Þjóðmál - 01.06.2009, Blaðsíða 86

84 Þjóðmál SUmAR 2009
Fastlega geri ég ráð fyrir að við höfum öll
upplifað að þegar fjölmiðlar fjalla um efni
sem við erum gjörkunnug þá er ótrúlega
margt missagt .
Höfundur þessara lína veit af meira en 30
ára reynslu að það er ekki til vinsælda fall ið
í fjölmiðlaheiminum (allra síst fyrir stjórn-
málamenn) að gagnrýna fjöl miðla
og fjölmiðlafólk . Kannski ligg ur í
fjöl miðlaloftinu einhver listi sem
samt er ekki til, en allir vita af .
Ólafur teitur er örugglega á þeim
lista . ásamt fleirum .
Það er lítið fjallað um fjölmiðla
og fjöl miðlun hér á landi .
Fjölmiðlar fjalla ekki um fjölmiðla
með faglegum hætti . jónas
Kristjánsson skrifar stundum
eitthvað bita stætt, þegar vel liggur á honum .
Það er bara svo sjaldan . umfjöllun fjölmiðla
um aðra fjölmiðla er einkum pólítískt skít-
kast og skæklatog . Hefur þó skánað mikið
síðan flokksblöðin gáfu upp öndina . Fjöl-
miðlafólki líður best, þegar það talar við
annað fjölmiðlafólk á öldum ljósvakans . Þá
er sjálfhverfan í algleymingi .
Fjölmiðlar kalla sig fjórða valdið . Valdið
sem á að hafa eftirlit með framkvæmda valdi,
dómsvaldi og löggjafarvaldi . Valdið sem á að
vera fulltrúi okkar, lýðsins . Hvernig hefur til
tekist með það eftirlitshlutverk undan far in
misseri? Illa eins og allir vita . Með örfá-
um undantekningum dönsuðu fjölmiðlar,
og skriffinnar á þeirra snærum, Hruna-
dans inn í kringum gullkálfinn í góðum
takti með ræningjunum sem ryksuguðu
rass vasa þjóðarinnar . Hver man ekki eftir
svart klæddu bindislausu snillingunum í
mark aðs þáttum sjónvarpsstöðvanna ,sem
sögðu okkur hvernig ætti að fjárfesta?
(„Svo er náttúrulega alltaf öruggt að
kaupa í bönkunum!“) Flestir sátu þeir
líklega við flatskjái allan daginn og drógu
rangar ályktanir af öllu sem þeir lásu þar .
Mér fannst alltaf eins og ég væri að horfa
á „klónaða“ gaura . Vilja ekki allir gleyma
þeim núna ? Vonandi er forritið týnt .
En hver á að gæta varðanna? var spurt í
Róm . Hver á að gæta hagsmuna fólksins
gagnvart fjölmiðlum? Því er ekki auðsvarað .
umboðsmaður Alþingis, umboðsmaður
neyt enda? Fram til þessa hefur
Ólaf ur teit ur Guðnason, blaða-
maður, gert það allra manna best .
Hann er naskur að finna veilur í
vond um fréttaflutningi, setja fram
skýr dæmi um villur og óvönduð
vinnu brögð og færir allajafna góð
rök fyrir máli sínu .
Ég er ekki sammála öllu, sem
hann skrif ar . Það er aukaatriði .
Hann bendir hinsvegar á graf al var-
legar misfellur í upplýsinga miðl un fjöl miðla,
slök vinnu brögð og svo vonda fréttamennsku
að undrun sætir . Skylt er þó að geta þess að
þar eru alls ekki allir undir sömu sök seldir .
Við fjölmiðla starf ar, sem betur fer, mikið
af hæfu og vel mennt uðu fólki, sem vinnur
störf sín af alúð og sam viskusemi . Rót hins
óvand aða frétta flutnings er hins vegar, að
mínum dómi, meðal annars sú, að ritstjórar
stunda ekki ritstjórn og fréttastjórar ekki
frétta stjórn, líklega af hræðslu við að vera
bendl aðir við ritskoðun . Þessvegna gengur
laust á ritstjórnum fjölmiðlanna fólk sem
kann ekki til verka, – „fréttamenn“ sem segja
í lok viðtals við mótmælendur við dóms-
mála ráðu neytið: „Gangi ykkur vel!“ Og fólk
sem býðst til að skipuleggja eggjakast á lög-
regl una í beinni útsendingu . Það var að vísu
alveg óvart að áhorfendur fengu að vita um
það . Við eigum betra skilið .
bók Ólafs teits er samansafn sundurleitra
pistla . Þessvegna kennir þar margra grasa .
Þar er reyndar af svo mörgu góðu (vondu!)
að taka að í þessari stuttu samantekt er ekki
að hægt að nefna nema fátt eitt .
Skemmtilegur þótti mér kaflinn um