Jón á Bægisá - 01.11.2008, Síða 71

Um Halldór Jakobsson
á dularfullan hátt. Halldór græddi auk þess vel á óauglýstu uppboði á
góssi úr skipinu. 1788 var honum vikið úr embætti í annað sinn og fékk
það ekki aftur.
Ferill sagnaritarans og menntamannsins Halldórs á það hins vegar
til að gleymast. A Kaupmannahafnarárum sínum gaf hann út fræðilega
bók á dönsku um eldfjöll á Islandi, Fuldstœndige Efterretninger om de udi
Island Ildsprudende Bierge (1757), og hann hélt áfram að gefa út bækur
þegar hann sneri aftur til Islands, oft á eigin kostnað, m.a. Armanns
sögu og Dalmanns (1782) og Göngu-Hrólfs sögu (1804). I þjóðsögum á
hann samskipti við galdramenn og afturgöngur en prentuðu bækurnar
og handritin eftir hann draga upp aðra mynd, mynd af íslenskum upp-
lýsingarmanni sem hafði áhuga á fræðum og fékkst við skriftir.
Athugavert við útleggingar (1803) er lítil bók eftir Halldór sem hann skrifaði
á efri árum sínum, fyrsta bókin um þýðingafræði sem var skrifuð á íslensku.
I henni harmar Halldór ástand þýðinga á Islandi og gagnrýnir þýðendur
sem þýða of frjálslega og einnig þá sem þýða of bókstaflega. Sem dæmi um
þessar orðréttu þýðingar nefnir hann íslenskar biblíuþýðingar, sem hann
segir hafa verið gagnrýndar undanfarið og jafnvel hafðar í flimtingum.
á .lÁdreyríá — Að geta sagt „shit“ fyrir framan dömu
69