Morgunblaðið - 15.09.2016, Blaðsíða 71

MINNINGAR 71
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2016
hefði kannski hug á að hugsa um
fleiri götur bæjarins?
Þegar mamma og pabbi hugs-
uðu sér til hreyfings úr Hóla-
stekk fyrir tæpum tveimur árum
leituðu þau til Leifa. Leifi frændi
bauðst til að koma bara í heim-
sókn og fara yfir alla möguleika
með þeim, sem og hann gerði,
þeim til ómælds léttis.
Leifi frændi var bjartsýnn
maður og jákvæður. Þótt hann
væri veikur var hann alltaf sann-
færður um að sigrast á sjúkdóm-
inum. Hann var duglegur að
hreyfa sig og leit björtum augum
til framtíðar. Þegar hann var að
klára eina af sínum meðferðum á
spítalanum nú fyrir réttu ári kom
hann og heimsótti pabba á dán-
arbeðinn. Okkur þótti öllum gíf-
urlega vænt um þá velgjörð hans.
Leifi var mjög hláturmildur
maður og hafði gaman af því að
segja sögur. Ein af uppáhalds-
sögum hans var um það þegar
þeir Unnar bróðir voru unglings-
strákar að leiða naut undir kú,
ásamt Mörtu Kristínu, þá níu ára.
Marta sá eitthvert sérkennilegt
líffæri á nautinu, benti og spurði:
„Hvað er þetta?“ – Þeir urðu svo
feimnir, en svöruðu að bragði:
„Þetta er bara gulrót“ og hlógu
heil ósköp. Þessu gat Leifi
skemmt sér yfir alla ævi þegar
hann rifjaði upp þetta snilldarsv-
ar þeirra Unnars, við þessari
ágengu spurningu frá óreynda
stúlkubarninu.
Nú hefur Meiðastaðafjölskyld-
an kvatt annan afkomanda þeirra
Meiðastaðasystkina. Unnar
bróðir kvaddi okkur í júní 2010 og
nú Leifi. Báðir háðu þeir baráttu
við krabbamein á svipuðum tíma.
Þeir voru miklir félagar og áttu
það til að eiga margar góðar hlát-
urrokur saman. Það verður því
skarð fyrir skildi, næst þegar
Meiðastaðafjölskyldan kemur
saman. En ef við leggjum nú vel
við hlustir getum við kannski
heyrt hláturrokur þeirra félaga
frá öðru tilverustigi?
Við vottum Ingu og öllu góða
fólkinu í fjölskyldu hennar og
Leifa okkar dýpstu samúð.
Jón Ellert, Marta Kristín,
Jónína og fjölskyldur.
Elsku Leifi. Þú þurftir að lúta í
lægra haldi fyrir þeim illvíga
sjúkdómi sem þú háðir svo hetju-
lega baráttu við og er það sárara
en tárum taki. Hugurinn reikar
til baka. Þið frændurnir að hlusta
á Genesis, Supertramp, Phil Coll-
ins, Peter Gabriel og ýmsa fleiri,
og þú kunnir alla textana, sagði
Unnar. Árvissar sumarheim-
sóknir ykkar Ingu norður til Ak-
ureyrar með börnin ykkar. Grill-
að, spjallað og leikið.
Ógleymanlegar stundir. Þú að
spila fótbolta á Pollamóti Þórs, í
marki fyrir Víði úr Garðinum. Já,
Garðurinn skipaði stóran sess í
hugum ykkar frændanna, Unn-
ars og þínum. Mikið brallað,
kýrnar reknar og sóttar, þær
vöktu sérstaka athygli ykkar
frændanna og leiddist ykkur ekki
að stríða systrum þínum á þeim,
sérstaklega ef vinir þeirra voru í
heimsókn. Það var alltaf gott að
koma í Garðinn til elsku foreldra
þinna, Finnýjar og Mumma. Það
er huggun harmi gegn að vita að
vel er tekið á móti þeim sem frá
okkur þurfa að hverfa allt of
fljótt. Elsku, elsku Inga mín,
Siggi, Elín, Kári, Bjarki og Bjart-
ur og fjölskyldur ykkar. Guð veri
með ykkur og gefi ykkur styrk í
sorg ykkar og söknuði til að tak-
ast á við lífið án elsku Leifa við
hlið ykkar.
