Jón á Bægisá - 01.12.2006, Side 78

Thomas Brasch
Áfram. Næsti þáttur.
Þessum þætti er ólokið, sögðu þær. Getur
þú flutt texta með hljóðfæraleik þínum? Eða
getur þú einungis flutt áheyrendum tóna án
innihalds?
Þetta er flauta, sagði Marsýas.
Apollon hefur betur í annað sinn. Þriðji
þáttur. Hljóðfæraleikurinn sjálfur.
Apollon lék næstum heila klukkustund. Svo
virtist sem Marsýas svæfi standandi. Augu hans
voru opin og beindust að Apolloni, en þau voru
sem dauð.
Eg spila ekki, sagði hann þegar Apollon hafði
lagt lýruna í grasið.
Eigum við að taka okkur smáhlé? spurði
Apollon.
Mér er alveg sama, sagði Marsýas.
Hvað á það að þýða: Mér er alveg sama?
sögðu þær. Þú komst hingað til að keppa við
Apollon. Hvernig eigum við að skera úr um
hvor ykkar er meiri listamaður ef við heyrum
ekkert annað en tal þitt?
Komdu kerlingunum burt, sagði Marsýas.
Þær eiga að dæma um okkur, sagði Apollon.
Æ, sagði Marsýas, þær eiga að hunskast til
síns heima og hengja skrælnuð brjóstin í kalt
vatn.
Og þetta vill heita listamaður, æptu þær.
Talsháttur og tungutak eins og hjá fjósamanni.
Hann er ekki þess verður að heita keppinautur
þinn, Apollon.
Marsýas snerist á hæli og horfði á þær. Svipur
hans var svo afmyndaður af hatri að húðin varð
rauðflekkótt.
Eitt orð enn, æpti hann, og ég lem úldnar
geiflurnar á ykkur inn úr trýninu.
Durgur, sögðu þær og sneru við honum
baki.
Sjáðu þessa ruddalegu rassa, æpti Marsýas.
Viltu í alvöru að eitthvað þessu líkt ákveði
þetta, maður?
Þú hefur kannski rétt fyrir þér, sagði Apoll-
on, en hver annar kemur til greina?
og varð strax bestur að blása.
Kinnarnar á Louis Armstrong:
And I think to myself, what
a wonderful world. Nú hélt
Marsýas að hann væri jafn hinum
hvíta Apolloni sem býr í Delfúm í
húsi með súlum og veit allt. Guð
véfréttarinnar.
Hljóðfæri II: Lýra, kíþara,
Apollons gefúr lýríkinni nafn,
innilegri og persónulegri. Þetta
er strengjahljóðfæri líkt hörpu,
notað m.a. til undirleiks við
söguljóðaflutning. Lýruleikarinn
kveður eða syngur, flautuleikarinn
blæs. Lýran er hljóðfæri
mælskunnar og yfirstéttanna,
flautan raddleysis og fátæktar,
smalanna og þrælanna. Keppnin
getur aðeins farið á einn veg.
Dómararnir eru hlutdrægir og
mæla flautuna á mælikvarða
lýrunnar.
Söngur Apollons er grískur
hymni að forminu til. Það sést á
lokaorðunum: Auf wiedersehen,
ihr Helden. Brasch hefúr lært
eitthvað í klassík. En guðinn
og lýran eru ekki á eitt sátt.
Hann vill syngja söguljóð,
kanónískar bókmenntir, en hún,
76
fas/ á, Jfflœyáá - Tímarit þýðenda nr. 10 / 2006