Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1977, Qupperneq 68

66
MÚLAÞING
Ég lagði því aftur af stað er mér höfðu verið afhent meðulin.
Þótt ég væri náttúrlega ekki jafn léttur í spori og í upphafi ferðar
man ég ekki eftir því að ég væri neitt lúinn. Skíðin hafði ég skilið
eftir uppi við girðingu á móts við húsið Bjarg þegar ég var á leið
til læknisins. Ég tók pau nú í bakaleiðinni og stefndi til fjalls. Ég
sá að }>að kom fólk út úr næstu húsum og glápti á eftir þessum
afglapa sem virtist ætla að leggja á fjöll undir nóttina, J>ví það
hefur sennilega ekki verið nema einn og hálfur til tveir tímar }>ar
til skollið var á svarta myrkur.
Veðrið hafði haldist gott um daginn en nú mátti sjá að veður-
breyting var ekki mjög langt undan. Bliku var farið að draga á
loft svo búast mátti við að dimmt yrði )>egar dagur væri af lofti.
Þegar ég kom upp í skarðið var farið að bregða birtu, hálfrokk-
ið )>egar ég var að fara upp brekkuna er ég áður nefndi og svarta
myrkur fegar halla tók til Héraðs. Þótti mér pað bagalegt pví )>að
kom í veg fyrir )>að að ég gæti notað skíðin til að renna mér á
)>eim undan hallanum )>ví ég sá ekki hvað framundan var vegna
dimmunnar. Það gat verið hætta á pví að ég renndi mér fram af
klettahjöllum eða lenti á steinum og klettanibbum sem stóðu
hingað og )>angað upp úr snjónum. Það var pví ekki um annað
að tala en labba áfram í myrkrinu og draga skíðin. Áfram )>ok-
aðist að settu marki )>ótt hraðinn væri ekki alltaf mikill.
Heim náði ég um kvöldið )>egar fólkið var að byrja að hátta.
Það má með sanni segja að pað dytti af pví andlitið }>egar pað
sá mig kominn heim, svo undrandi varð pað. Gunnar hét pví að
lesa lækninum einhvern pistil næst )>egar )>eir hittust, sem hann
víst gerði.
Um nóttina brast á aust- norðaustan snjóbylur með mikilli
fannkomu og hélst dimmviðri næstu dægur. Það setti niður tals-
verðan snjó svo að færð spilltist til muna. Ég var pví í hjarta mínu
lækninum þakklátur fyrir samgöngubannið og að hann rak mig
heim í góða veðrinu, prátt fyrir myrkrið sem ég lenti í á leiðinni.
Það leysti mig pó frá pví að )>urfa að brjótast heim daginn eftir
í dimmviðri og ófærð.
En pað voru ekki allir jafn ánægðir, eftir pví sem ég síðar frétti.
Borgfirðingar lágu Guðmundi lækni mjög á hálsi fyrir pá harð-