Morgunblaðið - 06.04.2017, Blaðsíða 85

MINNINGAR 85
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. APRÍL 2017
ar, eiginmanns hennar, var fal-
legt, þar var gott að koma. Þór-
arinn lést árið 2003 og var það
Gullu mjög þungbært. Samband
þeirra var einstakt, byggðist upp
af virðingu og ást, það tvennt
saman og þeirra létta lund er
sennilega besta uppskriftin að
góðu hjónabandi, ef hún er á ann-
að borð til. Gulla og Þórarinn
eignuðust ekki börn en börnin í
fjölskyldum þeirra beggja voru
fljót að átta sig á að hjá þeim áttu
allir skjól. Oft var margt um
manninn hjá þeim og ógleyman-
legar sögurnar sem Gulla sagði
mér úr skötuboðum og alls konar
boðum á Háaleitisbrautinni. Þar
hefði ég viljað vera fluga á vegg.
Eina vinkonu átti Gulla öðrum
fremri, það er hún Heiða bróð-
urdóttir Þórarins. Þeirra vinátta
var einstök, Gulla fékk einhvern
glampa í augun sín þegar hún
talaði um hana. Þær voru nánar
vinkonur sem kom svo vel í ljós
þegar erfiðleikar sóttu á þær í líf-
inu. Studdu þær hvor aðra í erf-
iðleikum og skemmtu sér vel
saman þegar vel stóð á. Falleg
vinátta. Elsku Heiða og aðrir
ættingjar og vinir, sendi ykkur
innilegar samúðarkveðjur við
fráfall Guðlaugar Katrínar.
Elsku Guðlaug Katrín, megi
englarnir varðveita þig að eilífu.
Ég þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig.
þín vinkona
Marta Grettisdóttir og
fjölskylda.
Elsku Gulla, Gulla stóra eins
og ég var vön að kalla þig. Síð-
ustu dagar hafa verið með þeim
erfiðari sem ég hef upplifað og á
ég erfitt með að skilja hvað lífið
getur breyst fljótt. Um jólin í
vetur hittumst við eins og venju-
lega en eitthvað var öðruvísi,
veikindi voru greinilega að búa
um sig hjá þér af mikilli hörku.
Þegar við Robin, sambýlismaður
minn, kvöddum þig í byrjun jan-
úar síðastliðinn grunaði okkur að
líklega væri þetta okkar síðasta
heimsókn til þín. Það var okkur
mjög þungbært.
Þú áttir stóran þátt í lífi mínu
alveg frá því að ég fæddist og
minningarnar eru endalausar.
Þrátt fyrir ungan aldur mun ég
aldrei gleyma öllum leikhúsferð-
unum sem við fórum saman í.
Ein stendur þó upp úr og það var
þegar ég fékk að fara baðsviðs í
Borgarleikhúsinu með þér og
hitta alla frægu leikarana, það
kvöld fór ég að sofa með stjörnur
í augunum. Ég man að það var
alltaf svo notalegt að koma til þín
og elsku Þórarins sem ég vildi að
ég hefði fengið að kynnast betur
því alltaf hef ég heyrt að ykkar
samband hafi verið einstakt. Ég
varð eldri og minningarnar fleiri,
14 ára fermdist ég og þú spurðir
mig hvað mig langaði að fá í
fermingargjöf, ég lítil og smá vit-
laus var ekki lengi að svara.
Demantshring, mig langar í dem-
antshring. Mamma dauðskamm-
aðist sín fyrir mig því maður bið-
ur nú vanalega ekki um að sér sé
gefinn demantshringur. Ferm-
ingardagurinn rann upp bjartur
og fagur og um kvöldið er komið
að því að opna fermingargjafirn-
ar. Pakkinn frá þér var minnstur
en í pakkanum var ein sú stærsta
gjöf sem ég hef fengið, gullhring-
ur með þremur demöntum, þenn-
an hring hef ég ekki tekið af mér
síðan. Þessi hringur er eitt það
mikilvægasta sem ég á. Þegar ég
horfi á hann sé ég þig, elsku
Gulla mín. Nú hef ég búið erlend-
is í 3 ár og í hverri einustu Ís-
landsferð okkar Robins, komstu
og heimsóttir okkur í Hjalla-
brekkuna. Mikið sem mér fannst
alltaf gott að sjá þig og fá Gullu-
knús. Stór partur af Þorláks-
messu var að koma til þín og
færa þér jólagjöf og graflax, sem
oftar en ekki, ég veiddi sjálf og
pabbi gróf af sinni alkunnu
snilld. Síðastliðin ár höfum við
svo borðað saman annan í jólum,
og átt notalega stund saman.
