Morgunblaðið - 15.09.2016, Blaðsíða 70

70 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2016
✝ Þorleifur Stef-án Guðmunds-
son fæddist 1. febr-
úar 1957 í Keflavík.
Hann lést eftir erf-
ið veikindi á
blóðlækningadeild
Landspítalans 1.
september 2016.
Foreldrar Þor-
leifs voru Guð-
mundur Helgi
Gíslason frá Mið-
húsum í Garði, f. 7. október
1926, d. 25. febrúar 1998, og
Guðfinna Jónsdóttir frá Meið-
astöðum í Garði, f. 25. janúar
1930, d. 31. maí 2008. Systkini
Þorleifs eru Marta, f. 1950, Ingi-
björg Jóhanna, f. 1951, Jón, f.
1953, og Sigrún, f. 1955.
Hinn 6. ágúst 1983 kvæntist
Þorleifur Ingibjörgu Sigurð-
ardóttur, f. 21. júlí 1957. For-
eldrar hennar eru Audrey Dou-
glass Magnússon, f. 5. janúar
1932, og Sigurður S. Magn-
ússon, f. 16. apríl 1927, d. 21.
október 1985. Börn Þorleifs og
Ingibjargar eru: 1) Sigurður
James, f. 20. desember 1980,
kvæntur Ólöfu Birnu Mar-
eignasölu óslitið til dauðadags.
Hann lauk námi til löggildingar
fasteigna-, fyrirtækja- og skipa-
sala árið 2005 og kenndi síðar
nokkur misseri við sömu náms-
braut hjá Endurmenntun Há-
skóla Íslands. Hann lauk prófi
frá Matsmannaskóla Íslands og
sat í stjórn Matsmannafélags Ís-
lands frá árinu 2004. Hann var
félagi í Oddfellow-reglunni og
einnig félagi í Karlakór Graf-
arvogs frá stofnun kórsins en
tónlist var honum alla tíð hug-
leikin.
Þorleifur stundaði íþróttir
alla sína tíð. Hann var m.a.
markvörður meistaraflokks
knattspyrnufélagsins Víðis í
Garði á árunum 1977-1984 og
keppti í meistaraflokki með
Íþróttafélagi stúdenta í körfu-
knattleik í mörg ár. Hin síðari
ár, þegar íþróttameiðsl fóru að
gera vart við sig, æfði hann bad-
minton með börnum sínum og
vinum sér til heilsubótar. Hann
var mikill stuðningsmaður
enska knattspyrnuliðsins Liver-
pool og þær voru ófáar ferð-
irnar sem farnar voru á leiki
liðsins til þess að hvetja sína
menn. Hann hafði einnig ánægju
af útiveru, styttri og lengri
hjólaferðum sem og smíðum.
Þorleifur verður jarðsunginn
frá Hallgrímskirkju í dag, 15.
september 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
grétardóttur, f. 31.
maí 1980. Börn
þeirra eru Ingi-
björg Soffía, f.
2009, Stefán Daði,
f. 2011, og Margrét
Birta, f. 2013. 2) El-
ín, f. 21. júlí 1984,
unnusti Pétur Rún-
ar Sverrisson, f. 12.
október 1977. Börn
þeirra eru Ásdís
Ösp, f. 2007, og
Alexandra Fjóla, f. 2010. 3)
Kári, f. 21. júlí 1984. 4) Bjarki, f.
22. mars 1993. 5) Bjartur, f. 5.
janúar 1995.
Þorleifur ólst upp í Garðin-
um. Eftir barnaskólagönguna
lauk hann landsprófi frá Gagn-
fræðaskólanum í Ólafsfirði og
síðan lá leiðin í Menntaskólann
að Laugarvatni þaðan sem hann
varð stúdent árið 1977. Hann
flutti til Reykjavíkur og lauk
B.Sc.-námi í líffræði frá Háskóla
Íslands árið 1981. Hann starfaði
m.a. hjá Íslenskum aðalverktök-
um á sínum yngri árum en hóf
störf á fasteignasölunni Eigna-
miðlun í Reykjavík árið 1981 og
starfaði hann þar við fast-
Kveðja frá eiginkonu.
Ég minnist þín um daga og dimmar
nætur.
Mig dreymir þig svo lengi sem hjartað
slær.
