Morgunblaðið - 25.02.2016, Side 72

72 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2016
✝ Ólöf GuðnýGeirsdóttir
fæddist á Breiða-
bólstöðum á Álfta-
nesi 9. ágúst 1923.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni í Reykjavík 4.
febrúar 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Geir
Gestsson, tré-
smíðameistari frá
Syðri-Rauðamel í Hnappadals-
sýslu, f. 28.4. 1896, og Stefanía
Ólafía Erlendsdóttir, hann-
yrðakona og atvinnurekandi
frá Breiðabólstöðum á Álfta-
nesi, f. 3.10. 1895. Systur Ólaf-
ar voru María Dalberg, f. 16.
mars 1921, d. 25. nóvember
2012, og Þórdís Geirsdóttir, f.
16.1. 1926, d. 22.1 2007.
Ólöf giftist 22. ágúst 1942
Árna Brynjólfssyni rafvirkja-
nema, síðar framkvæmdastjóra
Landssambands rafverktaka.
Foreldrar hans voru Ólafía
Árnadóttir, húsfreyja og ljóð-
skáld, f. 9.6. 1899, d. 16.9.
1983, og Brynjólfur Helgi Þor-
steinsson, vélstjóri, f. 22.3.
1900, d. 30.1. 1984. Börn Ólaf-
ar og Árna: 1. Örn Árnason,
rafverktaki, f. 24.3. 1943,
kvæntur Ragnheiði Kristínu
komin í vinnu hjá Sælgæt-
isgerðinni Freyju og starfaði
þar um nokkurra ára skeið,
allt þar til hún stofnaði sitt
eigið heimili og helgaði því
alla sína krafta.
Þau dönsuðu fyrsta dansinn
í Iðnó, Ólöf og Árni, og giftu
sig í Dómkirkjunni. Átján ára
að aldri var Ólöf orðin heima-
vinnandi húsmóðir og þau
bjuggu sín fyrstu hjúskaparár
á Hallveigarstíg 2 þar til þau
byggðu Rauðalæk 16 árið 1958
þar sem þau bjuggu lengst af.
Árið 1950 stofnuðu þau raf-
verktakafyrirtækið Amper sem
var til húsa í Þingholtsstræti.
Ásamt því að reka heimilið
á Rauðalæk varð Ólöf marg-
faldur meistari í golfi, bæði á
Nesvellinum og í Grafarholt-
inu, en þar er ekki nóg upp-
talið, hún vann líka ötullega að
fjáröflun fyrir Hringinn með
framlögum á hannyrðum og
heimabakstri. Á golfvellinum
naut hún sín vel og varð fyrst
kvenna til að slá holu í höggi á
Íslandi (og afrekaði það alls
fjórum sinnum). Ólöf var sæmd
gullmerki Golfsambands Ís-
lands árið 1974. Ólöf og Árni
áttu mörg ánægjuleg spor á
golfvöllum Reykjavíkur og
víða í Evrópu, þau spiluðu
flesta daga allt til áttræðisald-
urs.
Ólöf fluttist í Sóltún árið
2011 og bjó þar við einstaka
umönnun starfsfólks til dauða-
dags.
Jarðarför hefur farið fram.
Karlsdóttur. Börn:
Karl Arnarson, f.
8.10. 1961, lög-
reglumaður, Erla
Arnardóttir, f. 3.3.
1965, tanntæknir,
Harpa Arn-
ardóttir, f. 29.10.
1974, gæðastjóri,
og Árni Svavar, f.
25.9. 1979, flug-
maður. 2. Geir
Árnason, jarðfræð-
ingur og kennari, f. 2.8. 1947,
kvæntur Sigrúnu Aðalsteins-
dóttur, fyrri kona hans var
Björg Jónsdóttir. Börn Geirs
og Bjargar: dr. Ólöf Guðný, f.
3.11. 1968, næringarfræðingur,
Erna Hrönn, f. 25.12. 1974,
lögfræðingur, og dr. Laufey, f.
9.8. 1983, líffræðingur. Börn
Geirs og Sigrúnar: Sara Geirs-
dóttir, f. 22.6. 1994, tónlist-
arkona, og Karen Geirsdóttir,
f. 4.12. 1996, nemi. 3. Ólöf
Árnadóttir, grafískur hönn-
uður, f. 3.7. 1954, gift Pétri
Halldórssyni. Barn: Brynja,
danskennari og grafískur
hönnuður, f. 3.10. 1984. Barna-
barnabörnin eru 16.