Ég verð foreldrum mínum æv-
inlega þakklátt fyrir að hafa skírt
mig í höfuðið á þér, það er heið-
ur. Elsku yndislega Gulla mín,
fyrirmyndin mín og besta vin-
kona, mikið mun ég sakna þín, ég
veit að þú ert á góðum stað núna
með elsku Þórarni þínum.
„Einstakur“ er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðm-
lagi eða sólarlagi eða manni sem veitir
ástúð með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir og
dýrmætir og hverra skarð verður aldr-
ei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Þetta ljóð lýsir Gullu nöfnu
minni og segir svo margt um
hvernig hún var og hvað hún var
fyrir mig. Ég mun varðveita allar
góðu minningarnar okkar.
Þín
Guðlaug Katrín.
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson.)
Við Gulla kynntumst fyrir
mörgum árum á sjúkrahúsinu
Sólheimar, sem var lítill notaleg-
ur vinnustaður í Tjarnargötu.
Í fyrstu var ég dauðfeimin við
þessa glæsilegu konu, en það
breyttist fljótt því yndislegri
manneskja í viðkynningu en
Gulla er vandfundin.
Seinna kynntumst við svo Þór-
arni eiginmanni hennar og var
það ekki síður ánægjulegt. Átt-
um við öll margar góðar stundir
saman, bæði hér og erlendis.
Voru þau yndislegir ferðafélagar.
Ekki voru þau síðri heim að
sækja eða að fá í heimsókn. Það
voru miklar gleðistundir hjá
dætrum okkar og barnabörnum
þegar von var á þeim hjónum.
Nú seinni árin fengu svo lang-
ömmubörnin okkar að kynnast
Gullu.
Þórarinn lést fyrir aldur fram
árið 2003 eftir erfið veikindi og
var Gulla eins og klettur við hlið
hans með ástúð og umhyggju þar
til yfir lauk. Þegar Gulla var orð-
in ein var hún dugleg að umgang-
ast vini og ættingja, fór meðal
annars mikið vestur og vorum
við einu sinni með henni á
Brjánslæk.
Við fjölskyldan sendum hinum
fjölmörgu ættingjum og vinum,
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Ragnheiður og Hannes
(Stella og Hannes).
Æsku vinum óðum fækkar
afli þunginn dauðans kraftur
leysir þá úr líkamsfjötrum
líf án dauða gefst þeim aftur
Þegar lífsins leiðir skilja
læðist sorg að hugum manna
en þá sálir alltaf finna
yl frá geislum minninganna
Fegurð ljóðs og listaverka
lífs á þinni göngu naustu
ástvinanna ást og virðing
allt að síðstu stundu hlaustu
(Helga Halldórsdóttir.)
Okkur langar í nokkrum orð-
um að minnast Gullu vinkonu
okkar.
Þegar vinkona er kvödd eftir
rúmlega sextíu ára vináttu, er
margs að minnast.
Kynni okkar hófust í febrúar
1956, þegar hópur ungra stúlkna
var saman kominn í dagstofu
Hjúkrunarskóla Íslands, sem þá
var til húsa í elstu byggingu
Landspítalans.
Mikil eftirvænting ríkti því við
vorum að byrja nám í hjúkrun.
Við komum frá ýmsum stöðum
á landinu og á þessum árum voru
færri en hundrað nemar í skól-
anum.
Sameiginlegt nám og dvöl á
heimavist í þrjú ár, varð síðan til
þess að „hollið“ okkar myndaði
órjúfanleg vinabönd, sem ekki
hefur borið skugga á.
Gulla var lífsglöð og fé-
lagslynd, söng mikið, elskaði ljóð
og hún las mikið.
Hún var sérlega hjartahlý og
hélt vel utan um fjölskyldu sína
og vini, og lét sér umhugað um
velferð allra sem í kringum hana
voru.
Hún var vinamörg og lifði inni-
haldsríku lífi, var dugleg við að
ferðast bæði innanlands og utan.
Í sextíu ár höfum við „holl-
systurnar“ hist mánaðarlega,
verið í saumaklúbb, farið saman í
ferðir í sumarbústað á sumrin,
sem og til útlanda. Árlega héld-
um við fagnað með mökum okk-
ar, með matarveislum, gleði og
söng.
Nú sit ég hér hljóður og hugsi
og horfi yfir gömul kynni.
Og söknuður breytist í blessun
og bæn yfir minning þinni.
(Sigurjón Friðjónsson.)
Við erum þakklátar fyrir vin-
áttu hennar og tryggð, og verður
Gullu sárt saknað.
