að það fólk sem
hingað leitar finni sig velkomið hér.
Það er skelfilegt að fá fréttir af því að hér á landi skuli viðgangast að níðst sé á aðfluttu
vinnuafli, fólki, sem hingað er flutt frá ffamandi löndum. Þetta er ömurleg skuggahlið
hnattvæðingarinnar og ofurspennu í efnahagslífinu. Innflytjendum fjölgar ört á Islandi,
og við bemm skyldur við þá sem þeir væra landar okkar. Prestar og sóknir um land
allt, þar sem innflytjendur setjast að, þurfa að gefa því gaum hvemig kirkja getur
stuðlað að vellíðan þeirra og aðlögun að samfélagi okkar.
Kirkjan hlýtur jafhan að veita því athygli hver verst em sett á meðal okkar, bjargarlaus,
munaðarlaus, sem falla utan við öryggisnetið af völdum sjúkdóma, fötlunar, óhamingju
eða annarra orsaka. Þjónandi kirkja hlýtur að tala máli þeirra og minna einstaklinga og
stofnanir samfélagins á skyldur sínar. Við viljum byggja og viðhalda réttlátu samfélagi
á íslandi, velferðarsamfélagi sem byggir á hinum kristnu gmnngildum um kærleika og
ábyrgð, á lífinu, á náunganum og gagnvart Guði. Og kirkjan á að andæva því að lögmál
frumskógarins verði allsráðandi, þar sem hinir hraustu og sterku komast einir af.
Til er fom helgisögn um djáknann Lárentíus helga. Hann var djákni í Róm á fjórðu öld.
Keisarinn gekk hart ffarn í ofsóknum gegn kristnum mönnum og krafðist fjársjóða
kirkjunnar. Lárentíusi var skipað að safiia góssinu saman á þremur dögum. Hann sem
alla daga gegndi því hlutverki að deila út ijármunum kirkjunnar til hinna fátæku, til
ekkna og munaðarleysingja, holdsveikra og sjúkra, hann stefnir nú þeim öllum að höll
keisarans á þriðja degi. Þar stendur svo Lárentíus umkringdur stórum skara hinna
snauðu, og hann bendir á þá og segir: “Hér er fjársjóður kirkjunnar.” Þetta er meir en
mórölsk dæmisaga. Þetta er módel fýrir safriaðamppbyggingu kirkjunnar á 21. öld.
Hvað em fjársjóðir kirkjunnar? Hvar birtist Kristur í dag? Guð birti sjálfan sig í
dýrastalli í Betlehem og krossi Golgata. Og enn mætir hann okkur í þeim sem hann
kallar sín minnstu systkin.
Við höfum fjárfest mikið innan kirkjunnar í byggingum, orgelum og menningu. Það var
full þörf á því. Og stolt megum við vera af hlut Þjóðkirkjunnar í menningarlífi og
uppeldi landsmanna með blómlegu tónlistarstarfi, kórastarfi og annarri
menningarstarfsemi. En nú er meir en tími til kominn að leggja miklu meir til
4