Þjóðmál - 01.12.2008, Síða 97

Þjóðmál - 01.12.2008, Síða 97
 Þjóðmál VETUR 2008 95 „guðfaðir“ útrásarinnar, auk þess sem haft er eftir Ingva Hrafni Jónssyni að litið sé á Ólaf sem „the great white god“ í Asíu . Þá vantar eiginlega ekkert nema að verða tekinn í dýrlinga tölu . Tengsl Ólafs og Sigurðar Einarssonar útrásarfursta voru mjög mikil og Ólafur mætti við opnun Kaupþings í Lúxemborg, fyrsta bankans í eigu Íslendinga á erlendri grund . Í ávarpi við vígsluhátíðina sagði Ólafur Ragnar að opnun bankans sýndi, „að Íslendingar ætluðu að nýta til fulls þau tækifæri sem breytt fjármála- kerfi heimsins byði upp á“ . Þar reyndist hann sannspár, segir í bókinni . Hvergi er þó sagt að þessi „tækifæri“ hafi verið misnotuð fremur en nýtt . Sigurður Einarsson þakkaði líka Ólafi Ragnari sérstaklega fyrir þátt hans í því að kaupin á Singer & Friedlander gengu í gegn, en þeir Sigurður, Bjarni Ármannsson og Hreiðar Már Sigurðsson bankastjóri Kaupþings voru tíðir gestir á Bessastöðum, eða eins og Ingvi Hrafn Jónsson orðaði það á bloggi sínu í febrúar 2007: „Verður hins vegar að segja í sanngirni að er kemur að stuðningi hans við íslensku útrásina á hann sinn ekki líkan . Sannkölluð eftirlætis plakatafyrirsæta stjórnarformanna og banka- stjóra, sem fyrirvaralítið geta boðið viðskiptafé- lög um í kaffi og með því á Bessastöðum .“ Ekki má gleyma Landsbankaþætti útrásarinn- ar (hver gæti svo sem gleymt honum), en í útrásarkaflanum eru nokkrar afar kvíðvæn leg ar upplýsingar, í ljósi þess að „við hin“ eigum að endurgreiða Bretum, Hollendingum og Þjóð- verjum það sem tapast vegna innlánsreikn inga IceSave; semsé að Askar Capital hafi opnað útibú á Indlandi og Landsbankinn útibú í Winnipeg í Kanada . Og hver skyldi nú hafa verið viðstaddur opnun þess útibús? Jafnvel Björg ólfs feðgar hljóta að viðurkenna að Ólafur hafi bætt margfald lega fyrir hörð orð í þeirra garð árið 1985 . „Við hin“, þessi sem munum borga, getum ekkert annað en kviðið því að Kanadamenn og Indverjar komi nú senn að krefjast af okkur glataðs sparifjár síns . Í Kastljósviðtali við Ólaf Ragnar í október sl ., sem er það eina sem heyrst hefur frá sam- ein ingartákni þjóðarinnar síðan hrunið varð, virtist forsetinn allur af vilja gerður að tala kjark í þjóðina við erfiðar aðstæður, en átti afar erfitt með að tala sig frá heimshornaflakki sínu fyrir víkingana sem gerðu landið að einum stórum vogunarsjóði . Enginn vafi er á því að Ólafur Ragnar fylgdi útrásinni alla leið í glötun . Því er líklegt að hans verði fremur minnst fyrir að vera sameiningartákn útrásarinnar glötuðu en sameiningartákn þjóðarinnar . Saga af forseta er saga af manni sem gleymdi rótum sínum og uppruna, pólitískt og persónu- lega . Útrásin var svo nátengd forsetanum og ferðalögum hans með útrásarvíkingunum, svo mjög blindaðist hann af velgengni hennar, að skipbrot hennar hlýtur um leið að verða persónulegt áfall hans og álitshnekkir . Sekir uns sakleysi sannast Stefán Gunnar Sveinsson: Afdrif Hafskips í boði hins opinbera, JPV útgáfa, Reykjavík 2008, 229 bls . Eftir Gústaf Níelsson Ungur sagnfræðingur, Stefán Gunnar Sveinsson, hefur kvatt sér hljóðs svo um munar . Viðfangsefnið er ekki af léttasta taginu – upphafið að endalokum Hafskips, þar sem tókust á bæði pólitískir hagsmunir og hagsmunir viðskiptalegs eðlis . Fjölmargir komu að þessari atburðarás þótt hlutverkin væru misstór . Má þar nefna starfsmenn fyrirtækisins, viðskiptabanka þess, opinbera rannsóknaraðila, stjórnmálamenn og fjölmiðla, en þar lék Helgarpósturinn sálugi stærsta hlutverkið . Svo mögnuð var öll atburðarásin að engir sem komu nálægt henni sluppu ólaskaðir, nema pólitísku hýenurnar, sem runnu slefandi í blóðslóðina . Stefán Gunnar rekur málið samviskusamlega allt frá því að Helgarpósturinn ýtti því úr vör sumarið 1985 og þar til gjaldþrotaskiptum félagsins lauk átta árum síðar . Þótt málið sé nærri okkur í tíma, tekst höfundi ágætlega að rekja þræði þess, sem einhverju skipta og setja í auðskiljanlegt samhengi . Hann hefði þó mátt kanna betur hvort mikil brögð hefðu verið að því seint á árinu 1985 og í upphafi næsta árs að Hafskip væri að missa viðskipti og traust vegna neikvæðrar fjölmiðlaumræðu . Sagt er frá því
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Þjóðmál

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.