Fyrir hönd Hollsystra,
Helga Guðjónsdóttir.
Nú glóir skyndilega ný fastastjarna
í bládjúpi næturhiminsins;
ástgjöf liðinna stunda
sem geislar frá sér lífi minninga.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Með Gullu minni hef ég misst
móður í annað sinn. Það er níst-
andi sárt, en samt er hjartað
barmafullt af þakklæti, því mér
hefur verið svo mikið gefið.
Þakklæti fyrir öll faðmlögin,
umhyggjuna og kærleikann,
þakklæti fyrir allan hláturinn og
gleðistundirnar og styrkinn sem
streymdi frá henni á sorgar-
stundum. Börnunum mínum og
tengdabörnum var hún sem
besta amma og vinátta hennar og
Nonna míns heitins var djúp og
sönn. Það verður tómlegt við
borðstofuborðið í Tjarnarmýr-
inni án þeirra allra sem er sakn-
að, en við gleðjumst við tilhugs-
unina um þann góðvinafagnað
sem Gulla nú situr með Ninna
sínum og hinum sem fóru á und-
an.
Takk fyrir allt, elsku Gulla, ég
mun minnast þín í hvert sinn sem
ég les fallegt ljóð.
Ragnheiður Steindórsdóttir.
Elsku Gulla, þú varst okkur
svo góð. Saman höfum við mátt
þola svo mikla sorg undanfarin
ár. Við eigum erfitt með að
ímynda okkur erfiðu stundirnar
án þinnar kærleiksríku og styrku
nærveru. En við gleymum heldur
ekki góðu stundunum því þær
voru miklu fleiri. Yndislegu sam-
verustundunum með þér, hvern-
ig þú deildir með okkur botnlaus-
um fróðleik og þínum einstaka
húmor. Við erum svo þakklát þér
og Ninna fyrir að hafa verið til
staðar fyrir okkur frá því að við
munum eftir. En sérstaklega
viljum við þakka þér fyrir að hafa
verið mömmu stoð og stytta í
gegnum sorgina. Þú fórst alltaf
svo hjá þér þegar við sögðum þér
þessa hluti, að þú værir ómiss-
andi hluti af fjölskyldunni og
værir eins og amma í okkar
hjörtum. Við verðum að fá að
gera þig vandræðalega einu sinni
enn. Við elskum þig og munum
sakna þín alltaf.
Steindór Grétar,
Margrét Dórothea,
Kristjana Björg og
Jón Geir.
✝ Gróa Björns-dóttir fæddist í
Kaupmannahöfn
18. júní 1937. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 28. mars
2017. Foreldrar
hennar voru hjónin
Sólveig Sig-
urbjörnsdóttir hús-
freyja, f. 4.3. 1911,
d. 12.11. 2005, og
Björn Sigurðsson læknir, f. 4.6.
1911, d. 12.12. 1963. Systkini
hennar eru Sigurður, Sig-
urbjörn og Elín Þórdís. Maki
(óg.) frá 1977 Eivin Christian-
sen, f. 1920, d. 1984. Dætur
þeirra: 1) Sólveig Eyvindsdóttir,
f. 26.4. 1978, gift Kjartani Krist-
inssyni, dætur þeirra Elín Gróa,
f. 2004, og Lára Hlín, f. 2007, og
2) Jóhanna Eivins-
dóttir Christiansen,
f. 14.5. 1980, sonur
hennar Eivin
Christiansen Magn-
ússon, f. 2011.
Gróa varð stúd-
ent frá MR 1957 og
lauk prófi frá Sta-
tens Bibliotekskole
í Ósló 1962. Gróa
starfaði sem bóka-
safnsfræðingur á
Borgarbókasafni 1962-1973.
Var bókavörður á Foröya
Landsbókasavn í Þórshöfn 1974-
1994 og deildarbókavörður í
skráningardeild Lands-
bókasafns Íslands – Háskóla-
bókasafns frá des. 1994 til 2007.
Útför Gróu fer fram frá Selja-
kirkju í dag, 6. apríl 2017, og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku besta mamma mín. Það
er enn afskaplega óraunverulegt
að þú sért ekki hjá okkur lengur.
Fram undan verður stórt tóma-
rúm og næstu dagar og vikur eiga
eftir að einkennast af einmana-
leika og söknuði. Það verður eng-
in mamma til að hringja í eða
heimsækja. Elsku mamma, betri
mömmu hafði ég ekki getað hugs-
að mér. Þú gerðir allt fyrir okkur
systur. Þú studdir okkur í öllu því
sem við tókum okkur fyrir hendur
og beindir okkur á rétta braut
þegar á þurfti að halda. Þú kennd-
ir okkur að vera skynsamar, ást-
kærar, sjálfstæðar og sjálfbjarga.
