Frón - 01.04.1943, Qupperneq 21

Endurreisn Alþingis
83
Sigurðsson hafði ætlazt til að þeir væru 30—40, — og 6 konung-
kjörnir. Kosningarréttur og kjörgengi var bundið við 10 hdr.
(þ. e. a. s. jafnmargra kýrverða) eign í fasteign í kjördæminu.
Varð það t. d. til þess að í ísafjarðarsýslu voru aðeins 80 menn
á kjörskrá, og faðir Jóns Sigurðssonar varð að gefa honum
eignarhald á jörð til þess að hann gæti boðið sig fram og náð
kosningu. En einmitt gremjan yfir því sem áfátt var átti sinn
þátt í því að auka áhuga manna og vekja þá til umhugsunar
um stjórnmál landsins. Pjóðin var um síðir að rumskast. Og
þó að flestu væri ábótavant, þá var hitt þó mest um vert að
skapaður var vettvangur í landinu sjálfu, sem hafin varð á sjálf-
stæðisbarátta í eiginlegum skilningi.
Að þetta tókst á þessum tíma og á þennan hátt var ekki
sízt að þakka þessum umkomulausu unglingum, Hafnarstúdent-
unum, sem voru nógu djarfir til að rísa gegn afturhaldsöflum
embættismannavalds og einveldisstjórnar, nógu trúaðir á eigin
málstað til þess að hefja baráttu við deyfð og drunga landa
sinna, og nógu sannfærðir um köllun sína og hæfileika til þess
að heyja þessa baráttu af eigin rammleik og án stuðnings cldri
kynslóðar. Fæstir þessara manna hlutu nokkur erfiðislaun, og
flestir þeirra dóu áður en þeir sáu verulegan árangur viðleitni
sinnar. En meðan til er íslenzkt þjóðerni og íslenzk menning,
verður minningin um þessa uppreisn íslenzkrar æsku ein dýr-
mætasta eign þjóðarinnar. Og hvernig sem tímarnir og allar
aðstæður breytast, eiga þeir íslendingar sem erlendis dvelja enga
þarfari áminningu, enga fegurri fyrirmynd, en sögu þessara
manna, sem lögðu grundvöllinn að íslenzkri sjálfstæðisbaráttu
og íslenzkri nútíðarmenningu.
6'