Og meðan húmið hylur allt sem
grætur,
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbros, þau aldrei gleymast,
þitt allt, þitt bænamál og hvarms þíns
tár.
Hvert ráð, hvert orð, hvert armtak þitt
skal geymast.
Þín ástarminning græðir lífs míns sár.
(Ásmundur Jónsson)
Með ást.
Þín Inga.
Elsku Leifi.
Nú ertu farinn frá okkur en
eftir standa ótalmargar minning-
ar sem hægt er að ylja sér við. Ég
hugsa um það þegar við sáumst
fyrst. Þú keyrðir okkur Sigga í
próflokapartí og það kvöld voru
örlögin ráðin.
Það leið ekki á löngu þar til ég
var orðin fastagestur í Jakaseli.
Þar voru einkennandi hlýjar og
góðar móttökur ykkar Ingu. Mér
var strax tekið sem einni af fjöl-
skyldunni og mikið sem mér leið
vel hjá ykkur, svo vel að nokkrum
mánuðum síðar flutti ég til ykkar.
Það var ómetanlegur tími. Allar
stundirnar í stofunni og eldhús-
inu að spjalla um allt og ekki
neitt.
Þú, alltaf til í að hlusta og ráð-
leggja þegar það átti við. Skilyrð-
islaus stuðningur í öllu því sem
við Siggi tókum okkur fyrir hend-
ur. Það fannst glögglega þegar
við Siggi fórum í ferðalagið okkar
2006. Sú ferð var að miklu leyti
farin vegna þinnar hvatningar og
aftur gátum við reitt okkur á þig
þegar við keyptum okkar fyrstu
íbúð, þar var aldeilis ekki komið
að tómum kofunum hjá sjálfum
fasteignasalanum. Svona mætti
lengi telja. Þó að við höfum síðan
flutt af landi brott þá varstu
áfram okkar helsti bakhjarl og sá
sem við leituðum til þegar kom að
öllum stærri ákvörðunum í lífi
okkar. Alltaf óbilandi stuðningur
og alltaf með brosi á vör. Alltaf
jákvæður. Talandi um að hafa
frábæra fyrirmynd í lífinu. Harð-
duglegur og ósérhlífinn, glað-
lyndur og alltaf til í að hjálpa öðr-
um. Einstakur maður svo ekki sé
meira sagt. Heppin ég að hafa
fengið að þekkja þig síðastliðin 12
ár þó ég hefði viljað að þau hefðu
orðið miklu fleiri.
Minningarnar eru margar.
Þegar þú gerðir grín að mér þeg-
ar ég gerði þetta sérstaka með
augunum sem bara þú sást. Þeg-
ar þú gerðir grín að ofurskipulag-
inu mínu. Allar pönnukökuheim-
sóknirnar, ekki séns að ég kæmi í
heimsókn nema að fá Leifa-
pönnsur.
Þegar þú sagðist vera hand-
viss um að í hjarta mínu væri ég
Liverpool-kona. Þegar þú kallað-
ir mig uppáhaldstengdadóttur
þína – enda sú eina. Hvað þú
varst stoltur af okkur Sigga, það
fann maður vel ásamt mikilli
væntumþykju.
Hvernig afabörnin steinsofn-
uðu í afafangi þegar þau voru
pínulítil. Hvernig afabörnin sóttu
í þig þegar þau voru orðin stærri.
Umræðurnar um að ég væri
genaferjan þín og þinn 25% hlut-
ur í hverju barnabarni.
Fylgjast með þér taka á erf-
iðum veikindum af ótrúlegu
æðruleysi. Frábæra sambandið
ykkar Sigga, það verður erfitt,
jafnvel ómögulegt, að fylla í það
skarð.
Sjá þig stoltan fjölskylduföður
eiga sérstakt samband við hvern
og einn í fjölskyldunni. Frábæru
fjölskylduna ykkar sem einkenn-
ist af góðu fólki með yndislegt
hjartalag. Þar datt ég í lukku-
pottinn að verða ein af ykkur.
Ég er sorgmædd og leið að
kveðja þig. Finnst þetta ósann-
gjarnt og tilgangslaust. En sú til-
finning sem ég finn líka fyrir er
þakklæti.