Þú hlustaðir alltaf á okkur og
sýndir öllu því sem við tókum okk-
ur fyrir hendur áhuga. Þú hvattir
okkur áfram og hafðir alltaf trú á
okkur. Elsku mamma, þú varst
svo ljúf og góð við börnin okkar.
Þú lékst og spilaðir við þau, fórst
með þau á róluvelli, í skrúðgöngur
og leikhús, last og söng og fórst
með bænirnar fyrir svefninn.
Börnin okkar eiga dýrmætar
minningar um þig. Elsku mamma,
þú stóðst þig eins og hetja síðustu
dagana með okkur. Þær stundir
munum við geyma í hjarta okkar
eins og allar aðrar minningar um
þig. Elsku besta mamma, ég leyfi
mér að trúa því að þú sért alltaf
hjá mér þótt ég sjái þig ekki leng-
ur. Mamma, ég elska þig.
Þín alltaf,
Jóhanna.
Færeyjar rísa dulúðugar úr
Atlantshafi, dökkar og grænar
með fallegum byggðum og bæjum
í skjólsælum vogum og fjörðum.
Þar var starfsvettvangur og heim-
ili frænku minnar Góaló til
margra ára. Í frumbernsku bjó
fjölskylda hennar á Hvamms-
tanga, Björn faðir hennar, héraðs-
læknirinn og kona hans Sólveig og
börn. Þar bættist fjölskyldunni
liðsauki sem var Gunna Teits
margfróð af fornri speki og sög-
um. Þau fluttu síðan þegar Björn
gerðist læknir í Keflavík. Sólveig
móðir Góaló var föðursystir mín
og meðal bestu bernskuminninga
minna eru heimsóknir til frænd-
fólksins í Keflavík. Á heimili
Góaló ríkti höfðingsskapur og
gestrisni. Litlir frændur fengu að
koma þangað og upplifa gleði þess
heimilis í vikudvöl. Þar var lesið
upphátt úr spennandi bókum. Allt
heimilið var umvafið kærleika og
hlýju. Veislumatur var á borðum,
eftirminnilegar eru ljúffengar
steiktar unghænur í brúnni sósu,
löngu áður en almennt var farið að
borða kjúklinga á Íslandi.
Góaló bjó að menningarheimili
æsku sinnar og lagði síðar stund á
hugvísindi í Háskóla og gerðist
bókasafnsfræðingur. Hamingjan
vísaði henni til Færeyja þar sem
hún starfaði við þjóðarbókhlöðuna
í Þórshöfn. Hún settist að meðal
hinnar merkilegu eyþjóðar þar
sem er hámenning í bókmenntum,
myndlist, tónlist og þar sem söng-
ur og dans er lifandi hluti í lífi
hvers og eins. Það átti vel við
Góaló að þar grobba menn ekki af
afrekum sínum og þar er höfð-
ingsskapur og gestrisni meiri en
víðast annars staðar nema ef til
vill á hennar eigin æskuheimili.
Þar eignaðist Góaló góðan eigin-
mann Eyvind og dæturnar tvær
Sólveigu og Jóhönnu. Eyvindur
var traustur og kurteis við við-
kynningu og vakti athygli fyrir að
halda uppi færeyskum siðum og
fór úr skóm áður en hann gekk til
stofu í fjölskylduveislum. Góaló
miðlaði okkur af þekkingu um
færeyska menningu, bókmenntir,
sögu og myndlist. Hún var dug-
mikil og hjálpsöm og aðstoðaði við
að ná sambandi við færeyska
fræðimenn, virta þjóðfræðinga og
málfræðinga. Þá lagði hún fram
mikla vinnu við að skrá hið mikla
bókasafn Helga Kristinssonar á
Leirhöfn á Melrakkasléttu. Lífið
færir hverjum og einum gleði og
sorg og Góaló stóðst þungar raun-
ir sjúkdóma og ástvinamissis. Það
er gleðilegt að sjá að menninga-
straumarnir sem hún flutti með
sér yfir Atlantsála blandast
traustum ættum og móta yfir-
bragð dætra hennar og barna-
barna.
Við sendum öllum ástvinum
Góaló innilegar samúðarkveðjur.
Þorvaldur Friðriksson og
Elísabet Brekkan.
Elsku Góaló okkar.
