RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Side 42

RM
JÓN ÓSKAR
því að það er ekkert tunglskin en
ég sit inni í fangaklefa og horfi
út um gluggann á vatnið á landið
á bláma himinsins og segi í hug-
anum eintómur misskilningur
allegretto tunglskin hvar? hvergi
því að það er af misskilningi kom-
ið og ég liorfi út og ég brosi og
ég segi ég skil en ég skil segi ég
æ ofan í æ því að það er eins og
ég sé á valdi undarlegra töfra því
að ég ræð ekki lengur livað ég
segi í huganum þar sem ég sit og
lilusta á sónötu eftir Beethoven
því að ég hlusta en segi í hugan-
um ég skil lió presto agitato ég
skil en það er kvöld í maí en það
er ekki tunglsljós í maí nei ekki
tunglskin og ekki elskendur á báti
á vatninu en fólkið liefur víst
gleymt að það var einu sinni kvöld
að það var kvöld í maí en ekki
stúlka ekki ást á báti á vatni undir
mánaskini en hó ég skil en ég sit
inni í fangaklefa og hlusta á það
tónverk eftir Beetlioven sem heit-
ir Sonata quasi una fantasia en
ég hef setið brosandi og hlustað
en nú finn ég mér til mikillar
undrunar að ég lief opnað munn-
inn lítið eitt og er farinn að Idæja
en það er beizkur hlátur eða nap-
urlegur en þó blandinn einhverri
undarlegri kæti svo að ég skil ekki
hverskonar hlátur það er því að
það er kynlegur lilátur og áður en
ég veit af heyri ég mig segja
ókennilegri röddu um leið og ég
lieyri mig lilæja um leið og ég
hlusta á síðustu tóna sónötunnar
og ég er farinn að tala stundar-
liátt og ég segi ég skil hó kunningi
hó og svikið fé út úr mönnum
eins og ég kunningi ég skil eins
og ég hó já nei misskilningur lijá
fólkinu tunglskin eins og ég skil
kæri vinur og þjáningabróðir og
þú hefur mætt tveim lögregluþjón-
um og þeir hafa sett þig inn eins
og þú varst þó mikið tónskáld en
hó kæri vinur og það er ég sem
skil þig og ég hlæ og ég er farinn
að tala hástöfum og loks hef ég
ekki lengur taumhald á hlátri
mínum og rek upp skellihlátur
þar sem ég sit og horfi á vatnið
fyrir handan túnið en fyrir handan
túnið er fjarskinn og blár himinn-
inn en þá deyja síðustu tónarnir
út en það er Sónata quasi una
fantasia eða Fantasia quasi una
sonata sem er að ljiika en þá finn
ég mig kmiðan til að standa upp
og ég stend upp eins og í virð-
ingarskyni og ég er hættur að
hlæja og ég brosi ekki og ég man
ekki lengur eftir nafni tónskálds-
ins sem hafði samið þetta verk en
ég veit aðeins að ég stend þarna
og er á valdi einhverra dularfullra
töfra því að ég tauta fyrir munni
mér hó já en iit lió en út en ekki
tunglskin hó nei en xit hefur þú
sloppið kunningi því að út sloppið
lió ekki tunglskin ekki ást nei en
jit hó en lit nei en já en hó en út
í kvöld í sonata í maí —
apríl, 1947.
40