Þakklát fyrir að hafa kynnst
þér og haft fyrir augunum flotta
fyrirmynd í lífinu. Þakklát fyrir
góðar stundir. Þakklát fyrir okk-
ar góða samband sem var einlægt
og traust. Takk, Leifi, fyrir allt.
Mér mun alltaf þykja vænt um
þig og söknuðurinn mun aldrei
hverfa.
Þín
Ólöf Birna.
Ljúfari og brosmildari maður
en afi Leifi er vandfundinn og
maður getur ekki annað en hugs-
að hversu ósanngjarnt lífið getur
verið. Núna eru nokkrir dagar
liðnir frá því að þú kvaddir okkur
og ég trúi ekki enn að þú sért far-
inn.
Efst í huga mér eru allar heim-
sóknirnar og öll skemmtilegu
samtölin sem ég átti við þig. Þú
varst alltaf glaður og varst alltaf
tilbúinn til þess að hjálpa öðrum.
Það að fylgjast með þér takast
á við erfið veikindi sýndi mér líka
hversu sterkur og ákveðinn þú
varst. Það var ótrúlegur heiður
að fá að vera partur af fjölskyld-
unni ykkar þessi ár og þín verður
sárt saknað af öllum sem þig
þekktu.
Takk fyrir allar stundirnar.
Knús,
Margrét Sif.
Hann Leifi, litli bróðir minn,
þurfti að stökkva af lífsvagninum
alltof fljótt og hverfa frá öllu sem
var honum kærast, henni Ingu
sinni, börnum og barnabörnum
en alltaf hafði hann verið vakinn
og sofinn yfir velferð sinna nán-
ustu.
Stökkið tók hann af æðruleysi
þótt hann hafi aldrei gefið upp
vonina um að fá að vera hér í
heimi svolítið lengur.
Ég átti yndislegan bróður.
Hann var hreystin, ákafinn og
heilbrigðið uppmálað. Að auki
var hann einstakt ljúfmenni, bón-
góður, traustur og sannur alla
tíð.
Sem barn var hann úti frá
morgni til kvölds og kastaði sér á
eftir boltanum í markinu í tíma og
ótíma. Einnig afrekaði hann m.a.
að hlaupa heilt maraþon í túnfæt-
inum heima og þraukaði hann all-
an þann daginn á hlaupum og
gafst ekki upp. Þjálfunin skipti
hann miklu máli og kappið og ein-
beitingin héldu honum gangandi.
Svo tóku íþróttafélögin við.
Markmaður í fótbolta var hann
hjá Víði í Garði og svo iðkaði hann
körfubolta hjá ÍS á háskólaárum
en þá íþrótt stundaði hann þar til
kraftur þvarr.
Leifi var sannur og traustur í
eðli sínu og minnist ég þess þegar
hann reyndi að hughreysta mig
eitt sinn er ég horfði á eftir nán-
ast öllum sölupeningunum sem
ég var með fjúka út í veður og
vind.
Ég var ellefu ára og hann, einu
og hálfu ári yngri. „Segðu bara
sannleikann, það er alltaf best,
þau verða ekkert reið.“ Hann var
þarna að hjálpa mér í brjáluðu
veðri að selja „Vikuna“ en hvað
sem veðurguðirnir sögðu þá
skyldi salan fara fram á fimmtu-
dögum.
Þarna hafði ég dottið illa af
hjólinu mínu, misst peningavesk-
ið í götuna, það opnast og því fór
sem fór. Mér fannst ég algjörlega
hafa brugðist foreldrum mínum
þar sem þau voru ábyrg.
Hann hughreysti mig alla leið-
ina heim og auðvitað hafði hann
rétt fyrir sér, foreldrar okkar
urðu ekkert reið heldur höfðu
fullan skilning á aðstæðum.
Þarna hafði hann bróðir minn
sannarlega á réttu að standa.
Eftir að Leifi lauk líffræðinámi
við Háskóla Íslands höguðu ör-
lögin því þannig að hann fór að
vinna á fasteignasölunni Eigna-
miðlun en þaðan varð svo ekki
aftur snúið og varð hann síðar
einn af eigendum Eignamiðlunar
enda traustsins verður. Hann
sagði mér eitt sinn að sér hefði
ekki leiðst einn einasta dag í
vinnunni. Þar var frábært fólk og
þar gat hann líka sinnt tölvumál-
um, einkum forritun, og hannaði
hann söluforrit sem fasteignasöl-
ur almennt notuðu til margra ára.
