Peningamál - 01.11.2007, Blaðsíða 64

P
E
N
I
N
G
A
M
Á
L

2
0
0
7
•
3
64
VLF þyrfti raungengið að vera 11% lægra en það var að meðaltali á
árinu 2006.
Í skýrslunni er bent á margvíslega fyrirvara sem nauðsynlegt sé að
hafa í huga þegar niðurstöðurnar eru skoðaðar: gögnin séu ónákvæm,
spárnar sem byggt er á ónákvæmar og aðferðafræðin ekki óumdeild.
Hins vegar hljóti það að vera umhugsunarefni að þessar mismunandi
aðferðir leiða til nokkuð svipaðra niðurstaðna: raungengi íslensku
krónunnar sé of hátt og þyrfti að lækka um 8-23% til að tryggja ytra
og innra jafnvægi í þjóðarbúskapnum.
Samkvæmt útreikningum Seðlabankans var raungengið í ágúst
sl. um 2½% yfi r meðaltalsgildi ársins 2006. Til að komast í jafnvægis-
stöðu samkvæmt niðurstöðum Tchaidze þyrfti raungengið að vera
u.þ.b. 10-25% lægra en það var í ágúst. Til þess að framkalla þessa
lækkun raungengis þyrfti gengisvísitalan að fara úr 119,9, sem var
meðaltalsgildi hennar í ágúst sl., niður í gildi á bilinu 134 (ef miðað
er við 10% lækkun raungengis) til 160 (ef miðað er við 25% lækkun
raungengis). Í þessum útreikningum er hins vegar ekki tekið tillit til
neinna áhrifa gengisbreytinga á verðlag. Þar sem lækkun nafngengis-
ins leiðir til þess að verðlag hækkar þarf að lækka nafngengið meira
til að ná fram sömu raungengislækkun. Ef miðað er við að lækkun
gengisins komi fram í verðlagi með væginu 0,4 eins og hagmælingar
benda til þarf gengisvísitalan að fara í 143-187 til að raungengið kom-
ist í jafnvægi samkvæmt skýrslu Tchaidze. Rétt er að ítreka að niður-
stöðurnar í skýrslu Tchaidze eru afar óvissar. Þeim er ætlað að varpa
ljósi á jafnvægisgildi raungengisins en raungengið kann að aðlagast
langtímajafnvægi sínu á mjög löngum tíma og í aðlögunarferlinu gæti
það farið niður fyrir langtímajafnvægisgildi sitt.
ÞRÓUN OG HORFUR
Í EFNAHAGS- OG PENINGAMÁLUM