„Þegar maður deyr þá hverfur maður
inn í sögulegan merkingarheim og
verður persóna þar, að vísu ekki lifandi
en talandi samt.“
(Páll Skúlason)
Guð blessi ykkur öll.
Hólmfríður S. Kristjánsdóttir
og fjölskylda.
Fljótlega eftir að ég kynntist
verðandi eiginkonu minni, en þá
lifði eftir fjórðungur síðustu ald-
ar, varð ég þess áskynja að eft-
irlætisfrændi hennar var hann
Þorleifur sem alltaf var kallaður
Leifi. Leit hún upp til hans eins
og stóra bróður og ævinlega var
talað um hann af mikilli elsku og
hlýju. Mátti ég í fyrstu þola ýms-
an samanburð við hann og var
það á köflum ekki sérlega upp-
örvandi fyrir mig. Slíkt afbragð
af manni var Leifi.
Það var því með nokkurri eft-
irvæntingu að ég beið þess að
fundum okkar bæri saman. Þeg-
ar að því kom varð mér ljóst að
engu var logið til um ágæti hans.
Þótt lengst af lægju leiðir okkar
aðallega saman á vettvangi fjöl-
skyldunnar varð okkur strax vel
til vina. Ég sá Leifa aldrei öðru
vísi en í góðu skapi, jákvæðan,
hlýjan og tilbúinn að leysa hvers
manns vanda. Og með húmorinn í
lagi sem auðvitað skiptir mestu
máli.
Kynni okkar Leifa tóku nýja
stefnu þegar eiginkona mín, Íris
Erlingsdóttir, tók upp á því að
stofna eigin karlakór. Ekki þurfti
að þröngva Leifa til þátttöku í
kórnum eins og mér, heldur
hlýddi hann kalli frænku sinnar
og varð strax lykilmaður í öllu
starfi Karlakórs Grafarvogs,
bæði sönglega og félagslega.
Glettinn og glaðsinna var hann
jafnan á æfingum og samkomum
kórsins og lykilmaður í sinni
rödd. Kunni þau lög sem kórinn
flutti opinberlega utan að og setti
þar öðrum kórfélögum gott og
ögrandi fordæmi.
Ferðalag okkar karlakórs-
manna um Suðurnesin vorið 2014
var ógleymanlegt þar sem Leifi
fór á kostum, enda á heimavelli,
fæddur og uppalinn í Garðinum.
En Leifi var líka stríðinn svo af
bar, en aldrei á þann veg að nokk-
urn sviði undan. Ég varð t.a.m.
fyrir kerskni hans oftar en einu
sinni og gat aldrei annað en hleg-
ið með honum – að sjálfum mér –
sem ég er reyndar ekki sérstak-
lega þekktur fyrir. Eitt sinn í
kaffihléi á kóræfingu kom Leifi
til mín og sagðist hafa komist að
þeirri niðurstöðu að hinir miklu
sönghæfileikar hans Jóhanns
sonar okkar Írisar, sem jafn-
framt er í karlakórnum, væru frá
mér komnir en ekki móður hans
sem þó er menntuð og marg-
reynd í sönglistum. „Hvernig í
ósköpunum dettur þér það í hug,“
spurði ég. „Jú,“ sagði Leifi.
„Mamma hans er nefnilega enn
með sína …“ Glettnislegt bros
fylgdi með og í kjölfarið dillandi
hlátur.
Það er óbærilegt högg fyrir
fjölskylduna að missa hann Leifa,
sem og fyrir okkur vini hans og
félaga.
Eiginkonu hans, börnum og
barnabörnum votta ég mína
dýpstu samúð sem og öðrum
þeim sem eiga um sárt að binda
vegna ótímabærs fráfalls hans
Ólafur E. Jóhannsson.
Hinsta kveðja frá Tipp-
milljónafélaginu.
Kæri vinur okkar Leifi lést nú
nýverið eftir harða baráttu. Við
sem eftir stöndum viljum þakka
fyrir að hafa kynnst góðum dreng
sem var traustur og góður að öllu
leyti. Góðar minningar lifa og
viljum við með þessum fáu orðum
þakka þér allt sem þú gafst okkur
og er okkur dýrmætt.