Við kveðjum þig með söknuði
en erum um leið afar þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnast þér. Þú
varst engin venjuleg kona. Þú
fórst ótroðnar slóðir, varst ein-
staklega sjálfstæð og mikill húm-
oristi og þér var alltaf alveg sama
um hvað öðrum fannst. Eftir sitja
góðar minningar, bæði heimsókn
okkar til Færeyja og ykkar
stelpnanna til okkar í Svíþjóð og
svo auðvitað samveran á Íslandi.
Við sitjum hér með bros á vör
þegar við rifjum upp hrakfalla-
sögur af þér og ömmu. Þú hlóst
yfirleitt hæst að þeim sjálf. Elsku
Góaló, þú skilur eftir þig mikið
tóm. Samúðarkveðjur til stelpn-
anna þinna og fjölskyldna þeirra
sem að við erum öll með hugann
hjá.
Þín,
Sólveig, Björn og Sigurrós
María Sigurbjörnsbörn.
Í dag kveð ég ástkæra móður-
systur mína hana Góuló. Ég vil
þakka henni fyrir ljúfar stundir
og góðar minningar sem ég
geymi.
Ég vil minnast hennar með
gleði og þakklæti með þessu litla
ljóðabroti.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn.)
Heiðrún Jóhannsdóttir.
Mig langar að minnast Góu
frænku minnar og vinkonu með
fáeinum orðum.
Við erum búnar að þekkjast
síðan við munum eftir okkur og
höfum brallað mikið saman.
Mikill umgangur var alla tíð
hjá systkinunum sex á Grettis-
götu 38 og þar af leiddi að systk-
inabörnin umgengumst í gegnum
þau. Pabbi Góu var læknir á
Hvammstanga og síðar í Kefla-
vík. Dvöldum við mamma lang-
dvölum á sumrin á Hvamms-
tanga.
Við Góa urðum fljótt miklar
vinkonur og hefur sá vinskapur
haldist alla tíð.
Góa var aðeins eldri en ég og
þar af leiðandi réði hún algjörlega
yfir mér þegar við vorum litlar.
Mér fannst allt svo fínt og flott
hjá henni og trúði öllu sem hún
sagði. Hún þóttist vera göldrótt
og galdraði kremkex út úr mag-
anum á sér og gaf mér ef ég var
góð og hlýðinn. Kremkexið var
volgt af hitanum af mallakútnum
á Góu og ég trúði henni eins og
nýju neti. Ég leit mikið upp til
hennar eins og vera bar.
Þegar við urðum eldri var eng-
inn aldursmunur og hún réð ekki
lengur yfir mér. Góa sætti sig al-
veg við það og við vorum alla tíð
mjög nánar frænkur. Við
skemmtum okkur mikið saman,
fórum á böll, Þjóðhátíð í Eyjum,
tónleika, leikhús og fleira.
Seinna heimsóttum við
mamma og Lollý systir hana til
Færeyja og þar áttum við
ógleymanlega helgi. Fyrir nokkr-
um árum heimsóttum við Lóló
frænku okkar í Edinborg eina
helgi, sem var yndislegt.
Góa kynntist sínum góða
manni, Eivin, sem andaðist um
aldur fram frá henni og dætrun-
um ungu, þeim Sólveigu og Jó-
hönnu sem heitir í höfuðið á
mömmu minni. Það ríkti mikill
kærleikur á milli mömmu og Góu.
Þær unnu saman á Borgarbóka-
safninu. Mamma sagði alltaf að
Góa væri eins og þriðja dóttir sín.
Góa var mikið með dætrum
sínum og barnabörnum, sem voru
hennar stolt, gæfa og gleði í lífinu.
Lífið var ekki alltaf dans á rós-
um hjá Góu minni en aldrei heyrði
ég hana kvarta. Hún var búin að
ganga í gegnum mikil veikindi og
var orðin södd lífdaga í lokin og
hvíldinni fegin.
Ég bið Guð að styrkja dætur
hennar, tengdason, barnabörn,
bræður og mágkonur.
Ég læt fylgja hér með vísu úr
ljóði Jóhanns Sigurjónssonar
„Sofðu unga ástin mín“.
Sofðu lengi, sofðu rótt,
seint mun best að vakna.
Mæðan kenna mun þér fljótt,
Meðan hallar degi skjótt,
Að mennirnir elska, missa, gráta
og sakna.
Guðríður Sveinsdóttir.
Gróa Björnsdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ELÍSABET ESTHER LUNT,
Unufelli 25,
lést 27. mars. Útförin fór fram 3. apríl.
Sigríður S. Halldórsdóttir Sveinn Friðrik Jónsson
Halldór Margeir Halldórsson Jón Pétursson
Guðjón Kristinn Halldórsson Margrét Sigfúsdóttir
og ömmubörn