Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.06.1993, Qupperneq 4

TÍ MAMÓT
Á fulltrúafundi HFÍ í apríl sl. var samþykkt að
félagið hætti útgáfu tímaritsins HJÚKRUN og hæfi
útgáfu sameiginlegs fagblaðs um hjúkrunarmál með
Félagi háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga.
Petta er því síðasta tölublað tímaritsins HJÚKR-
UN í núverandi mynd.
Blaðið hefur komið út óslitið frá því í júní 1925
og bar þá heitið TÍMARIT Fjelags íslenskra
hjúkrunarkvenna.
Þriggja manna ritstjórn hjúkrunarkvenna rit-
stýrði fyrsta blaðinu en þær voru Guðný Jónsdóttir,
Sigríður Eiríksdóttir og Kristjana Guðmundsdóttir.
Hjúkrunarfræðingar hafa ritstýrt tímaritinu allar
götur síðan. Útgáfa tímaritsins var samþykkt á
fundi Fjelags íslenskra hjúkrunarkvenna 24. apríl
1925. í fyrsta tölublaði segir svo: „Það kom svo
greinilega fram á þeim fundi, þörf fyrir fjelagið til að
gera eitthvað til þess að halda áhugamálum sínum
vakandi, til þess að útbreiða þau og efla skilning á
þeim, meðal þeirra sem sakir einangrunar verða að
fara varhluta af þeirri örfun, sem þeir eiga kost á,
sem geta komið saman, unnið saman og rætt
áhugamál sín og nauðsynjamál saman, þessi ósk
fjelagsins verður ekki kveðin niður og átgáfa þessa
tímarits er það árrœði sem við sáum best.
Þetta árrœði okkar hefir þann kost, að það er
algjörlega undir okkur sjálfum komið að hverju liði
það verður okkur. Tímaritið kemur til ykkar núna
fáskrúðugt og fátœklegt frá hendi okkar, sem falið var
að sjá um það, það kemur aðeins sem tilkynning til
ykkar um það að hjer sje opin leið til þess að koma
boðum og hugsunum hver til annarra. Hver einasta
manneskja, sem fœst við hjúkrunarstarf verður fyrir
margvíslegri reynslu sem er sjereign hennar, reynslu
sem hún getur auðgað hinar starfssystur sínar af
hugsjónum sem hún getur gefið, vandamálum sem
hún getur á sama hátt borið undir þœr.
Möguleikann til þessa hefir hingað til vantað. Nú
kemur þetta tímarit, það getur bœtt úr þessu.
Við eigum að skrifa það allar. Við eigum að leggja
það besta af þekkingu okkar og reynslu, aftrú á máls-
tað okkar og framsóknarhug. Undir því er líf þess
komið. Þegar það kemur til þín fátœklegt, þá áttu að
minnastþess fyrst aðþú hefir sjálf brugðistþví.”
í sömu grein í þessu fyrsta tölublaði kemur fram
sú stefna sem lengi vel var leitast við að fylgja þ.e.
að birta ,Jrjettir af helstu merkisatburðum á sviði
hjúkrunar, þýddar greinar úr merkum erlendum
ritum, sem málefni okkar varða svo og boðberi eigin
hugsana og áhugamála”. I þessari grein birtist
mikill metnaður fyrir hönd stéttarinnar en þar segir
einnig, „En þó því sje fyrst og fremst œtlað að vera
okkar rit, þá vitum við, að íþví á eftir að birtast margt
sem almenning varðar og ekki er rjett að einskorða
við okkur. Þess vegna er það ætlunin að koma öðru
hvoru úrvals greinum úr því í almenn blöð”. Ekki er
orðum aukið þó sagt sé að HFI hafi sýnt þrautseigju
og þolinmæði við að halda útgáfunni gangandi óslit-
ið frá árinu 1925 eða í 68 ár. Þegar tímaritinu er
flett má sjá hvað efst er á baugi á hverjum tíma. Að
vonum eru kjara- og hagsmunamál ofarlega á
baugi, t.d. var stofnaður hjálpar- og ellistyrktar-
sjóður árið 1925. Á sama tíma er mikil umræða um
styttingu vinnutíma og að tryggja lágmarkshvíld
milli vakta. Mikil og metnaðarfull umræða um
hjúkrunarmenntunina einkennir skrif tímaritsins
alla tíð.
Við getum tekið undir með Kristjönu Guðmunds-
dóttur fyrsta ritstjóra tímaritsins þar sem hún segir
í fyrsta tbl. 2. árg. árið 1926: „Þráttfyrirþað að ýms-
ar torfærur kunna að verða á vegi okkar, megum við
ekki leggja árar í bát, heldur rísa upp, draga fána
hugsjóna okkar við hún og halda áfram“. Við viljum
gera orð Kristjönu að okkar um leið og við sendum
hjúkrunarfræðingum bestu kveðjur og vonumst til
að stéttinni megi auðnast að gera tímaritið eins vel
úr garði og kostur er.
Lilja Óskarsdóttir
Stefanía Sigurjónsdóttir
4 HJÚKRUN *‘2/93 - 69. árgangur