Elsku Inga, Sigurður, Elín,
Kári, Bjarki, Bjartur og fjöl-
skylda, samúðarkveðjur frá okk-
ur öllum.
Birgir og félagar.
Þá er hann Leifi minn fallinn
frá, allt of snemma, hann var
minn allra besti vinur. Með
nokkrum orðum vil ég minnast
hans en fyrst og fremst vil ég fá
að þakka forsjóninni fyrir að hafa
fengið að kynnast þessum öðlingi
og fjölskyldu hans. Það er fjár-
sjóður að eiga góða vini en ekki
endilega sjálfsagt. Kunningjar
eru margir í lífinu en vinur er
ekki sjálfgefinn. Ég vil þakka fyr-
ir þau ár sem ég fékk með hon-
um, þar sem fram fór gleði og
innileg vinátta. Þarna var á ferð-
inni maður sem var hörkudugleg-
ur, traustur, hnyttinn, vinur vina
sinna og frábær fjölskyldufaðir.
Allt sem góður drengur hefur til
að bera.
Við kynntumst í Engjaselinu
fyrir áratugum og tókst fljótlega
mikill vinskapur með okkur og
okkar fjölskyldum auk annarra
sem í húsinu bjuggu og næsta ná-
grenni. Má segja að þarna hafi
orðið til mikið fjölskylduhús og
þó að sumir hafi flutt hingað og
þangað síðar hafa tengslin innan
Engjaselshópsins haldist fram á
þennan dag.
Ég á margar góðar minningar
um vin minn. Það gekk ekki vel
að kenna honum að veiða lax.
Hann hugsaði meira um líffræði
fiska en veiðar enda Leifi líffræð-
ingur að mennt þó fasteignasala
yrði hans sérgrein. Við áttum
marga góða fundi í hinu merka
Tippmilljónafélagi þar sem reynt
hefur verið í yfir 30 ár að tippa á
rétt íþróttaúrslit og leysa lífsgát-
una samtímis.
Nánast á hverju ári frá árinu
2004 höfum við farið til Liverpool
ásamt sonum, dóttur, fjölskyld-
um og vinum. Það hafa verið
ógleymanlegar stundir, yfirleitt
stórir sigrar en umfram allt
minningar sem alltaf fylgja. Að
syngja YNWA með Leifa og fella
tár, óborganlegt. Trúnaðarfundir
þar sem við ræddum lífið og til-
veruna, stórfenglegt. Nú er ég
einn til frásagnar um ferðina
okkar Leifa til Aþenu 2007, úr-
slitaleikur í Meistaradeild. Þar
gerðist margt sem við vorum
ekki alltaf sammála um en nú ræð
ég för í sögusögnum af þeirri ferð
í þessu jarðlífi.
Við ásamt fleirum spiluðum
badminton um árabil. Þar kom
keppnisskap Leifa fram og við
góðir saman, ósigrandi. Við
horfðum á Liverpool-leiki saman
og þá marga. Þar var innlifun
okkar svo mikil að við teljum okk-
ur hafa haft áhrif á úrslit leikja.
Minningar með og um Leifa
eru óteljandi og ekki er hægt að
nefna nema brot af þeim. Þær
verða varðveittar í huga mér á
meðan ég lifi. Það er margs að
minnast og ekki síður margt að
þakka.
Ég kveð Leifa með miklum
söknuði og tárum.
Elsku Inga, Siggi, Elín, Kári,
Bjarki, Bjartur og fjölskyldur.
Innilegar samúðarkveðjur, góður
drengur gleymist aldrei.
Theódór S. Halldórsson.
Þegar góður vinur fellur frá
minnkar heimurinn. Þá er eðli-
legt að fella tár.
Andlátsfregnin var sárt högg,
þó ekki væri hún óvænt úr því
sem komið var og kallaði margt
fram í hugann og hjartað. Við
Leifi kynntumst ungir, í heima-
vistarskóla á miklu mótunar-
skeiði ævinnar. Vináttan sem þá
varð til hefur lifað síðan þó svo að
lengst hafi á milli endurfunda
eins og gengur í amstri lífsins.