Ólöf Guðný ólst upp á Skóla-
vörðuholti, bjó á Njarðargötu
39 og gekk í Austurbæjar-
skóla. Aðeins 14 ára var hún
Nú er Olla amma mín horfin
á braut, 92 ára gömul, og hefur
verið jarðsett við hliðina á elsku
afa heitnum. Amma bjó við
heilsubrest síðustu misserin svo
að hún hefur verið hvíldinni
fegin en söknuðurinn er engu
að síður sár. Við amma vorum
miklar vinkonur og brölluðum
ýmislegt saman. Minningar
hellast yfir mig, minningar bæði
frá æsku og fram til dagsins í
dag, sem ylja mér nú um
hjartarætur.
Ég man þegar við amma sát-
um á gólfinu inni í fatahenginu
frammi á gangi á Rauðalæknum
með vasaljós og amma sagði
draugasögur með tilþrifum. Ég
man hvað við hlógum mikið.
Ég man eftir fimu höndunum
þínum þegar þú settir fastar
fléttur í hárið mitt. Ég man eft-
ir heitu ömmu-súkkulaði með
rjóma í eldhúsinu á Rauðalækn-
um, upprúlluðum pönnukökum
á eldhúsborðinu, með extra
sykri fyrir mig, gúrkubrauð
með kæfu og mjólk á borðinu.
Ég man þegar ég fékk að fara í
geymsluna til að máta alla
grímubúningana sem amma
hafði saumað, setja á mig alla
skartgripina og hlaupa um hús-
ið í magadans- eða hefðarfrúar-
búningi. Ég man þegar við sát-
um heilu daganna og spiluðum
grand, rommý og ólsen-ólsen.
Ég man að þú leyfðir mér
stundum að vinna en ekki oft.
Ég man eftir ömmu senda afa
með mig út á golfvöll til að slá
golfkúlur úr fötu, fá síðan M&M
í skál fyrir framan sjónvarpið
með teppi utan um mig til að
taka úr mér kuldahrollinn. Ég
man eftir öllum golfbikurunum
og verðlaunum fyrir golfið sem
við meistari amma fægðum við
eldhúsborðið á Rauðó. Ég man
þegar þú vaktir afa, um miðjar
nætur, til að taka upp á VHS-
spólur Ólympíuleikana í fimleik-
um í sjónvarpinu 1984 til að ég
gæti horft á þegar ég kæmi til
ykkar. Ég man eftir ömmu búa
til verndarengla úr pappa og
blúndu og hvað ég var stolt að
sjá þá til sölu í gamla Blóma-
vali. Heppin ég að eiga nokkra
sjálf. Ég man eftir að hafa setið
í eldhúsinu með þér á meðan þú
saumaðir á mig kjólinn fyrir
fyrsta busaballið mitt. Beislit-
aður satínkjóll með blúndu yfir.
Guðdómlegur kjóll. Ég man
hvernig þú straukst mér um
hárið þegar ég var hugsi, án
þess að segja orð. Ég man eftir
þér í eldhúsinu að undirbúa
hangikjötsveislu á jólunum, öll-
um jólaljósunum og litla jóla-
trénu í stofunni. Ég man hvað
það var gaman að skoða og
máta alla þessa fallegu 50’s- og
60’s-kjóla sem afi hafði gefið
þér og það voru sko ófáir kjól-
arnir sem ég fékk að nota á
menntaskólaböllin og voru síðan
notaðir á árshátíðum. Ég man
eftir ömmu sauma út jólasokka,
fyrir dóttur mína og önnur
langömmubörn á miðju sumri
til að þeir væru örugglega til-
búnir fyrir jólin. Ég man þegar
amma kom í permanent og
klippingu til mín þegar ég var í
hárgreiðslunámi og ég gerði
hárið á henni óvart fjólublátt.
Amma var ekki sátt með litinn
en þessu var bjargað með ljós-
um strípum og amma varð al-
sæl. Hún kom mörgum sinnum
til mín í hárgreiðslu þrátt fyrir
þetta. Ég man hvað amma og
afi voru glöð í brúðkaupinu okk-
ar Sigga.
Ég man þig, elsku amma
mín, og við fáum okkur seinna
saman heitt súkkulaði með
rjóma og spjöllum um alla
heima og geima.
Þín
Erna Hrönn.
Nú kveð ég hana tengda-
mömmu og vinkonu mína Ólöfu
Guðnýju Geirsdóttur. Ég var
svo heppin að kynnast henni
betur en margur því hún var
ekki allra, mest fyrir fjölskyld-
una; Ollu mína, Árna og strák-
ana og svo okkur hin.
