Frón - 01.04.1943, Blaðsíða 47

Cr neðstu myrkrum
109
Æxlun flestra grunnsævisfiska fer fram á mjög einfaldan
hátt eins og kunnugt er. Fiskarnir safnast saman á gotstöSvar
þar sem hrygnurnar gjóta eggjunum í sjóinn samtímis því aS
hængarnir frjóvga þau. EggiS frjóvgast þannig fyrir utan líkama
móöurinnar. Petta gerir frjóvgunina mjög stopula, og fer áreiS-
anlega mestur hluti eggjanna forgörSum. Fyrir viShald tegund-
arinnar er þó nóg aS eitt afkvæmi hverrar hrygnu nái kyn-
6. mynd. Svartur djúpsævisfiskur (Pachystomias atlanticus) með ljós-
færum fyrir neðan augun og á kviði og hliðum.
þroska, og þaS reynir náttúran aS tryggja meS því aS búa hverja
hrygnu eggjafjölda, sem telja má í miljónum.
Æxlun útsjávarfiska er víst mjög meS sama hætti, en þekk-
ing vor á lifnaSarháttum þeirra er þó miklu minni. I3eir safnast
aS vísu ekki á ákveSnar gotstöSvar, heldur í stórar torfur þar
sem hrygningin fer fram. Margir þeirra hafa ljóstæki, sem
mynda ákveSin kerfi, og eru þau sérkennileg fyrir hverja tegund.
Margir fiskifræSingar álíta aS einstaklingar tegundarinnar geti
fundiS hver annan meS tilstilli þeirra og aS hrygnan og hængur-
inn geti jafnvel veriS í ákveSinni gotstöSu meSan á frjóvgun-
inni stendur. Hér er því um miklu nánari samvinnu kynjanna
aS ræSa heldur en tíSkast meSal grunnsævisfiska, og ])aS lýsir
sér líka i því aS eggjafjöldi þessara fiska er miklu minni. Þess
eru jafnvel dæmi um laxsíldir aS þær hrygna ekki meira en
nokkrum hundruSum eggja.
Þetta samstarf kynjanna nær hámarki sínu hjá sædyflun-
um. Allt bendir til aS þau séu frekar fágætar skepnur, sem lifi
ákaflega dreift og eigi þessvegna erfitt meS aS finnast. Sund-
fimi þeirra er líka lítil, og ættu þau því hágt meS aS leita langar
leiSir á ákveSnar gotstöSvar. Samfylgd kynjanna er því næsta
nauSsynleg til þess aS eggjunum sé tryggS frjóvgun.
Lirfur sædyfla lifa nærri yfirborSi og leita ekki niSur i
djúplögin fyrr en aS HrfuskeiSinu loknu. Fyrst eftir aS seiSin