Hann var einn þeirra sem alltaf
eru til staðar þegar á reynir, boð-
inn og búinn að leggja gott til eða
eiga góða samverustund.
Leifi var einn þeirra manna
sem geta miðlað og kennt manni
eitthvað bitastætt um lífið og til-
veruna. Sýn hans var alltaf já-
kvæð, hann sá alltaf tækifærin og
möguleikana. Glaðlyndur með
góða og skemmtilega nærveru
þrátt fyrir alvarlegan undirtón.
Heiðarleiki og einlægni ein-
kenndu hann og heilsteyptari
manni hef ég varla kynnst. Ein-
stakur áhugi hans á manneskj-
unni og því mannlega í fari okkar
allra. Þetta voru eiginleikar sem
nýttust honum vel í því sem varð
hans ævistarf, skipti manna mill-
um með heimili sitt og aleigu oft
og tíðum, en ekki síst til að skapa
gæfurík tengsl við fjölskyldu, vini
og félaga.
Merkilegustu lífslexíuna gaf
hann þó undir það síðasta. Að
mæta illvígum sjúkdómi af æðru-
leysi og í þakklæti fyrir það sem
þegar var fengið fremur en
beiskju yfir því sem ekki yrði í
boði. Að mestu skiptir að lifa líf-
inu vel, hér og nú, í sátt við Guð
og menn, að geyma ekki eftirsjá
og óútkljáð mál þangað til það
verður um seinan. Þá er auðveld-
ara að beygja sig undir það óum-
flýjanlega.
Fráfall Leifa er mörgum mikill
missir. Ingu og fjölskyldu hans
votta ég dýpstu samúð.
Kjartan Rolf Árnason.
Í dag kveð ég góðan vin og
traustan félaga. Vinátta okkar
Leifa hófst á menntaskólaárun-
um að Laugarvatni og hefur
haldist meira og minna alla tíð
síðan. Margs er að minnast, en
upp úr standa samt ferðalög sem
við fórum saman með fjölskyld-
um okkar og vinum. Eftirminni-
leg er alltaf ferðin sem við fé-
lagarnir, ég, Leifi og Kjartan,
fórum þvert yfir Kanada árið
1988 með fjölskyldum okkar.
Keyrðum við um 6.000 km á hálf-
um mánuði á tveimur bílum. Alls
vorum við ellefu í ferðinni á aldr-
inum þriggja til rúmlega þrítugs
og lentum í fjölmörgum ævintýr-
um. Einnig er minnisstæð ferð
sem við tveir fórum með fjöl-
skyldum okkar um Evrópu og tók
þrjár vikur árið 2005. Ferðalagið
hófst og endaði í Köben en í milli-
tíðinni keyrðum við að Boden-
vatni og til baka með ógleyman-
legum uppákomum. Siglingin
með félögum okkar, Þóri og
Sveini ásamt mökum, um Mið-
jarðarhafið haustið 2007 er einn-
ig minnisstæð. Síðan eru hjólat-
úrarnir og golfferðirnar
óteljandi. Margar ferðir vorum
við búnir að plana sem nú verða
að bíða.
Takk fyrir vináttuna, alla
hjálpina og stuðninginn í gegnum
rúma fjóra áratugi, kæri vinur,
ekki síst ómetanlega aðstoð sem
umboðsmaður minn hérlendis á
námsárum mínum í Kanada.
Þinn vinur,
Þórarinn Sveinsson.
Haustið 1973 hóf skólagöngu
hópur nýnema við Menntaskól-
ann að Laugarvatni. Þetta var
fyrir tíma fjölbrautaskólanna og
komu því nemendur víða að af
landinu. Einn drengur sem fljótt
varð áberandi kom úr Garðinum.
Hann hét Þorleifur Stefán og
hafði staðið milli stanganna á
knattspyrnuvellinum hjá Víði í
Garði og var auk þess með betri
körfuboltamönnum. Leifi, eins og
hann var jafnan kallaður, varð
fljótt hvers manns hugljúfi í þess-
um glaðværa og samheldna hópi
sem átti eftir að þroskast saman í
fjóra vetur á Laugarvatni við
nám og leik.