Líkt og faðir hennar, Geir,
var Ólöf mikill völundarsmiður.
Oft varð mér hugsað til lista-
manna sem ná langt í sinni
grein þegar ég skoðaði lista-
verkin hennar og maður spyr
sig, hvert skyldi hönnuðurinn
tengdó hafa farið ef hún hefði
haft tök á að fara í listaskóla?
Sumir verða stór nöfn í list-
heiminum en Ólöf fórnaði sér
fyrir fjölskylduna með eftir-
minnilegri gleði og húmor þar
sem hún gerði allt fyrir þau en
ekkert fyrir sig.
Þegar ég og Olla byggðum
upp fyrirtæki okkar var dóttir
okkar alla daga hjá ömmu og
lærði af henni að búa til allt í
höndunum. Það eru forréttindi
sem dóttir okkar býr að út lífið:
„Vandaðu þig“ var viðkvæðið
hennar ömmu. Ef Ólöf gaf fjöl-
skyldunni andlegt svæði hag-
ræddi hún því þannig að hún
fékk það til baka með bravör á
golfvellinum, þar var hún meist-
ari meistaranna. Úr því hún hóf
að spila golf, varð hún best, eins
og full stofa af verðlaunum er
til vitnis um.
Ólöf var ekki há í loftinu eins
og turninn Árni en hún var stór
manneskja sem gat verið hátt-
vís þegar hún þurfti. Hún var
falleg, með kónganef, sem mér
finnst koma úr grárri forneskju,
hugsanlega frá ævafornum kon-
ungsgarði. Innilegar þakkir,
elsku vinkona, fyrir góð kynni
og óborganlegan húmor.
Pétur.
Ólöf Guðný
Geirsdóttir
✝ Ingvi ÓmarMeldal fæddist
1. júní 1952 á Ak-
ureyri. Hann lést
28. janúar 2016.
Foreldrar Ingva
voru Loftur Meldal,
verkamaður, f. 5.
febrúar 1906 í Mel-
rakkadal, Víðidal í
V-Húnavatnssýslu,
d. 18. maí 1987, og
Sigrún Leifsdóttir,
húsmóðir, f. 1. maí 1927 í Bald-
ursheimi í Mývatnssveit, d. 29.
október 1994. Systkini Ingva
eru Ragnheiður Olga Lofts-
dóttir, f. 24. janúar 1944. Hauk-
ur Sigurður Meldal, f. 9. ágúst
1945, Kristleifur Meldal, f. 17.
ágúst 1946, Sturla
Meldal, f. 9. janúar
1948, d. 1. október
2010, Hólmfríður
Elín Meldal, f. 24.
júní 1949, Guð-
mundur Meldal, f.
8. nóvember 1950,
Frosti Meldal, f. 10.
febrúar 1955, og
Sverrir Auðunn
Meldal, f. 2. júní
1957.
Ingvi starfaði meðal annars
við sjómennsku, byggingar-
vinnu og fiskvinnslu. Hann bjó
alla sína tíð á Akureyri, að
mestu í Innbænum.
Útförin fór fram í kyrrþey að
hans ósk.
Ingvi föðurbróðir minn er lát-
inn eftir harða baráttu við
krabbamein. Við systkinin ól-
umst upp í Rauða húsinu með
Ingva og vorum því í miklum
samskiptum við hann. Líf Ingva
var ekki alltaf auðvelt, en hann
bjó við þá einstöku skapgerð að
verða aldrei bitur yfir hlutskipti
sínu. Hann var mikið ljúfmenni
og góður við alla sem hann
komst í kynni við, menn og dýr.
Ingvi var stríðinn og hafði sér-
stakt dálæti á að æsa þá upp
sem stóðu í rökræðum við hann,
þá kom glottið oft fram á andlit-
ið. Hann gætti þess þó að særa
engan og oft ef við systkinin
áttum í rökræðum við hann
hringdi hann í okkur nokkrum
tímum síðar og var þá búinn að
taka Ragnar Reykás á allt sam-
an. Það fór aldrei á milli mála
hvað Ingva þótti vænt um okk-
ur, hann var eftirlátssamur, en
það skipti hann miklu máli að
okkur vegnaði vel í lífinu. Hann
var stoltur af okkur, sama hvað
við tókum okkur fyrir hendur,
og lét okkur vita hvað hann
hafði mikla trú á okkur. Hann
var alltaf að passa upp á okkur
og brýndi gjarnan fyrir okkur
hinar ýmsu hættur lífsins.
