Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2010, Qupperneq 32

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 5. tbl. 86. árg. 201028
Christer Magnusson, christer@hjukrun.is
FULLFRÍSKAR KONUR Í LÍKAMSRÆKT
Lokaritgerð þeirra Dagmarar Heiðu Reynisdóttur
og Guðrúnu Lovísu Ólafsdóttur í hjúkrunarnáminu
fjallaði um hreyfingu á meðgöngu. Án þess að vita
það höfðu þær í höndum viðskiptahugmynd sem
átti eftir að verða að aðalstarfi þeirra nokkrum
árum síðar.
Dagmar Heiða og Guðrún Lovísa hafa
verið góðar vinkonur síðan þær hittust fyrst
í hjúkrunarnáminu. Þær unnu öll skóla­
verkefni saman og einnig lokaverkefnið
á síðustu önn. Það verkefni fjallaði um
líkamsrækt á meðgöngu. Þær voru þá
báðar ófrískar. Ýmis vandamál komu upp
hjá þeim báðum á meðgöngu og erfitt
var orðið að fara í venjulega líkamsrækt.
Þær eru báðar miklir orkuboltar og
vanar að hreyfa sig. „Ég var að æfa
á líkamsræktarstöð, fór mikið í pallatíma
og þess konar en það var bara orðið of
erfitt. Af því að ég var orðin svo slæm í
mjaðmagrindinni hefði ég þurft námskeið
sem væri sérsniðið fyrir mig,“ segir Dagmar
Heiða. Guðrún Lovísa var þá komin með
brjósklos. „Við reyndum að fara í sund og
í jóga,“ segir hún. „En það var bara ekki
það sem við vorum að sækjast eftir. Við
erum vanar að hafa svolítið fyrir hlutunum,
svitna svolítið og fá hraðan púls. Þetta bara
dugði okkur ekki.“ Þær fóru að spyrjast fyrir
en fengu misvísandi skilaboð um hvaða
líkamsrækt mætti stunda á meðgöngu.
Fyrir konur, sem eru vanar að æfa kröftug­
lega, getur hreyfingarleysi á meðgöngu
og eftir barnsburð haft áhrif á skapið.
Það hefur líka sitt að segja að nýorðnar
mæður eru oft einar með barnið. Auðvelt
er að einangrast eftir barnsburð. „Eftir
fyrra barnið fór ég ein í líkamsrækt eftir að
maðurinn minn var kominn heim,“ segir
Dagmar Heiða. Eftir á að hyggja hefði ég
gjarnan viljað fara í líkamsrækt með öðrum
mæðrum en það var bara ekki í boði.“
Þessar vangaveltur voru kveikjan að því
að þær fóru að leita sér upplýsinga og
skoða rannsóknir um hvað er heppilegt
og hægt að gera til þess að hreyfa
sig á meðgöngu. Úr þeirri skoðun
varð til lokaritgerð en eftir útskriftina úr
hjúkrunarfræði 2004 lagðist ritgerðin í
dvala í nokkur ár eins og oft gerist.
Fyrstu námskeiðin
Eftir barnsburðarleyfi fóru þær báðar að
vinna á slysa­ og bráðamóttöku. Áhuginn
fyrir líkamsrækt hafði þó ekki dvínað.
Dagmar Heiða fór í þolfimikennaranám
og Guðrún Lovísa gerðist einkaþjálfari.
Upp úr því fóru þær að tala saman
um lokaverkefnið sitt. „Við ákváðum að
búa til námskeið sem við hefðum viljað
fara á þegar við vorum óléttar,“ segir
Guðrún Lovísa. Þær byrjuðu svo að
kenna meðgönguleikfimi í janúar 2007 í
húsnæði Hreyfingar. Ekki stóð annað til
en að þetta yrði aukavinna.
Fyrst voru þær aðeins með eitt námskeið
í meðgönguleikfimi. Fljótlega kom í ljós
að eftirspurnin var mikil og bættu þær þá
við öðru námskeiði. Einnig kom í ljós að
verðandi mæður höfðu áhuga á að koma
aftur eftir fæðingu. „Þegar mömmurnar í
fyrsta hópnum voru búnar að eiga þá voru
þær ekki tilbúnar að hætta hjá okkur og þær
fengu því að mæta áfram í meðgöngutímana
Vinkonurnar Guðrún Lovísa Ólafsdóttir og Dagmar Heiða Reynisdóttir hafa starfað saman
síðan þær hittust í hjúkrunarnáminu.