Jón á Bægisá - 01.12.2006, Side 90

SigurðurA. Magnússon
krónur. í sambandsstjórn var einróma samþykkt að mæla með formannin-
um til fararinnar, meðþví ég væri eini íslenski höfundurinn sem stundað
hefði nám vestanhafs.
Menntamálaráðuneytið veitti styrk til fararinnar og Loftleiðir gáfu frí-
miða fyrir tilstilli Sigurðar Helgasonar forstjóra sem jafnframt var forseti
Islensk-ameríska félagsins.
Þátttakendur í starfsönninni, 25 talsins hvaðanæva af heimskringl-
unni, höfðu aðsetur í gríðarstórum stúdentagarði, Mayflower, rétt fyrir
utan Iowa City. Innréttingum var þannig háttað, að hver höfundur
hafði til umráða tveggja herbergja íbúð, en milli hverra tveggja íbúða var
sameiginlegt eldhús, og mátti læsa dyrum að eldhúsinu ef svo bar undir.
Olli þessi tilhögun sáralitlum vandkvæðum — nema stöku sinnum þótti
angan af matseld Austurlandabúa helsti gagntæk.
September var líflegasti mánuður dvalarinnar í Mayflower. Þá var efnt
til margháttaðra samkvæma til að kynna þátttakendur innbyrðis og farið í
heimsóknir til markverðra staða. Höfundarnir hittust reglulega síðdegis á
föstudögum, þömbuðu bjór eða hvítvín og hlustuðu á einhvern úr hópnum
kynna bókmenntir og menningu þjóðar sinnar. Spunnust einatt af því
hressilegar umræður, til dæmis um 2000 tilbrigði íslenskra rímnahátta og
þau ríflega 40 heiti sem Islendingar hafa gefið ‘þarfasta þjóninum’.
Hjá mér hófst alvara lífsins í endaðan september. Eg hafði haft með-
ferðis á annað hundrað ljóðabækur, sem Loftleiðir leyfðu mér að flytja
ókeypis, og pantaði fleiri þegar frá leið. Næstu níu eða tíu vikur var ég
nánast andsetinn, vann meira og lengur en ég hef nokkurntíma gert. Þótti
mér hugmyndin um sýnisbók íslenskrar samtímaljóðlistar bæði ögrandi og
æsileg, einkanlega þegar forstjóri starfsannarinnar, ljóðskáldið Paul Engle,
bauð mér til aðstoðar efnilegasta ungskáld í Iowa City, Mick Fedullo. Þá
var bara að láta hendur standa frammúr ermum.
Vinnutilhögunin var tiltölulega einföld. Eg sat við tíu til tólf tíma alla
sjö daga vikunnar, nema síðdegis á föstudögum, og þýddi ljóðin sem ég
hafði valið. Á hverjum fimmtudagi kom Mick Fedullo og sótti það sem
ég hafði lokið við. Jafnframt fórum við í sameiningu yfir ljóðin sem hann
hafði haft heim með sér fimmtudaginn á undan. Venjulega sátum við
daglangt yfir þýðingunum og ræddum þær fram og aftur. Sömuleiðis fór
ég með sumar þeirra í vinnuhóp í háskólanum sem sérstaklega fékkst við
þýðingar. Þar voru bollaleggingar bæði faglegar og einatt mjög gagnlegar.
Undir lok nóvember lágu fyrir þýðingar á 330 ljóðum eftir 28
helstu skáld eftir stríð, frá Snorra Hjartarsyni (1906-86) til Steinunnar
Sigurðardóttur (f. 1950), ásamt inngangi um íslenska ljóðlist frá öndverðu
sem fyllti ríflega 20 síður.
Ég hafði gert mér vonir um að ávöxtur þessa mikla átaks sæi dagsins
88
á . jSfryáá — Tímarit þýðenda nr. 10 / 2006