Þrettán ára unglingurinn kunni
lítið að meta kraftmikla fyrir-
lestra um ógnir áfengis og kyn-
sjúkdóma sem var lýst með
mjög ýktum og myndrænum
hætti, enda var Ingvi mjög fróð-
ur um ýmsa sjúkdóma. Seinna
vissi maður að þetta var allt
gert af umhyggju. Þegar ég
flutti úr foreldrahúsum hringdi
hann oft rétt fyrir háttatíma til
að spyrja hvort mér liði ekki vel
og til að bjóða mér góða nótt.
Hann keypti gjarnan lottómiða
og var oft búinn að úthluta vinn-
ingnum fyrirfram til ýmissa
ættingja og kunningja, sem
hann taldi þurfa meira á þessu
að halda en hann. Mér telst til
að hefði hann unnið ætti ég lík-
lega inni hjá honum nokkra
milljarða miðað við öll áheitin.
Ingvi var hændur að dýrum og
við hvöttum hann oft til að eign-
ast kött eða hund. Það tók Ingvi
ekki í mál, hann var sko enginn
maður til þess. Ráðin voru þó
tekin af honum þegar nágranna-
kötturinn Kolbeinn ákvað að
ættleiða Ingva og flutti inn til
hans einn daginn. Þeir áttu góð
ár saman og hlýtur Kolbeinn að
teljast dekraðasti köttur Inn-
bæjarins frá upphafi. Hundarnir
í Innbænum heilsuðu Ingva
gjarnan á ferð hans um hverfið
og hrafnarnir bönkuðu upp á
hjá matföður sínum, sem hlúði
jafnt að stórum sem smáum
fuglum. Þegar Ingvi var yfir
áramót á sjúkrahúsi fyrir sunn-
an fékk heimilisfólkið í Rauða
húsinu engan frið til að sofa út á
jóladagsmorgun, svo ákaft
bönkuðu hrafnarnir á mæninn
og heimtuðu sitt.
Ingvi var hjálpsamur í eðli
sínu, hann sinnti vel nágrönnum
sínum, þótti vænt um stúlkurn-
ar í Brynju sem voru svo góðar,
mokaði frá dyrum ef þörf var á,
leit eftir bátunum hjá Nökkva
og gætti þess að engin börn
kæmu sér í hættu í hverfinu.
Hann var þakklátur fyrir það
sem gert var fyrir hann og tal-
aði hlýlega um yndislegu stúlk-
urnar sem önnuðust hann í veik-
indunum, bæði á sjúkra-
húsunum og meðan hann lá
veikur heima. Heimurinn hefur
misst mikið góðmenni í hvers-
dagshetjunni Ingva og ég vona
að hann hafi vitað hvað hann
gaf með öllum litlu góðverkun-
um sínum. Hann skilur eftir sig
stórt skarð.
Sigrún Ella Meldal.
Ingvi Ómar Meldal
Ótt er nú höggvið
í garð okkar leik-
húsmanna. Látinn
er Hallmar Sigurðs-
son leikstjóri mjög um aldur
fram eftir glímu við erfiðan sjúk-
dóm. Að honum er mikil missa.
Því miður var ég staddur í út-
löndum þegar andlát hans og út-
för bar að; verð því að láta mér
nægja hér örfá kveðjuorð.
Ég minnist þess vel þegar við
hittumst fyrsta sinni. Ég var þá
á fundi í einhverjum af þessum
eilífu nefndum sem ég var settur
í og okkur boðið að skoða
Dramatiska institutet i Stokk-
hólmi. Þar var þá komin leik-
stjórnardeild, hin fyrsta á Norð-
urlöndum og mér var sagt að þar
hefði einn Íslendingur komist í
hóp útvaldra. Áður hafði hann
stundað nám og lokið prófum við
háskólann í Stokkhólmi í leiklist-
arsögu og skyldum fræðum.
Þessi ungi maður bauð af sér
góðan þokka og talaði skynsam-
lega.
Ári seinna eða tveimur var
hann kominn heim og tilbúinn að
hefjast handa; sennilega var
hann sá fyrsti á eftir Eyvindi Er-
lendssyni sem stundað hafði
formlegt leikstjórnarnám. Líkt
og við höfðum í Leikfélaginu
boðið Eyvindi verkefni áður en
hann stofnaði sína eigin leik-
smiðju, þótti mér jafn einsýnt, að
þessi ungi maður skyldi fá sem
fyrst tækifæri til að reyna krafta
sína. Ég nánast gaf honum sjálf-
dæmi í verkefnavalinu (hann
nefndi ein þrjú leikverk), vitandi
það, að ef leikstjóri brennur fyrir
verki, er það líklegra til árangurs
en ella. Hann valdi Könnusteyp-
inn pólitíska eftir Holberg og við
fengum Jakob Benediktsson sem
áður hafði fengist við Holberg af
mikilli hind til að þýða leikinn.
