Jón á Bægisá - 01.12.2006, Blaðsíða 36

Jón Bjarni Atlason
im weiEen Laken / an meine Brust nicht drucken.") né Lehmann-Filhés
(„Im weissen Grabgewande / Dich noch umarmen wurde.“) ná hér að
fanga frumtextann. Og sama er að segja um lokalínur fimmta erindis: „og
um miðnætti máni / í mökkva sig hylur.“ Hjá Poestion verða Ijóðlínurnar
of langar: „und zur mitternáchtigen Stunde / der Mond sich verbirgt im
Gewölke. “ Lehmann-Filhés er hér knappari þó áhersluatkvæðin séu j afnmörg
og hjá Poestion: „Um Mitternacht der Mond sich / In Wolkenmántel
húllet.“ Aftur á móti er myndin sem Poestion dregur upp með „verbergen"
(leyna) áhrifameiri þó línur Lehmann-Filhés hljómi betur.
Aðeins á einum stað í fyrstu sjö erindum Sigrúnarljóða lætur Bjarni ljóðlínu
enda á eins atkvæðis orði. Það gerist einmitt í línunni áður en lokaerindið
hefst sem ekki getur verið tilviljun utan við það að línan endar á orðinu
„eg“, sem myndar andstæðu við Ijóðmælanda næsta erindis sem talar í fyrstu
persónu fleirtölu. Hvorki Poestion né Lehmann-Filhés ná þessari spennu,
sem skiptir raunar ekki miklu máli hjá þeim fyrrnefnda þar sem hann sleppir
erindinu. Hins vegar enda mun færri ljóðlínur hjá henni með eins atkvæðis
orðum, en hjá Poestion. Lehmann-Filhés tekst nokkuð vel upp í síðasta
erindinu. Réttu þríliðirnir (daktylos), sem eru að vísu ekki hreinir hjá henni,
hljóma fallega og njóta sín betur en jambarnir í erindunum á undan. Hún
nær stemningunni ágætlega nema kannski í fyrstu tveimur ljóðlínunum
sem virka svolítið stirðar. Annað sem truflar er að hún breytir „brennandi í
faðmlögum“ í „In heisser Umarmung mit seligem Sinn“ sem er allt önnur
merking en hjá Bjarna því það holdlega er sett á andlegt plan.
I heildina er þýðing Poestions á Sigrúnarljóðum heppnaðari (utan við
brottfall síðasta erindisins). Hann nær anda og formi frumtextans betur á
meðan Lehmann-Filhés er svolítið föst í hrynjandinni eða í hinu „slétta
formi“ eins og Poestion kemst að orði í formála Eislandbluten (þó hann
eigi þar ekki við hana). Einnig virðist á köflum eins og hún hafi þekkt til
þýðingar Poestions og talið sig knúna að orða hlutina öðruvísi. Lesendur
þessarar greinar geta hinsvegar sjálfir gert upp hug sinn með því að bera
þýðingarnar saman. A eftir ritdómnum sem Matthías Jochumsson ritaði
um Eislandblúten í Eimreiðina árið 1905 er annar ritdómur eftir hinn sama
um Island am Beginn des 20. Jahrhunderts. I honum hælir skáldið verkinu
og þeim þýðingum sem í því eru en tekur þó sérstaklega fram hvað honum
þykir um þýðingar Lehmann-Filhés á Bjarna Thorarensen: „Einna fínastur
og liprastur ljóðaþýðari finst oss hin nefnda þýzka ungfrú vera, og bæði
kvæði Bjarna og Jónasar í sýnishorni því, sem bókin býður, virðast sóma sér
mjög svo vel í hennar búningi."
34
fyrv? á .ISagreSá - Tímarit þýðenda nr. 10 / 2006