Alltaf var Leifi einstaklega
greiðvikinn og hjálpfús hvort
sem um var að ræða fasteigna-
kaup eða aðstoð af ólíkum toga og
alltaf var bæði árangursríkt og
þægilegt að leita til hans í stóru
sem smáu.
Leifi hafði einstakt jafnaðar-
geð, sá alltaf björtu hliðarnar á
hlutunum og var gamansemin
aldrei langt undan sem hann
kryddaði gjarnan með góðlát-
legri stríðni. Stórfjölskyldan, vin-
ir og vinnufélagar fengu oftsinnis
að njóta þessa húmors Leifa á
góðum stundum.
Við öll söknum hans sárt en
björt minning hans mun lifa og er
hugur okkar hjá Ingu og börn-
unum öllum.
Sigrún.
Yndislegur mágur og svili Þor-
leifur Stefán Guðmundsson er
horfinn frá okkur eftir erfið veik-
indi. Við hjónin vorum svo lán-
söm að vera samferða Leifa allt
frá því að kynni tókust milli
þeirra Ingu. Það var ljóst að þar
fór drengur góður og mikið
mannsefni enda naut hann strax
mikillar hylli og trausts innan
stórfjölskyldunnar. Leifi var stór
vexti eins og hann átti kyn til og
öll hans nærvera var sterk. Hann
var opinn og jákvæður maður og
með afar gott skap. Hann var
sérstaklega skemmtilegur og
stríðinn, hafði margvísleg áhuga-
mál sem og mikinn áhuga á fólki
og gaf hann öllum þann tíma sem
þurfti þrátt fyrir oft á tíðum mikl-
ar annir. Hann valdi sér snemma
starf sem krafðist mikilla mann-
legra samskipta og þar sem hæfi-
leikar hans fengu notið sín enda
var starfið honum alla tíð mjög
hugleikið.
Þau Inga hófu búskap í kjall-
araíbúð tengdaforeldra Leifa á
Flókagötu 54 í Reykjavík og
eignuðust þau þar sitt fyrsta
barn, Sigurð James. Fljótlega
flutti litla fjölskyldan í Selja-
hverfið í Breiðholti þar sem hún
hefur búið alla tíð síðan. Hin
börnin komu svo eitt af öðru,
fyrst tvíburarnir Elín og Kári og
síðan Bjarki og loks Bjartur.
Leifi var alla tíð mjög stoltur af
öllum börnunum sínum og átti
náið og ástríkt samband við hvert
og eitt þeirra.
Inga og Leifi voru einstaklega
samstiga og samhent hjón og ber
þeirra fallega heimili því glöggt
vitni. Inga hefur haldið styrkri
hendi um heimilið alla tíð og var
hún mikil stoð og stytta Leifa í
veikindunum.
Leifi studdi okkur hjónin mjög
alla tíð og reyndist börnum okkar
góður. Vinátta okkar var traust
alla tíð og aldrei bar skugga á.
Fjölskyldurnar hafa samfléttast
á löngum tíma og þau bönd eru
sterk.
Minningarnar eru ótal margar
og bjartar og hefðum við óskað
þess að fá enn meiri tíma saman
en eigi skal sköpum renna. Dýr-
mætar minningarnar styrkja
okkur nú.
Elsku Inga, Siggi, Elín, Kári,
Bjarki og Bjartur, þið voruð
björtustu ljósin í lífi Leifa.
Við þökkum Leifa samfylgdina
og vitum að við hittumst seinna.
Blásið, blásið, vindar,
í björtu seglin hans.
Vísa honum, blástjarna,
veg til lands.
(Davíð Stefánsson)
Guð geymi Leifa og blessuð sé
minning hans.
Snjólaug og Ragnar
(Lóló og Raggi).
Leifi mágur minn og vinur yf-
irgaf þessa jarðvist 1. september
eftir baráttu við illvígan sjúkdóm.
Maður á besta aldri sem lifað
hefur heilbrigðu lífi, stundað
íþróttir alla ævi, er rifinn á brott
frá konu, fimm börnum og fimm
barnabörnum. Það er grátið,
syrgt og saknað. Eftir standa
minningar um góðan dreng.