Þetta varð nú svolítið sögulegt
og sennilega ekki óskabyr fyrir
ungan og óreyndan leikstjóra.
Aðalhlutverkin, könnusteypinn
og þjóninn Henrik, skyldu þeir
Róbert Arnfinnsson og Bessi
Bjarnason leika. En um sumarið,
á miðju æfingaskeiðinu, kom
babb í bátinn. Hollywood vildi fá
Róbert til að leika í stórmynd hjá
sér. Blöðin hömuðust: Ætlar
leikhússtjórinn virkilega að
hindra frama Róberts Arnfinns-
sonar? Það vildi leikhússtjórinn
augsýnilega ekki, því að skipt
var í hlutverkum, Bessi tók við
könnusteypinum og Þórhallur
Sigurðsson Henriki. Og allt fór
vel, þó að skipulag leikhússins
það haustið riðlaðist. Hlálegast
var þó það, að ekkert varð af því
að Robert léki í umræddri mynd;
ekki veit ég hvað kom í veg fyrir
það.
Hallmar
Sigurðsson
✝ Hallmar Sig-urðsson fædd-
ist 21. maí 1952.
Hann lést 30. jan-
úar 2016.
Hallmar var
jarðsunginn 9.
febrúar 2016.
En í þessum
sporum sýndi Hall-
mar þegar hver
töggur var í honum.
Síðan átti hann
glæsilegan feril sem
leikstjóri og leik-
hússtjóri og reynd-
ar í ígripum sem
leikari líka. Hann
var og afbragðs
upplesari, enda
gæddur sérdeilis
hljómfagurri rödd og ljóðrænum
næmleika. Oft lágu leiðir okkar
saman, en kannski minnist ég
með mestri ánægju þess, þegar
hann var leikhússtjóri í útvarp-
inu; þá átti maður erindi þangað
og var hvattur til þess.
Leikhúsfólk er þekkt að því að
tala um leikhús og aftur leikhús.
Það gerðum við Hallmar líka, en
okkar samtöl voru öðruvísi en
flestra.
Þar kom til hans mikla skyn-
semd, næmleiki, hógvær prúð-
mennska og öfgalaus yfirvegun,
sem þó fól ekki í sér að strangt
væri ekki metið og dæmt. En
hann var mannúðarmaður í öllu
sínu atferli.
Okkar síðasta samtal var fyrir
nokkrum vikum á þessum sömu
nótum. Hann var þá búinn að
koma fram fyrir alþjóð í útvarps-
þætti og lýsa lífi sínu í skugga
dauðans af sjaldgæfri fegurð og
þroska. Þannig er gott að minn-
ast hans.
Ég sendi Sigríði, Herdísi og
fjölskyldunni samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Hallmars
Sigurðssonar. Yfir henni er
ljómi.
Sveinn Einarsson.
Góður félagi okkar er genginn
allt, allt of snemma.
Halli Didda var samferða okk-
ur flestum í gegnum ár æskunn-
ar á Húsavík. Misnáin voru þó
kynnin við þennan hægláta og
hæverska en ætíð glaðlega dreng
með íbyggna augnaráðið og
glettnu brosvipruna, sífellt að
spekúlera eitthvað.
Seinna, er á mesta amstri er-
ilsömu áranna hægði, áttum við
því láni að fagna að endurvekja
gömlu kynnin og gott betur á
vettvangi kaffiklúbbsins okkar.
Við þar munum sakna sárt
hins notalega andblæs og hlýju
sem af nærveru hans stafaði,
flauelsmjúku raddarinnar sem
umvafði vel ígrunduð orð hans og
síðast en ekki síst glettninnar,
sagnanna og hæverska hláturs-
ins sem einkenndu þennan ljúf-
ling og drógu persónu hans svo
sterkum dráttum.
Halli var einn af þeim sem
stækka því nánari sem kynnin
verða.
Hafðu þökk fyrir stundirnar
góðu.
Megi fjölskylda hans finna
styrk í missi sínum og söknuði.
Fyrir hönd kaffifélaganna að
norðan,
Sigurjón Pálsson.
Að skrifa minningagrein
Ekkert gjald er tekið fyrir birtingu minningagreina.
Þær eru einnig birtar á www.mbl.is/minningar.
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.