Leifi var næmur á broslegar
hliðar mannlífsins og hló mikið í
ákafa sínum við að miðla
skemmtuninni til okkar. Hann
hafði mikið að gefa og miðla og
mótaði t.d. tónlistarsmekk félag-
anna til frambúðar með því að
opna okkur nýjar víddir í tónlist-
inni og kynna framsæknustu
rokkhljómsveitir tímans. Hann
spilaði uppáhaldslögin af kass-
ettum og plötum, söng með af
krafti og kunni textana utanbók-
ar. Þuldi þá gjarnan eins og ljóð
við ýmis tækifæri. Stundum lá við
að flutningurinn væri lifandi, slík
var innlifunin. Leifi lýsti ýmsu
sem var að gerast í verkinu eða
sýndi það með látbragði. Þessar
hendingar, tónar og taktar síuð-
ust inn í forvitna huga og tengj-
ast tónlist, skólaárunum og Leifa
órjúfanlegum böndum. Leifi var
ekki bara hrókur alls fagnaðar í
vinahópi, heldur gestrisinn með
afbrigðum og veitti vel. Kannski
þess vegna sem hrjúfgerð rödd
Ian Anderson er enn í dag sam-
ofin framandi bragðinu og lykt-
SJÁ SÍÐU 72
Faðir okkar, afi, langafi og langalangafi,
REYNIR ZOËGA
rennismiður,
Norðfirði,
lést 7. september.
Jarðarförin fer fram frá Norðfjarðarkirkju
föstudaginn 16. september klukkan 14.
.
Jóhann, Tómas, Ólöf, Steinunn Zoëga,
afabörn, langafabarn og langalangafabarn.
Lokað
Skrifstofa Eignamiðlunar verður lokuð eftir hádegi
fimmtudaginn 15. september vegna jarðarfarar
ÞORLEIFS STEFÁNS GUÐMUNDSSONAR, löggilts
fasteignasala.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÚN SIGFÚSDÓTTIR,
frá Flögu í Vatnsdal,
verður jarðsungin frá Hvammstangakirkju
föstudaginn 16. september klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hollvinasamtök
Heilbrigðisstofnunarinnar á Hvammstanga.
.
Sigríður Ívarsdóttir, Ármann Olgeirsson,
Sigfús Ívarsson, Elísabet Halldórsdóttir,
Halldóra Ívarsdóttir, Páll Sigurðsson,
María Ívarsdóttir, Símon H. Ívarsson,
Níels Ívarsson, Jónína Skúladóttir,
Ólafur Ívarsson, Sigríður Fossdal,
Hermann Ívarsson, Dagbjört Jónsdóttir,
Sigurður Ívarsson, Ásdís Jónsdóttir,
Guðrún Sigurðardóttir
og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
BRYNHILDUR INGIBJÖRG
MATTHÍASDÓTTIR,
Klapparstíg 1, Reykjavík,
lést á Landspítalanum mánudaginn 12.
september. Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn
19. september klukkan 13.
.
Eggert Ólafur Eggertsson,
Matthías Eggertsson, Marizelda Eggertsson,
Jóhanna Katrín Eggertsdóttir, Halldór Jóhannesson,
Katrina Eggertsson,
Eggert Halldórsson,
Brynjar Halldórsson,
Þórunn Halldórsdóttir.
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
KRISTJÁN MÁR ÓLAFSSON,
verður jarðsunginn frá Sólheimakirkju
föstudaginn 16. september klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Styrktarsjóð Sólheima.
.
Ólafur Haukur Ólafsson, Sigurbjörg H. Gröndal,
Ásdís Katrín Ólafsdóttir, Pål O. Borgen,
Sigríður Edda Ólafsdóttir, Magnús Jón Sigurðsson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
BÖRKUR JÓHANNESSON
innanhússarkitekt,
lést á heimili sínu í Ósló aðfaranótt 12.
september. Útför fer fram frá Hafnarfjarðar-
kirkju mánudaginn 26. september klukkan 13.
.
Sólveig Guðjónsdóttir,
Brynjar Barkarson, Kine Faldin,
Lísa Björk Barkard., Kenneth Borgerud,
Borgar F. Brynjarss., Frída F. Brynjarsdóttir,
Axel B. Kennethss., Amanda B. Kennethsd.