Þjóðmál - 01.06.2009, Page 89

Þjóðmál SUmAR 2009 87
margra ára skeið og haft úrslitaáhrif á það
hvar menn skipa sér í sveit í málefnum
líðandi stundar .“
Við lestur bókarinnar er auðvelt að komast
að þeirri niðurstöðu, að þetta uppgjör í
„örlagasögu nokkurra manna“ hafi orðið
það, sem vakti mestan áhuga Ólafs, þegar
hann hóf að rita bók sína, því að hún snýst
að verulegu leyti um Davíð Oddsson og
mynd helstu gagnrýnenda hans af
honum, þeirra, sem rekja upphaf
og endalok íslenska fjármála kerfis-
ins til Davíðs .
Í kynningu á bók sinni sagði
Ólafur meðal annars í sjónvarps-
við tali, að sér sýndist stundum
eins og Geir H . Haarde væri
haldinn nokk urs konar heilkenni
þess, sem hefði verið lengi í
skugga sterks leiðtoga og næði
ekki að fóta sig þegar hann stigi sjálfur fram
í sviðsljósið . Að sjálfsögðu tókst Geir H .
Haarde að fóta sig, eftir að hann tók við af
Davíð . Þessi orð Ólafs eiga hins vegar vel
við um bók hans, því að hún ber öll ein kenni
Davíðs-heilkennisins . Hún dregur um of
taum Kaupþings- og baugsmanna til að vera
traust heimild um annað en viðhorf þeirra .
bankahruninu verða ekki gerð skil, nema
höfundur verksins hristi af sér Davíðs-heil-
kennið . Ólafur Arnarson er þungt haldinn
af því allan tímann, á meðan hann skrifar
bók sína og þar er meira að segja einn kafli
helgaður ævi og störfum Davíðs og ber
hann fyrirsögnina: „Með klofinn hjálm
og rofinn skjöld .“ lýsir hún hug Ólafs í
garð Davíðs . Hann segir undir lok kaflans:
„Vegna þessarar forsögu mátti vitaskuld
segja að Davíð Oddsson væri líklega ekki
heppilegasti seðlabankastjórinn sem land
og þjóð gat eignast .“
Þessu til áréttingar rifjar Ólafur upp í
sömu andrá, að Davíð hafi í nóvember
2003 farið í búnaðarbankann [Kaupþing
en Ólafur lætur nafns þess ekki getið]
og tekið inneign sína þar til að mótmæla
háum launagreiðslum til æðstu stjórnenda
bankans . um þetta segir Ólafur: „Aðgerðin
átti að vera táknræn en öllum hlaut að
vera ljóst hversu óviðeigandi hún var .“
ástæða er til að draga réttmæti þessarar
fullyrðingar Ólafs í efa . Öllu heldur mætti
segja, að þarna hafi Davíð verið forsjálli en
þeir forsætisráðherrar og aðrir
stjórnmálamenn, sem nú eru að
glíma við smíði reglna heima
fyrir og á alþjóðavettvangi til að
stemma stigu við ofurlaunum
forstjóra fjármálafyrirtækja . Hér
voru dæmi um, að menn hefðu
allt að 720 milljónir króna í
árslaun hjá bönkum, sem nú eru
gjaldþrota og þykja eiga lélegustu
lánasöfn, sem sögur herma . Davíð
vissi, að engar reglur dugðu til að stemma
stigu við töku ofurlauna hér og ákvað því að
mótmæla með fótunum .
Ólafur Arnarson er að sjálfsögðu frjáls
að skoðunum sínum og ályktunum . Hins
vegar verður að gera kröfu til þess, að rétt
sé farið með staðreyndir . jóhann Hauksson
ritaði á vefsíðuna dv.is fimmtudaginn 30 .
apríl um atvik, sem Ólafur nefnir í upphafi
bókar sinnar til að gefa lesandanum tóninn .
jóhann segir á dv.is:
Sólon R . Sigurðsson fyrrverandi banka stjóri
búnaðarbankans, vísar því á bug að Davíð
Oddsson, fyrrverandi forsætisráðherra, hafi
kúgað sig til þess að veita ekki baugi lán til
kaupa á bresku verslunarkeðjunni Arcadia
veturinn 2001 til 2002 . Ólafur Arnarson
fjallar um málið í nýrri bók sinni um
bankahrunið, Sofandi að feigðarósi. Orðrétt
segir Ólafur um símhringingu Davíðs til
Sólons:
„Hann hefði haft af því fregnir að búnað-
ar bankinn hygðist koma að fjármögnun
á kaupum baugsfeðga á útlendum tusku-