Þjóðmál - 01.12.2008, Síða 5

Ritstjóraspjall
Vetur 2008
_____________
Mikil tíðindi hafa gerst frá því Þjóðmál komu síðast út og setur það eðlilega
svip sinn á þetta hefti . Ragnar Önundar son
rifjar upp varnaðarorð sín, sem enginn vildi
hlusta á, um hvert stefndi í fjármálalífinu
og sundurgreinir þann vanda sem við var
að etja, Geir Ágústsson tekur til varna fyrir
kap ítal ismann, Davíð Þorláksson skrifar
um laga umhverfi endurreists fjármálakerfis,
Björn Bjarnason fjallar um sjálfsmynd Ís-
lend inga og þjóðrembu „útrásarinnar“, Páll
Vil hjálms son sýnir hvernig vinstri flokkarnir
lögðu Baugsveldinu lið við að grafa undan
ríkis valdinu og stofnunum þess og þar með
gefa hinu nýja auðvaldi frjálst spil í „útrás“
sinni . Í bókardómi segir Þórdís Bachmann frá
aðal-„klappstýru út rásarinnar“, sjálfum for-
seta landsins, sem ásamt fjölmiðlunum ber
mesta ábyrgð á því gagnrýnisleysi sem ríkt
hefur um starfsemi fjármálalífsins á und an-
förnum árum . Tryggvi Páll Friðriksson svar-
ar spurningunni: Hvað á að gera við lista-
verkaeign bankanna eftir að þeir komust
aftur í ríkiseigu? Þá víkur Pjetur Stefánsson
að hinu svívirðilega Davíðshatri sem Baugs-
miðlarnir hafa magnað upp með linnu-
lausum áróðri og rangfærslum . Loks fjallar
Gunnar Rögnvaldsson um Seðlabankann og
þjóðfélagið, en það er reginmisskilningur að
það standi ekki styrr um stefnu seðlabanka í
öðrum löndum og að seðlabankastjórar leyfi
sér almennt ekki að tala hreint út og takast á
við sitjandi ríkisstjórnir .
Ýmislegt fleira efni er í heftinu, eins og vera ber, því lífið heldur áfram í öllum
sínum fjölbreytileika . Það er fásinna að
halda því fram að hér á landi ríki eins konar
byltingarástand eins og þeir, sem staðið hafa
fyrir útifundunum undanfarnar vikur, hafa á
orði . Miklir fjármunir hafa vissulega glatast
og það þurfa allir að leggja sitt af mörkum
til að vinna sig út úr þessum erfiðleikum . En
öll él birtir um síðir og það er svo óendanlega
margt sem Íslendingar geta glaðst yfir á
vegferð sinni frá því við tókum stjórn okkar
litla lands í eigin hendur . Um þessar mundir
eru 90 ár frá því landið varð fullvalda . Á þeim
tíma hafa skipst á skin og skúrir en við höfum
byggt upp öflugt velferðarríki sem flestar
þjóðir heims líta öfundaraugum til . Banka-
og útrásarbólan breytir engu um það . Og þess
ber okkur auðvitað að minnast með þakklæti
og hógværð, ekki síst núna á aðventunni .
Vissulega þurfum við að horfast í augu við
sjálf okkur á þessum erfiðu tímum . Það eru
nefnilega fleiri en banka- og útrásarmennirnir
og stjórnvöld sem ábyrgð bera . Ef ræður
forseta landsins, Ólafs Ragnars Grímssonar,
end urspegla eitthvað meira en hugsanalíf
hans sjálfs og þotuliðsins sem hann safnar
í kringum sig, erum við sem þjóð þjökuð
af skefja lausu monti og grunnhyggni . Það
er í rauninni undirrót þess vanda sem við
stöndum frammi fyrir . Almenningur lét
berast með straumnum í hugsunarleysi, flaut
sofandi að feigðarósi í takt við „klappstýrur
Þjóðmál VOR 2006 3