Ég kýs að minnast drengsins
með hreina hjartað og léttu lund-
ina.
Og af því hann var alæta á tón-
list vil ég líka minnast hans fyrir
leitina að hinum hreina tón.
Garðar Hólm úr Brekkukotsann-
ál fann aldrei hinn hreina tón og
kom sér þess vegna alltaf undan
að syngja á Íslandi en var sagður
heimsfrægur í útlöndum. Leifi
kom sér aldrei undan einu eða
neinu heldur tókst á við öll verk-
efni lífsins, þótt ekki væri hann
stórsöngvari frekar en ég. Hvor-
ugur okkar varð heimsfrægur.
Ég held við höfum báðir áttað
okkur á því að okkar sigrar í leit-
inni að hinum hreina tón yrðu
ekki á tónlistarsviðinu. Hinn
hreini tónn á ekki bara við um
tónlist heldur líka listina að vera
góð manneskja. Að umgangast
alla af varfærni og virðingu. Að
setja það fordæmi fyrir börnin
sín að verða betri manneskjur.
Þannig skildi hann eftir góða
nærveru, var hvers manns hug-
ljúfi og bóngóður.
Áhugi Leifa á tónlist náði há-
marki í verkum Peter Gabriel.
Þuldi hann utanbókar heilu bálk-
ana úr textunum, gjarnan með
skýringum um merkingu þeirra
og aðrar athugasemdir til þess að
áheyrendur smituðust af snilld-
arverkunum. Hann var svo ein-
lægur í þessum áhuga sínum að
jaðraði við trúarbrögð.
Minningarnar streyma. Okkur
varð strax vel til vina þegar ég
tengdist fjölskyldunni fyrir
meira en fjörutíu árum. Við átt-
um ótal góðar stundir, sérstak-
lega á árum áður. Leifi bjó m.a.
hjá okkur í Svíþjóð heilt sumar,
þá um tvítugt. Það var um svipað
leyti og hann hafði kynnst Ingu
sinni sem nú syrgir mann sinn
eftir langt og farsælt hjónaband.
Og Leifi hafði sérstakan húm-
or; hefði maður sem dæmi spurt
hvort sjúkdómurinn ágerðist eða
hvort hann væri á hröðum bata-
vegi hefði hann getað svarað
stutt og laggott: „Já.“
Við sameinuðumst um tíma í
leitinni að hinum hreina tón og
sungum saman í karlakór. Á leið-
inni á æfingar var gjarnan hlust-
að á Gabriel eða Sigur Rós enda
oftast í hans bíl, sem auðvitað
stjórnaði lagavalinu. Þegar okk-
ur tókst sem best upp í kórsöng-
num fannst okkur við skrefi nær
almættinu og hinum hreina tón.
Þessi tími færði okkur saman. Ég
held við höfum fundið það báðir
að leitin að hinum hreina tón gæfi
lífinu gildi.
Solsbury Hill var fyrsta lag
Peter Gabriel eftir skilnað við
Genesis. Lagið má túlka sem
andlega upplifun, að missa eitt-
hvað en fá eitthvað annað í stað-
inn. Stefið úr laginu „Son, he sa-
id, grab your things I’ve come to
take you home“ mættu vera
kveðjuorð til Leifa þar sem hann
er örugglega á gullnum ökrum
með foreldrum sínum sem að
handan hafa fylgst með hetju-
legri baráttu sonarins undan-
farna mánuði.
Ótal minningar um góðan
dreng styrki fjölskyldu og vini í
sorginni og hjálpi til við að takast
á við erfiðan missi.
Ólafur Örn Ingólfsson.
Elsku Leifi stóri, minn kæri
frændi og vinur. Það er stórt
skarð í hjartanu við fráfall þitt.
Minningarnar hrannast upp og
sárt er að hugsa til þess að ég fái
ekki að tala við þig aftur, hlæja
með þér aftur.
Ég minnist þess þegar ég var
lítil þá baðstu okkur um að teikna
á iljarnar á þér og var það mikið
sport. Í leiðinni kynntir þú okkur
mismunandi tónlist en þó stóð
hæst tónlist með Peter Gabriel.
Ég skildi ekki alveg þá tónlist,
þar sem ég hlustaði meira á Spice
Girls á því tímabili en í seinni tíð
lærði ég að meta þína tónlist mik-
ils.
