Þjóðmál - 01.12.2008, Síða 31

Þjóðmál VETUR 2008 29
renna á blóðlyktina,“ hrópaði Krummi um leið
og hann lét kíkinn síga .
„Hvað segirðu?“ spurði Gaui hissa á svip og
leit á skipstjóra sinn .
Krummi hló með sjálfum sér enda einn með
hugsunum sínum . Ofan á allt fór andskotans
kvótahoppið ólýsanlega í taugarnar á kjarnyrtum
sjó görpum sem kunnu að koma orði að
djöfulskapnum . Líkt og sól sígur í sæ höfðu
Baskar í sólskinsskapi siglt út fyrir sjóndeildar-
hring inn með slægðan þorsk og fokkjúmerki .
„Andskotarnir læddust kjallara-
megin í þorskinn líkt og þjófur á
nóttu,“ sagði Krummi grimmur á
svip og leit á háseta sinn sem horfði
vökulum augum á hvítfyssandi
úthafsölduna .
„Til hvers í andskotanum öll
þorskastríðin?“ spurði hann þrum-
andi röddu .
Gaui leit á skipstjóra sinn . Þeir
brostu kankvíslega .
Krummi ætlaði að láta verkin
tala fremur en liggja á meltunni
og bölsótast út í heimsins
óréttlæti . Eitthvað yrði að
gera til þess að vekja þrótt og eld móð með
þjóðinni líkt og í þorskastríðum síðustu aldar .
Hann ætlaði að standa í lappirnar . Hann ætlaði
að gera það fyrir Bríeti og strákana . Þau höfðu
rætt málið út í hörgul . Bríet var honum sammála .
Hann gerði fátt án þess að bera það undir Bríeti .
Þau höfðu hrifist af eldmóði og orðheppni
stúdentaleiðtogans og fylgst með baráttu lýðveldis
gegn ofurveldi Evrópu . Átökin á Austurvelli
höfðu hneykslað þjóðina og fólki var mjög
brugðið yfir andláti stúdentanna . Honum fannst
ekki hægt að láta verkafólk og stúdenta eina um
slaginn og afplána tukthúsvist . Hver maður yrði
að leggjast á Íslands árar . Veröldin yrði að vita að
íslensk alþýða steytti hnefa og sætti sig aldrei við
að vera hjá leiga Evrópu sem gengi um fiskimið
þjóðarinnar á skítugum skónum .
„Hart í bak,“ hrópaði Krummi . „Össi, ertu
tilbúinn með klippurnar?“
„Allt til reiðu, kafteinn,“ hrópaði Örn
Guðmundsson aftur á skut .
Krummi hló rosalega enda ættu helvítin það
fylli lega skilið og gott betur . Andskotarnir voru
mættir á miðin aðeins örfáum dögum eftir
harm leik inn á Austurvelli . Brüssel kunni enga
mannasiði .
Fréttir af flota fiskiskipa frá Pýrineu suðvestur
af Vestmannaeyjum höfðu vakið gríðarlega
reiði og vandlætingu . Flotinn var kallaður hinn
ósigrandi enda hafði hann þurrkað upp fiskimið
víða um heim . Nú var hann á Íslandsmiðum .
Gæslan var sögð ætla að fylgjast með . Fylgjast
með, fussaði fólk . Venjulegt alþýðufólk, sem enn
bjó í berstrípuðum sjávarbyggðum hringinn í
kringum landið, var hamslaust af reiði .
Sjómenn voru varn arlausir .
Það var vont en hafði bara
versnað .
Krummi vissi að Baskarnir
höfðu varpað veiðarfærum í sjó .
Hann hafði haft spurnir af tólf
togurum og freigátu þeim til
varnar . Hann ætlaði að halastýfa
helvítin enda hreyfði Gæslan
með sitt músarhjarta hvorki legg
né lið . Það var suðaustankaldi og
þungt í sjó en Krumma fannst
það bara kostur . Það var birta
yfir karlmannlegu andlitinu og
svart hárið faxaðist í kald anum
þegar Krummi leit haukfránum sjónum út um
galopinn glugga í brúnni á Elliða . Í fjarska risu
Eyjarnar úr hafi og upp af þeim tignarlegur
Eyjafjallajökull . Það var kátt á Hóli enda rödd
Eyjatröllsins hljómmikil svo söng í hverjum rafti
þegar skipið öslaði ölduna .
Stolt siglir fleyið mitt stórsjónum á,
stormar og sjóir því grandað ekki fá.
Við allir þér unnum,
þú ást okkar átt,
Ísland við nálgumst nú brátt.
Krummi skipaði hart í bak og Elliði stakk sér
inn í togarahópinn . Það var líkt og minkur væri
í hæsnabúi þar sem gargandi hænur flugu um
allt . Spánska freigátan Armada Española undir
gylltum Evrópufána fylgdi Elliða eftir en Krummi
kærði sig kollóttan . Hann gerði sig kláran í klipp-
ingu og beygði nú krappt á stjórnborða og klippti
aftan úr bilbæskum skrattakolli . Þetta gerði þá
alveg brjálaða og skipherrann á Armöðunni
klauf ölduna og stefndi beint á Elliða .