Húmorinn hjá þér var einstak-
ur. Það sem þér þótti gaman að
segja aulabrandara sem létu
mann springa úr hlátri. Þú spurð-
ir mig eitt sinn hvort ég gæti
staðið á höndum og ég svaraði
nei, en þú hélst því fram að það
gætir þú. Ég trúði þér ekki og
bað þig að sanna það. Um leið
beygðir þú þig niður, settir hend-
urnar undir iljarnar og sagðir
„jú, sjáðu, ég stend á höndum“.
Annað eins dæmi er að ef kona
var ólétt og ég spurði þig „er hún
með strák eða stelpu í maganum“
þá svaraðir þú strax já. Svipurinn
á þér þegar þú svaraðir var ómet-
anlegur, skælbrosandi. Það var
ekki annað hægt en að vera bros-
andi og hlæjandi í kringum þig,
þú varst með svo góða nærveru.
Við fórum á Sigur Rósar-tón-
leika einu sinni fyrir mörgum ár-
um og þar sem ég er nú ekki stór
ákvaðstu að lyfta mér upp. Ég
varð svo vandræðaleg enda á
gelgjunni og þú hlóst bara og
hlóst og hélst mér ennþá lengur
uppi. Síðan þá hefur þú nánast
alltaf sagt við mig hvenær þú
ættir að lyfta mér næst upp og
hlóst og hlóst.
Í hvert skipti sem nálgaðist af-
mælið mitt spurðir þú mig hve-
nær þú og pabbi ættuð að mæta
og syngja fyrir vini mína. Á yngri
árum var svarið frá mér alltaf
nei, því ég var ekki að fá frænda
minn í afmæli til að gera mig
vandræðalega. En á seinni árum
fór svarið frá mér að breytast í já
og þú værir velkominn hvenær
sem er. Þú hlóst alltaf og gafst
mér knús í staðinn.
Þú rifjaðir reglulega upp þeg-
ar þú kenndir mér að tefla skák.
Það er lengri saga sem mun lifa í
minningunni að eilífu en það sem
við gátum hlegið mikið að þeim
ógleymanlega degi.
Við deildum áhuga á bókum og
sögum og þá sérstaklega Lord of
the Rings. Mér hefur alltaf þótt
svo vænt um þann dag þegar þú
bauðst okkur fjölskyldunni heim
til að horfa á myndirnar á stóra
skjávarpanum og þú hélst
klukkutíma fyrirlestur fyrir okk-
ur áður um upphaf LOTR. Þar
varstu með „slide-show“ og allar
upplýsingar og fannst mér þetta
svo áhugavert og flott að einhver
skyldi deila með mér þessum
áhuga.
Liverpool var stór hluti af þínu
lífi og eru ferðirnar okkar á An-
field ógleymanlegar og dýrmæt-
ar. Ég mun alltaf vera þakklát
fyrir þær ferðir.
Elsku yndislegi frændi minn.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði. Ég mun reyna að brosa í
gegnum tárin og hugsa um allar
þær yndislegu minningar sem ég
á um þig. Glaðvær, léttur, hlæj-
andi og komst öllum í kringum
þig til að brosa. You’ll never walk
alone.
Þín
Hrund.
Hláturmildi, vinnusemi, já-
kvæðni, sagnagleði, hjálpsemi og
nægjusemi eru eiginleikar sem
einkenndu þau systkini frá Meið-
astöðum; Finný, Eika, Rúnu og
Huldu. Þeir eiginleikar hafa erfst
í mismiklum mæli til næstu kyn-
slóðar. Leifi frændi var svo hepp-
inn að erfa marga þessara eig-
inleika.
Leifi frændi var afar hjálp-
samur maður. Í hvert sinn sem
einhver í fjölskyldunni var í fast-
eignahugleiðingum var Leifi boð-
inn og búinn að hjálpa. Eitt sinn –
fyrir margt löngu – hringdi
Ninna í Leifa og sagðist hafa hug
á u.þ.b. 100 fermetra íbúð á
Sjafnargötu eða Fjölnisvegi.
Leifi tók erindinu afar vel, þótt
varla sé til sú fasteign sem upp-
fylli þessi skilyrði; sagðist myndu
hafa hana í huga – en hvort hún
Þorleifur Stefán
Guðmundsson